29 grudnia Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o podpisaniu umowy z korporacją Lockheed Martin dotyczącą finansowania produkcji 17. partii produkcyjnej wielozadaniowych samolotów bojowych F-35 Lightning II. W ostatnich dniach to nie jedyna umowa dotycząca tej konstrukcji.

W ramach kontraktu z 29 grudnia, mającego wartość 847 mln USD, producent rozpocznie zakupy i produkcję komponentów przeznaczonych do dostarczenia 105 samolotów 17. partii produkcyjnej. W momencie podpisania uruchomiono pełne finansowanie projektu – obejmuje on maszyny dla amerykańskich sił zbrojnych (484,7 mln USD) oraz klientów eksportowych kupujących F-35 poprzez procedurę FMS (m.in. Polska) oraz uczestników programu F-35 Lightning II. Powyższe zlecenie ma zostać zrealizowane do maja 2026 roku, do tego czasu producent oraz Departament Obrony Stanów Zjednoczonych planują zawarcie umowy na pełne finansowanie produkcji powyższej partii samolotów.

Kilka dni wcześniej, 27 grudnia, Lockheed Martin oraz Departament Obrony Stanów Zjednoczonych (pośredniczący w transakcji zgodnie z procedurą FMS) zawarli inną, ciekawą umowę. Mowa o zaprojektowaniu oraz przetestowaniu konfiguracji samolotu F-35 (bez wskazania wersji) przeznaczonej dla nieokreślonego klienta eksportowego. Umowa ma wartość 49 mln USD i ma zostać zrealizowana do końca 2026 roku. W momencie podpisania uruchomiono pełne finansowanie zlecenia – obecnie sześć państw kupuje samoloty F-35 Lightning II poprzez procedurę FMS, są to: Izrael (który otrzymał zgodę na modyfikację F-35 do standardu F-35I Adir), Japonia, Republika Korei, Belgia, Polska oraz Singapur. Dodatkowo międzyrządową umowę w sprawie zakupu maszyn podpisały władze Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Biorąc pod uwagę czas realizacji, a także tajemnicę otaczającą umowę, najprawdopodobniej mowa właśnie o konfiguracji dla Singapuru bądź Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Co ważne, to druga (w tym roku) umowa związana z budową nowej konfiguracji na nieznanego klienta FMS – pierwsza, o wartości 36 mln USD, została zawarta w marcu bieżącego roku (co ważne w 50% ma zostać zrealizowana poza Stanami Zjednoczonymi).

Potencjalny kierunek singapurski może mieć związek z chęcią integracji samolotów z lokalnym systemem dowodzenia i kierowania, obejmującym samoloty wczesnego ostrzegania i dowodzenia G550AEW oraz naziemną sieć wymiany informacji. Singapur dotychczas podpisał umowę na cztery egzemplarze w wersji skróconego startu i lądowania F-35B Lightning II, które mają zostać dostarczone do końca 2026 roku. Z kolei kierunek arabski ma związek z możliwą, acz niepotwierdzoną, budową konfiguracji przeznaczonej dla klientów arabskich, która w jakiś sposób obejmowałaby uwagi strony izraelskiej, która nie chce utracić przewagi technologicznej w regionie.