7 lipca służby prasowe kalifornijskiej bazy Vandenberg Sił Kosmicznych Stanów Zjednoczonych poinformowały, że poprzedniej nocy doszło do nieudanego wystrzelenia rakiety nośnej Minotaur II+, która eksplodowała chwilę po starcie. Miała to być próba nowego typu niezależnie naprowadzanej głowicy Mk21A, przeznaczonej do nowej generacji amerykańskich pocisków balistycznych.

W lakonicznym komunikacie z 7 lipca jest jedynie mowa o tym, że ok. 11 sekund po starcie eksplodowała rakieta nośna typu Minotaur II+, której szczątki spadły jeszcze na teren bazy, w obrębie stanowiska startowego Test Pad-01. Wypadek nie spowodował żadnych strat wśród personelu bazy Vandenberg Sił Kosmicznych Stanów Zjednoczonych (US Space Force). Feralna rakieta nośna typu Minotaur II+ została odpalona o 23.01 czasu lokalnego (pacyficznego). Jednak dzień wcześniej, 6 lipca, służby prasowe bazy Vandenberg w zapowiedzi tego startu podały, że ma on służyć przetestowaniu nowej części bojowej (głowicy, ang. reentry vehicle), którą będą przenosić przyszłe międzykontynentalne pociski balistyczne bazowania lądowego LGM-35A Sentinel, za rozwój których odpowiada korporacja Northrop Grumman w ramach programu Ground Based Strategic Deterrent (GBSD). Pociski LGM-35A mają zastąpić wciąż wykorzystywane w Stanach Zjednoczonych pociski balistyczne LGM-30G Minuteman III, pamiętające czasy prezydentury Richarda Nixona.

Zresztą wspomniana feralna rakieta nośna, czyli Minotaur II+, to konwersja właśnie wycofanych pocisków balistycznych LGM-30F Minuteman II, czyli jeszcze starszej wersji. Stąd inne oznaczenie rakiet Minotaur II+ (Minotaur 2+) to NLGM-30F OSP-TLV (Orbital Suborbital Program – Test Launch Vehicle). Minotaur II+ to rakieta trójstopniowa z silnikami rakietowymi na paliwo stałe. Silnik pierwszego stopnia to M-55E1, drugiego to SR-19-AJ-1, a trzeciego SR-73-AJ-1 lub SR-73-TC-1 zapożyczony z pocisków LGM-30G zamiast silnika M-57A1 w wersji Minotaur II. Był to pierwszy przypadek w historii nieudanego startu rakiety serii Minotaur II. Wszystkie zawsze odpalano ze stanowiska startowego Test Pad-01 w bazie Vandenberg. Minotaur II+ jest w stanie wynieść po trajektorii balistycznej część bojową o masie 441 kg. Celem miał być na poligon Ronald Reagan Ballistic Missile Defense Test Site na atolu Kwajalein w archipelagu Wysp Marshalla.

Mk21A powstaje dla zastąpienia obecnie używanej Mk21 (w LGM-30G). Za rozwój Mk21A odpowiada korporacja Lockheed Martin. Mk21A będzie uzbrojona w nowy ładunek termojądrowy W87-1 Mod (modernizacja ładunku W87), który zastąpi obecnie używane W78, którym upływa projektowy resurs 37 lat łącznej eksploatacji. W W87-1 Mod/Mk21A będą uzbrojone przyszłe pociski LGM-35A. W87-1 Mod skonstruowało państwowe Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL).