29 maja w stoczni Irving Shipbuilding Inc. w Halifaksie odbył się podwójny chrzest patrolowców arktycznych HMCS Margaret Brooke i HMCS Max Bernays. Są one przeznaczone dla Royal Canadian Navy, a ich nazwy upamiętniają bohaterów Królewskiej Kanadyjskiej Marynarki Wojennej.

HMCS Margaret Brooke (AOPV 431) i HMCS Max Bernays (AOPV 432) są częścią floty sześciu Arktycznych Morskich Okrętów Patrolowych (AOPS - Arctic and Offshore Patrol Ships) zamówionych dla Królewskiej Kanadyjskiej Marynarce Wojennej w ramach Narodowej Strategii Budowy Okrętów. To druga i trzecia jednostka typu Harry DeWolf, którego prototyp rozpoczął służbę rok temu.

AOPS to duże, zdolne do kruszenia litego lodu, okręty przeznaczone do prowadzenia różnorodnych misji na wodach Kanady, w tym w Arktyce. Będą prowadziły nadzór morski, zapewniając władzom kraju świadomość sytuacyjną działań i wydarzeń w tych regionach. Patrolowce typu Harry DeWolf mają długość 103 m i wyporność 6615 ton. Uzbrojenie obejmie 25 mm armatę automatyczną BAE Systems Mk38 i dwa wielkokalibrowe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm. Okręty mają też lądowisko i infrastrukturę dla śmigłowca wielkości Lockheed Martin Sikorsky CH-148 Cyclone.

AOPV 431 nosi imię Margaret Martha Brooke, która 9 marca 1942 roku w stopniu podporucznika wstąpiła do służby jako siostra pielęgniarka-dietetyk. 14 października 1942 roku, podczas przeprawy przez Cieśninę Cabota u wybrzeży Nowej Fundlandii, prom s/s Caribou został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny U-69. Caribou zatonął w ciągu pięciu minut. Walcząc o własne przetrwanie, por. Brooke zrobiła wszystko, co w jej mocy, aby uratować życie swojej przyjaciółki, pielęgniarki Agnes Wilkie, podczas gdy obie kobiety trzymały się lin na wywróconej łodzi ratunkowej. Pomimo heroicznych wysiłków por. Brooke, jej przyjaciółka uległa lodowatej wodzie. Za ten czyn Brooke została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego. Margaret Brooke zmarła w Victorii 9 stycznia 2016 roku w wieku 100 lat.

AOPV 432 nosi imię chor. mar. Maxa Bernaysa, który służył na kanadyjskim niszczycielu HMCS Assiniboine podczas bitwy o Atlantyk w czasie II wojny światowej. 6 sierpnia 1942 roku, podczas akcji przeciwko niemieckiemu okrętowi podwodnemu U-210, HMCS Assiniboine manewrował we mgle, próbując staranować i zatopić wrogą jednostkę. Oba okręty ostrzeliwały się z bardzo bliskiej odległości, co spowodowało pożar, który pochłonął mostek i sterówkę Assiniboine. Sterując okrętem, chor. Bernays, otoczony dymem i płomieniami, rozkazał dwóm młodszym marynarzom, by się oddalili, pozostawiając go samego za sterem i uwięzionego w płomieniach. Oblężony przez ogień, sterował niszczycielem, podczas gdy Assiniboine manewrował w celu zajęcia pozycji przeciwko U-Bootowi, a także wykonywał pracę dwóch telegrafistów. Ostatecznie, mimo ostrzału mostka, Assiniboine staranował i zatopił U-210 w uważanej za niezwykle ciężką akcji, podczas której Kanadyjczycy ponieśli jedną ofiarę śmiertelną i 13 rannych. Bernays został odznaczony przez Admiralicję Brytyjską medalem Conspicuous Gallantry Medal za męstwo i nieustępliwe oddanie obowiązkom podczas akcji. Był on jednym z zaledwie dwóch marynarzy Royal Canadian Navy, którzy otrzymali CGM w czasie II wojny światowej.