Northrop Grumman wyprodukował i z powodzeniem przetestował pierwszą bardzo lekką torpedę dla US Navy. Jej prototyp jest oparty na projekcie opracowanym w Laboratorium Badań Stosowanych Uniwersytetu Stanowego Pensylwanii.

Bardzo lekka torpeda VLWT (Very LightWeight Torpedo) po wprowadzeniu przez Northrop Grummana, który niezależnie finansował badania i rozwój, ulepszeń zwiększających przystępność cenową, zostanie zaoferowana jako odpowiedź korporacji na program Compact Rapid Attack Weapon (Małogabarytowego Uzbrojenia Szybkiego Ataku), ogłoszony przez US Navy.

VLWT opiera się na dokumentacji projektowej dla bardzo bardzo lekkiej torpedy CVLWT (Common Very LightWeight Torpedo), opracowanej przez Laboratorium Badań Stosowanych Uniwersytetu Stanowego Pensylwanii (PSU-ARL) dla Biura Badań Marynarki Wojennej (Office of Naval Research), która została rozesłana do producentów branży przemysłu obronnego w 2016 r.

Wykorzystując swoje doświadczenie w zakresie projektowania i produkcji Northrop Grumman ulepszył konstrukcję bazową, zastępując kosztowne podzespoły, i w ten sposób zwiększając konkurencyjność cenową VLWT bez uszczerbku na parametrach technicznych, jej odtwarzalność i niezawodność. Nowe sekcje, w tym głowica naprowadzania, zostały już przetestowane przez PSU-ARL z pozytywnym skutkiem.
Kolejnym wymienionym podzespołem torpedy VLWT jest napęd. Zamontowano w niej system SCEPS (Stored Chemical Energy Propulsion System) opracowany i produkowany przez spółkę Barber-Nichols, Inc. SCEPS umożliwia uzyskanie dużej mocy napędu w zastosowaniach krótkotrwałych, takich jak misja torpedy. System wykorzystuje sześciofluorek siarki, który w stanie gazowym wtryskiwany jest na blok litu. Działanie heksafluorku na lit prowadzi do bardzo gwałtownej reakcji chemicznej, w trakcie której wydzielają się ogromne ilości ciepła, wykorzystywanego do wytworzenia pary wodnej. Ta z kolei zasila turbinę działającą w obiegu Rankine’a, poruszającą pędnik otunelowany. Taki kompaktowy system napędowy zastosowano m.in. w torpedach lekkich ZOP Mk 50, produkowanych przez Alliant Techsystems Inc., w których montowane są głowice naprowadzania wytwarzane przez Northrop Grummana.

Producent nie podał danych technicznych VLWT. Nieoficjalne informacje mówią o średnicy ok. 170 mm, długości rzędu 2,16 m i masie 100 kg.

Do czego posłużą minitorpedy?
Pierwotnym zamiarem US Navy było zastosowanie Compact Rapid Attack Weapon (CRAW) w aktywnym systemie przeciwtorpedowym klasy „hard-kil” Anti-Torpedo Torpedo Defense System (ATTDS), przeznaczonym do instalacji na szczególnie cennych okrętach nawodnych. CRAW miałby działać jako przeciwtorpeda przechwytująca zbliżający się podwodny pocisk i niszcząca go wybuchem własnej głowicy bojowej. Idea ta rozwijana w kilki krajach zyskała na popularności w obliczu użycia najnowszych torped, mniej podatnych na konwencjonalne środki mylące i zakłócające.

Jednak program ATTDS napotkał liczne trudności techniczne. Obecnie US Navy planuje zastosować CRAW jako środek samoobrony atomowych strategicznych okrętów podwodnych, zaś w przypadku szturmowych typu Virginia miałby wręcz stanowić alternatywę torped ciężkich w przypadku potrzeby zaatakowania celu małogabarytowego, bezzałogowego bądź z innego powodu „niewartego” użycia ciężkiej torpedy Mk 48. Marynarka Wojenna USA planuje integrację CRAW na Virginiach Block III i IV w ramach remontów, zaś od podstaw na kolejnych odmianach tych jednostek. Prawdopodobnie będą odpalane z wyrzutni zewnętrznych Virginia Payload Module (VPM) lub, po zastosowaniu wkładek kalibrujących czy innych modułów stabilizujących, z wyrzutni torped. Małe rozmiary VLWT pozwolą zabrać znaczną ich liczbę.

Na tym jednak nie kończą się potencjalne zastosowania VLWT. Rozważane jest użycie ich w systemach przeciwminowych przenoszonych przez śmigłowce lub bezzałogowce nawodne. Oczywistym wykorzystaniem będzie też uzbrojenie w nie wszelkiego rodzaju pojazdów bezzałogowych, na- i podwodnych, przeznaczonych do walki z okrętami podwodnymi, czy innymi bezzałogowcami.

Makieta torpedy superkawitacyjnej MTSK. Fot. Tomasz Grotnik.

W tym miejscu warto przypomnieć, że Politechnika Gdańska we współpracy z Wojskową Akademią Techniczną z Warszawy i Akademią Marynarki Wojennej z Gdyni opracowuje miniaturową torpedę superkawitacyjną MTSK z napędem rakietowym na paliwo stałe. Jej długość ma wynieść 1,7 m, średnica 70 mm, zaś prędkość 47 m/s. Jej osiągnięcie ma być możliwe dzięki wykorzystaniu efektu superkawitacji. Przeznaczeniem MTSK będzie uzbrojenie trudnowykrywalnych pojazdów bezzałogowych, opracowywanych na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej w zespole pod kierownictwem dr. hab. inż Mirosława Gerigka.