10 lipca z Władywostoku na pierwsze próby na Morzu Japońskim wyszła fregata Marszał Szaposznikow. Ten 35-letni okręt Floty Oceanu Spokojnego przeszedł remont połączony z modernizacją, która zwiększyła jego wartość bojową.

Jednocześnie zabieg ten jest potwierdzeniem, że rosyjski przemysł stoczniowy, a przede wszystkim budżet Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej, nie są gotowe na masową produkcję dużych wielozadaniowych okrętów nawodnych.

Marszał Szaposznikow został zbudowany według projektu 1155 Friegat (typ Udałoj) przez Stocznię Nadbałtycką „Jantar” w Kaliningradzie. Był czwartym z serii 12 dużych okrętów zwalczania okrętów podwodnych, ostatnich jednostek tej klasy powstałych w ZSRS. Do dziś w służbie pozostało ich osiem. W 2019 r. jego klasyfikację zmieniono na fregatę, podobnie stanie się z pozostałymi Udałojami wraz z podjętą decyzją o ich remontach i modernizacjach. Szaposznikow jako pierwszy z okrętów tego typu zakończył wspomniane zabiegi w tak znacznym zakresie.

Zakres remontu był typowy dla jednostki pływającej w tym wieku. Odnowiono kadłub, w szczególności jego część podwodną, mechanizmy główne i pomocnicze, kładąc nacisk na siłownię, wykorzystującą turbiny gazowe i przekładnie redukcyjne produkcji ukraińskiej (wówczas Ukraińska SRS). Znacznie ciekawiej przebiegła modernizacja okrętu w zakresie uzbrojenia i towarzyszącej mu elektroniki.

Z dotychczasowych systemów uzbrojenia usunięto: dwie 100 mm armaty automatyczne AK-100 z systemem kierowania ogniem MR-145 Liew 218-100, dwie wyrzutnie KT-100M-1155 pocisków wielozadaniowych 85RU systemu URK-5 Rastrub-B i system kierowania ogniem 3R95 dziobowej baterii systemu obrony przeciwlotniczej bliskiego zasięgu 3K95 Kinżał. Uzyskane miejsce zajęły nowe wzory uzbrojenia. Zamiast starych armat ustawiono jedną tego samego kalibru - A-190-01 z systemem kierowania ogniem MR-123-02/3 Bagira, dwa ośmiokomorowe moduły wyrzutni pionowych 3S14N systemu UKSK, zaś w miejscu wyrzutni Rastruba-B ustawiono dwa stelaże KT-184, niosące łącznie do ośmiu pojemników transportowo-startowych 3S24 do pocisków przeciwokrętowych 3M24 systemu Uran. Wspomniane wyrzutnie UKSK są przeznaczone do amunicji rakietowej systemu Kalibr-NK: pocisków manewrujących 3M14 i 3M54, ale dzięki wyposażeniu jednostki w system hydrolokacyjny MG-355 Polinom z antenami kadłubowymi i holowaną, możliwe będzie również użycie rakietotorped 91R. Ponadto UKSK pozwoli na wykorzystanie pocisków przeciwokrętowych 3K55 systemu P-160 Oniks, a - zdaniem rosyjskich mediów - także hiperdźwiękowych 3K22 Cirkon.

Zmiany objęły też zasadnicze systemy obserwacji technicznej, walki elektronicznej i łączności. Dotychczasową stację radiolokacyjną dozoru ogólnego MR-760 Friegat-MA zastąpiła MR-710 Friegat-M, a stację wykrywania celów niskolecących MR-320 Topaz zmieniła 5P-30N2 Friegat-N2. W miejscu starych systemów walki elektronicznej MP-410S Start i MP-407 Start-2 pojawił się TK-25-2, nowy jest też zintegrowany system łączności R-779-28.

Niejasną pozostaje sytuacja rakietowego systemu przeciwlotniczego Kinżał. Jak wspomniano, zdjęto przedni zespół antenowy 3R95, odpowiedzialny za śledzenie celów i naprowadzanie pocisków 3M330 dziobowej baterii obejmującej cztery wyrzutnie 3S95 po osiem rakiet każda. Na jego miejscu postawiono nową antenę (?) nieznanego typu. Można domniemywać, że jest ona zunifikowana z nowymi odmianami lądowego systemu 9K331 Tor-M2, a wraz z tym zastosowano też pochodzącą od niego amunicję. Bez zmian pozostawiono baterię rufową, złożoną także z czterech ośmiokomorowych wyrzutni i systemu 3S95.

Pozostałe systemy uzbrojenia i wyposażenia elektronicznego wyglądają na niezmienione w stosunku do stanu pierwotnego.

Prace przy Marszale Szaposznikowie trwały od 2016 r. Zrealizowała je stocznia AO Cientr sudoremonta „Dalzawod” we Władywostoku. Prawdopodobnie kolejne Udałoje ze składu Floty Oceanu Spokojnego przejdą podobną modernizację. Okręt ma powrócić do służby czynnej do końca tego roku.