20 kwietnia spółka Flyby Technology opublikowała nagranie, będące kompilacją materiału filmowego z badań prototypu wielowirnikowca Jackal, odpalającego kierowane pociski rakietowe Thales LMM. Flyby Technology liczy, że uzbrojony Jackal wzbudzi rynkowe zainteresowanie, w pierwszej kolejności brytyjskiego resortu obrony. W komercyjnym sukcesie ma pomóc Jackalowi właśnie kierowane uzbrojenie.

Próbne odpalania pocisków LMM z Jackala miały zacząć się jeszcze w październiku ub.r. Rozwój samego bezzałogowca rozpoczął się w styczniu 2022 r. Za jego opracowanie odpowiada turecka spółka Fly BVLOS Technology z Ankary, a rozwój aparatu odbywał się z wykorzystaniem zaplecza tzw. miasteczka DronePark, należącego do Politechniki Gebze (Gebze Teknik Üniversitesi/Gebze Technical University). BVLOS w nazwie spółki to akronim od Beyond Visual Line of Sight, czyli poza zasięgiem kierunkowej łączności radiowej. Przy czym turecka spółka Fly BVLOS Technology (będąca częścią spółki Fly X) to turecka filia brytyjskiej spółki Flyby Technology z Yorku, założona właśnie z myślą o konstruowaniu BSP o masie startowej powyżej 25 kg ze względu na bardziej liberalne od brytyjskich przepisy dotyczące lotów w cywilnej przestrzeni powietrznej bezzałogowców o takiej masie startowej (co jest wskazówką odnośnie masy Jackala).

Oblot (najwyraźniej pomniejszonego analoga) Jackala przeprowadzono 20 kwietnia 2022 r. 25 kwietnia 2022 r. podpisano umowę na „eksport” pięciu aparatów do Wielkiej Brytanii, gdzie spółce Flyby Technology udało się zainteresować nimi brytyjski resort obrony, i to do tego stopnia, że Royal Air Force Rapid Capabilities Office (pol. Biuro Nagłych Zdolności Królewskich Sił Powietrznych) sfinansowało badania strzelaniem pocisków LMM odpalanych z Jackala. W tym celu zawiązał się nawet zespół przemysłowy, którego „najcenniejszym” uczestnikiem jest brytyjski oddział Thalesa, a dokładniej spółka Thales Air Defence z Belfastu (czyli dawna spółka Shorts Missile Systems), produkująca LMM. Chodzi o naddźwiękowy kierowany pocisk rakietowy naprowadzony w wiązce laserowej. LLM oznacza Lightweight Multirole Missile, a do uzbrojenia Royal Navy wszedł pod nazwą Martlet jako uzbrojenie „powietrze–powierzchnia” śmigłowców pokładowych Leonardo AW159 Wildcat. Pocisk ma masę startową 13 kg, długość 1,3 m i zasięg 6 km. Do jego naprowadzania jest potrzebny system optoelektroniczny z układem generowania kodowanej laserowej wiązki sterującej pociskiem w locie. Na ujawnionych nagraniach wideo widać, że na razie Jackal takiego systemu nie ma, a pociski odpalano balistycznie, sprawdzając zachowanie się bezzałogowca przy ich starcie. Wyposażeniem aparatu w odpowiednią optoelektronikę ma zająć się turecka spółka Fly X, która takich rozwiązań (i kontrahentów) szuka na Tajwanie, gdzie chce otworzyć filię. Zatem Tajwan ma być kolejnym po Wielkiej Brytanii odbiorcą uzbrojonych Jackali. Wspomniany zespół przemysłowy uzupełnia jeszcze turecka spółka Maxwell Innovations.

Jeśli chodzi o konstrukcję Jackala i znane (deklarowane) dane taktyczno-techniczne, to najbardziej wyróżniającym się rozwiązaniem jest kombinowany (nazywany czasami hybrydowym) napęd, który składa się z zespołu ośmiu dwułopatowych wirników do pionowego startu i takowego lądowania oraz (na obecnym etapie, zapewne w docelowej już konfiguracji) czterech otunelowanych wentylatorów śmigłowych do lotu postępowego. Wszystkie te śmigła są napędzane przez indywidualne silniki elektryczne (8 + 4). Jackal w takiej konfiguracji ma docelowo mieć udźwig 15 kg i zasięg 130 km (dotąd przebadany na ok. 100 km), osiągać pułap 4000 m, prędkość przelotową 108 km/h i maksymalną 160 km/h. Obecna długotrwałość przebywania w powietrzu wynosi 40 minut. Rozpiętość Jackala to 5 m. Docelowo ma być on wyposażony w system łączności satelitarnej. Na obecnym etapie rozwoju kluczowym wydaje się odpowiedź na pytanie, na ile Jackal to jest wyrób stricte wojskowy, a na ile – być może – zupełnie cywilny bezzałogowiec, którego konstrukcja ma być dopiero zmilitaryzowana.