28 lipca Marynarka Wojenna Indii odebrała do stoczni Cochin Shipyard Ltd. lotniskowiec Vikrant. Jest to pierwszy okręt tej klasy zaprojektowany i zbudowany siłami lokalnego przemysłu okrętowego.

Według spekulacji prasowych, formalne wprowadzenie do służby zaplanowano na 15 sierpnia bieżącego roku. Lotniskowiec został zamówiony przez Ministerstwo Obrony Indii w 2004 roku, a formalne położenie stępki miało miejsce 28 lutego 2009 roku. Wodowanie odbyło się 12 sierpnia 2013 roku. Próby morskie rozpoczęły się w sierpniu 2021 roku.

Vikrant ma 262 m długości i 62 m szerokości. Wypiera około 45 000 ton. Napęd stanowią cztery turbiny gazowe General Electric LM2500+ o łącznej mocy 80 MW, pracujące na dwie śruby. Jednostka ma rozwijać prędkość 30 węzłów i mieć zasięg 8000 mil morskich. Uzbrojenie stałe lotniskowca obejmuje: system obrony powietrznej Israel Aerospace Industries Barak-8 (64 pociski w dwóch wyrzutniach pionowych), cztery 76 mm armaty uniwersalne Leonardo Oto Melara Super Rapid i cztery 30 mm armaty AK-630. Zasadniczym sensorem jest system radiolokacyjny IAI Elta EL/M-2248 MF-STAR. Ponadto lotniskowiec ma m.in. radar trójwspółrzędny Leonardo RAN-40L, system walki elektronicznej DRDO Shakti i wyrzutnie środków zakłócających. System zarządzania walką dostarczyła prywatna firma Tata Power Strategic Engineering Division.

Obecnie największą niewiadomą pozostaje kwestia grupy lotniczej. Lotniskowiec został zaprojektowany według koncepcji STOBAR, co oznacza start z wykorzystaniem własnego napędu samolotów, który wspiera skocznia ski-jump w dziobowej części jednostki. W przeszłości zakładano, że fundamentem grupy będą wielozadaniowe samoloty MiG-29K, jednak obecnie władze indyjskie nie są zadowolone ze współpracy z Rosją i prowadzą postępowanie konkursowe, które w niedalekiej przyszłości ma wyłonić dostawców – w grze znajdują się Dassault (Rafale M) oraz Boeing (F/A-18E/F Super Hornet). Uzupełnieniem samolotów wielozadaniowych będą śmigłowce pokładowe, przede wszystkim Lockheed Martin MH-60R Seahawk oraz HAL Dhruv.