18 grudnia Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o podpisaniu z amerykańskim oddziałem szwedzkiego koncernu Saab Inc. z siedzibą w East Syracuse w stanie Nowy Jork, umowy na dostawę kolejnej partii systemów radiolokacyjnych.

Podpisana umowa, opiewająca na kwotę 47,5 mln USD, jest modyfikacją dokumentu podpisanego 29 sierpnia 2022 roku (Kolejne radary koncernu Saab na amerykańskich okrętach lotniczych/ZBiAM.pl). W ramach tegorocznego zamówienia Saab zobligowany został do dostawy trzech radarów typu AN/SPN-50(V)1, wraz z czterema zestawami naprawczymi, z których trzy składowane będą na pokładzie nosiciela, a jeden przechowywany będzie w bazie, a także pojedynczym zestawem testowym. W chwili zawarcia porozumienia zrealizowano pełne finansowanie zakupu. Systemy radiolokacyjne mają zostać przekazane odbiorcy w marcu 2026 roku.

AN/SPN-50(V)1 to przeznaczona na amerykański rynek odmiana znanego także i w Polsce radaru Saab Sea Giraffe AMB (po jednym tego typu radarze znajduje się na eksploatowanych w Marynarce Wojennej RP okrętach rakietowych proj. 660M). Warto wspomnieć, że Amerykanie eksploatują także „klasyczną” odmianę Sea Giraffe, znaną w USA pod oznaczeniem AN/SPS-77(V)1, która instalowana jest m.in. na jednostkach typu LCS w odmianach Independence), podczas gdy na pokładach okrętów patrolowych amerykańskiej Straży Wybrzeża spotkać można kolejna modyfikację szwedzkiego radaru znana jako Sea Giraffe MMR.

Stacje AN/SPN-50(V)1 w US Navy wykorzystywane są na pokładach okrętów lotniczych, w tym także na superlotniskowcach typu Nimitz, do prowadzenia dozoru ruchu lotniczego w odległości do 50 Mm wokół okrętu tzw. SATR (Shipboard Air Traffic Radar). Amerykanie nową konstrukcją sukcesywnie zastępują wyeksploatowane już, dwuwspółrzędne, pracujące w paśmie E/F (2-4 GHz) radary typu AN/SPN-43C. Gwoli przypomnienia, radary szwedzkiej proweniencji legitymują się pracą w stosunkowo nietypowym, jak na radary bojowe, paśmie częstotliwości G/H (5,4-5,9 GHz). Wybór ten jest bowiem kompromisem zapewniającym z jednej strony duży zasięg charakterystyczny dla systemów pracujących w niższym paśmie E/F (2,3-3,7 GHz), a z drugiej wysoką dokładność typową dla radarów działających w paśmie I (8,5-10,68 GHz). Inną cechą tych radarów, niezwykle istotną z punku widzenia śledzenia obiektów powietrznych, jest wysoka prędkość obrotowa anteny (30-60 obr./min) zapewniająca bardzo szybki czas odświeżania sytuacji taktycznej (Sea Giraffe – nowa generacja/ZBiAM.pl). Do 2028 roku US Navy planuje pozyskać łącznie 25 tego typu systemów, podczas gdy obecnie zamówione radary będą 8., 9. i 10. jakie zakupiono.