Stale rosnąca liczba nagrań wideo, pokazujących bojowe użycie rosyjskiej amunicji krążącej serii Łancet, daje wybiórczy choć dobry wgląd w rozmiary strat zadawanych przez nie Siłom Zbrojnym Ukrainy. Wśród takich nagrań można trafić na przykłady rzadkiego i przez to interesującego sprzętu wojskowego, jak ostatnio stacji radiolokacyjnej 79K6 Pelikan.

Na jednym z ostatnio udostępnionych w mediach społecznościowych nagrań widać, jak aparat Łancet niszczy stację radiolokacyjną 79K6 Pelikan ukraińskiej produkcji. Nagranie wskazuje, że użyto amunicji krążącej, która przez rosyjski resort obrony ma być nazywana Izdielije 51, choć rosyjskie media posługują się nazwą Łancet-3M, czyli handlową producenta, spółki ZALA Aero, wchodzącej w skład Koncernu Kałasznikow. Miejsce tego zdarzenia jest też wskazówką odnośnie promienia działania „dużych” Łancetów, biorąc pod uwagę znany przebieg linii frontu. Mimo źródła nagrania – telegramowego kanału prowadzonego przez rosyjskich żołnierzy walczących na kierunku zaporoskim – nagranie pochodzi z okolic Kramatorska i zostało upublicznione 14 kwietnia. Stacja radiolokacyjna była rozwinięta kilka kilometrów na północ od bazy lotniczej koło Kramatorska, położonej na jego południowo-wschodnich obrzeżach.

Mimo, że 79K6 jest stacją dookólną, to na nagraniu widać, że antena nie pracuje lub pracuje tylko sektorowo, choć to mniej prawdopodobne. Chyba, że ta konkretna stacja była częścią lokalnej sieci posterunków radiolokacyjnych. Sposób ataku był dość typowy (przynajmniej biorąc pod uwagę upubliczniane materiały), czyli cel został wykryty i zlokalizowany za pomocą bezzałogowca (najwyraźniej także spółki ZALA Aero, zapewne model ZALA 421-16EM), po czym został zaatakowany Łancetem, a BSP posłużył do monitoringu ataku i oceny jego skutków.

Łancet trafił stację radiolokacyjną 79K6 Pelikan, skonstruowaną i produkowaną przez przedsiębiorstwo NWK Iskra z Zaporoża. 79K6 to trójwspółrzędna stacja radiolokacyjna z dookólną pasywną anteną z fazowanym szykiem (nadajnik jako wzmacniacz sygnału wykorzystuje wielownękowy klistron), pracująca w centymetrowym paśmie S. W 79K6 zastosowano cyfrową obróbkę i format danych. Według producenta 79K6 ma instrumentalny zasięg 400 km i praktyczny rzędu 300÷350 km dla zakresu wysokości 10÷30 km. 79K6 to oznaczenie ukraińskiego wojska, ale stacja jest lepiej znana pod eksportowym oznaczeniem 80K6 Feniks. W toku rozwoju radaru 79K6 opracowano szereg jego wariantów i modyfikacji, znanych pod eksportowymi oznaczeniami: 80K6T, 80K6M, 80K6K1, 80K6K1W, 80K6KS1. Różnią się od siebie przede wszystkim nowocześniejszą bazą elementową, sposobem zabudowy (naczepy lub nośniki ciężarowe KrAZ-6446 lub MZKT) i wynikającą z tego szybkością przechodzenia z położenia marszowego w robocze, dostosowaniem do konkretnych wymagań poszczególnych użytkowników eksportowych czy w końcu parametrami technicznymi, np. w toku rozwoju zwiększono zakres obserwacji w elewacji z 35° (79K6) do 55° (80K6M) lub 70° (80K6T), zwiększono deklarowany zasięg instrumentalny czy pułap wykrywania celów. Iskra podaje, że 79K6/80K6 może też pracować w trybie kierunkowego namiernika lotniczych stacji WRE, ustalając ich elewację i azymut.

Stacja radiolokacyjna 80K6KS1 w wersji naczepowej. Fot. Ukroboronprom

Iskra prace nad 79K6 rozpoczęła jeszcze w czasach ZSRS, w latach 80. Prototyp stacji 79K6 powstał jednak dopiero w 2006 r. Po roku badań, w 2007 r., stację 79K6 oficjalnie przyjęto do uzbrojenia SZU, co oczywiście nie oznaczało seryjnych dostaw. Pierwszy radar 79K6 ukraińskie pododdziały radiotechniczne odebrały dopiero w październiku 2016 r., kolejną w czerwcu 2018 r. Pelikany SZU zostały dostosowane do współdziałania z bateriami przeciwlotniczych systemów rakietowych Buk-M1 jako stacja dozoru i wczesnego wykrywania celów. Wykorzystano tutaj wyniki pracy zleconej i opłaconej przez Azerbejdżan. Oryginalnie stacja 79K6 została zaprojektowana także do współpracy z systemami rakietowymi S-300PT/PS jako następca stacji serii 36D6/ST-68, także konstrukcji Iskry. Stacje 80K6 były eksportowane. W 2014 r. jedną kupił Turkmenistan. W latach 2012–2015 cztery stacje 80K6M dostarczono Azerbejdżanowi. W 2016 r. jedną stację 80K6K1W i dwie 80K6K1 sprzedano Mjanmie. W styczniu 2019 r. jeden radar 80K6K1 wyeksportowano do Stanów Zjednoczonych.