31 marca stulecie istnienia świętowało australijskie lotnictwo wojskowe – Royal Australian Air Force (RAAF). Z tej okazji formacja otrzymała od będącej głową państwa australijskiego królowej Elżbiety II nowy sztandar. Okrągłą rocznicę uświetniono defiladą lotniczą nad stolicą kraju Canberrą. W przelocie wzięły udział wszystkie typy współczesnych statków powietrznych eksploatowanych przez RAAF oraz cywilne maszyny historyczne.

Paradę rozpoczęły najstarsze samoloty – Lockheed Hudson (jedyny latający na świecie), CAC Wirraway i Boomerang oraz North American Harvard, należące do lokalnych muzeów i stowarzyszeń. Kolejne formacje składały się z dwóch Spitfire, P-51D Mustang i P-40 Warhawk, PBY Catalina, C-47, DHC-4 Caribou i śmigłowca UH-1 Huey.

Samoloty bojowe zaprezentowały się w trzech formacjach – trzech F-35A Lightning II, dwóch F/A-18F Super Hornet i dwóch EA-18G Growler oraz czterech F/A-18A Hornet. Jednostki szkolne wystawiły do defilady po cztery samoloty Pilatus PC-21 i BAe Hawk Mk. 127 oraz trzy Beechcrafty King Air, z kolei transportowe statki powietrzne były reprezentowane przez trzy C-27J Spartan, cztery C-130J Super Hercules oraz trzy C-17A Globemaster III.

Samoloty patrolowe i rozpoznawcze były reprezentowane przez Lockheeda Neptune, dwa ostatnie użytkowane przez RAAF Lockheed P-3 Orion, trzy najnowocześniejsze Boeingi P-8A Poseidon i samolot wczesnego ostrzegania, dowodzenia i kontroli Boeing E-7A Wedgetail. Kolejne miejsca w szyku zajęły dwa samoloty tankowania powietrznego Airbus A330 MRTT z towarzyszeniem dwóch Super Hornetów.

Defiladę zakończono pokazem zespołu akrobacyjnego RAAF „Roulettes” w składzie sześciu PC-21. Przeloty były koordynowane z powietrza przez załogę samolotu E-7A Wedgetail. Część statków powietrznych biorących udział w defiladzie otrzymała okolicznościowe malowanie w postaci logo obchodów rocznicy z liczbą 100.

Royal Australian Air Force (RAAF) zostały założone w marcu 1921 r. na bazie działającego od 1912 r. w strukturze armii Australian Flying Corps. Pierwsze loty bojowe AFC miały miejsce w 1915 r. w Iraku, a następnie w Egipcie. Do zakończenia I wojny światowej formacja rozrosła się do ośmiu dywizjonów i liczyła prawie 2800 osób. Podczas konfliktu śmierć poniosło 175 żołnierzy.

W okresie międzywojennym zaszły zmiany formalne – AFC przekształcił się w Australian Air Corps, a następnie w marcu 1921 r. w Australian Air Force. W czerwcu tego samego roku król Jerzy V zezwolił na użycie przez formację przydomku „Królewski”, i od sierpnia 1921 r. RAAF jest znany pod obecną nazwą. Co ciekawe, w momencie powstania RAAF dysponował większą liczbą samolotów, niż miał personelu – 153 maszyny i 149 ludzi.

W latach 30. ze względu na brak możliwości dostaw odpowiedniej ilości sprzętu latającego z metropolii rząd Australii powołał zakłady Commonwealth Aircraft Corporation, znane później m.in. z produkcji samolotów szkolnych Wirraway, myśliwskich Boomerang czy licencyjnej budowy P-51 Mustang (jako CA-18). Zakłady zapewniały RAAF wyposażenie również w latach 50. i 60., produkując odrzutowe Sabre i MB.326.

Podczas II wojny światowej Australia podobnie jak Kanada czy Południowa Afryka intensywnie uczestniczyły w programie Empire Air Training Scheme, zapewniającym szkolenie personelu lotniczego dla obciążonych działaniami wojennymi Royal Air Force i sojuszników. Głównym teatrem działań RAAF w czasie konfliktu był Pacyfik, gdzie od 1941 r. trwały zacięte walki aliantów z siłami japońskimi. Do zakończenia wojny w lotnictwie wojskowym Australii służyło prawie 217 tys. żołnierzy, z czego ponad 10 500 zginęło w Azji, Oceanii i Europie. Do końca konfliktu w skład RAAF weszło 76 dywizjonów lotniczych, około 6000 samolotów oraz 152 tys. żołnierzy.

Już kilka lat po zakończeniu II wojny światowej załogi i maszyny RAAF brały intensywny udział w konflikcie koreańskim. Stacjonujący w Japonii do 1953 r. 77 Dywizjon użytkował myśliwce P-51D Mustang, a następnie Gloster Meteor. Jednostka wykonała ponad 18 800 zadań bojowych, zestrzeliwując m.in. trzy MiG-i-15 i niszcząc wiele celów naziemnych. Jednocześnie utracono 41 lotników oraz 66 samolotów. Kolejne operacje bojowe w ramach Wspólnoty Brytyjskiej miały miejsce na Malajach w latach 50., brały w nich udział bombowce Avro Lincoln oraz samoloty transportowe Dakota, a od 1958 r. również bombowce Canberra.

Późniejszy konflikt w Azji – wojna w Wietnamie – również odbywał się z udziałem RAAF. Formacja skierowała na wietnamski teatr działań m.in. samoloty transportowe DHC Caribou, śmigłowce Huey i bombowce Canberra. Te ostatnie wykonały prawie 12 tys. lotów bojowych, zrzucając ponad 76 tys. bomb, z kolei śmigłowce i transportowce zapewniały przewóz ludzi i ładunków oraz ewakuację rannych.

Kolejne dekady upływały głównie pod znakiem działań humanitarnych i pomocy w klęskach żywiołowych, ale komponent bojowy RAAF był wciąż utrzymywany na wysokim poziomie nowoczesności i gotowości. Operacje bojowe w XXI wieku rozpoczęły się w 2003 r. udziałem w II wojnie w Zatoce Perskiej dywizjonu F/A-18 Hornet oraz samolotów patrolowych P-3 Orion. Te ostatnie uczestniczyły również w patrolach przeciwpirackich w Azji i Afryce w pierwszej dekadzie XXI wieku. W starciach w Afganistanie wzięła udział m.in. jednostka bezzałogowych statków powietrznych Heron.

Od 2014 r. w działaniach koalicji przeciwko Państwu Islamskiemu w Iraku i Syrii bierze udział kilkuset żołnierzy RAAF, wraz z ośmioma bojowymi Super Hornetami, zbiornikowcami A330 MRTT oraz samolotami wczesnego ostrzegania, dowodzenia i kierowania E-7A Wedgetail. Wsparcie logistyczne zapewniają transportowe C-17A Globemaster III i C-130J Super Hercules.

Współczesne RAAF należą do najnowocześniejszych i najskuteczniejszych tego typu formacji na świecie, aktywnie biorąc udział w działaniach przeciwko Państwu Islamskiemu oraz operacjach humanitarnych w regionie Azji i Pacyfiku. Jednostki formacji są podzielone na sześć grup – Air Combat (samoloty bojowe), Air Mobility (transportowce i zbiornikowce), Air Warfare (uzbrojenie, wywiad, badania i rozwój), Combat Support (bazy i wsparcie logistyczne), Surveillance and Response (rozpoznanie) oraz Air Force Training (szkolenie).

Lotnictwo wojskowe Australii posiada obecnie około 260 statków powietrznych, w tym 110 samolotów bojowych, służy w nim około 15 tys. żołnierzy i ponad 5 tys. rezerwistów.