Morane-Saulnier MS.406 był podstawowym samolotem myśliwskim Sił Powietrznych Francji w kampanii francuskiej 1940 r. Choć nie miał imponujących osiągów i ustępował niemieckiemu myśliwcowi Messerschmitt Bf 109E pod względem prędkości maksymalnej i wznoszenia, to jednak był zwrotny, wytrzymały i dość przyzwoicie uzbrojony.

Firma Société Anonyme des Aéroplanes Morane-Saulnier powstała 10 października 1911 r., założona przez pilotów, braci Léona (1885-1918, zmarł na grypę-hiszpankę) i Roberta (1886-1968) Morane oraz inżyniera Raymonda Saulniera (1881-1964), absolwenta de l’Ecole Centrale, współpracownika Louisa Blériota. Wspólnicy zbudowali niewielką wytwórnię w podparyskiej dzielnicy Vélizy-Villacoublay, po południowo-zachodniej stronie miasta. W pobliżu znajdowała się wytwórnia Nieuport. Od 1911 r. istniało tu także lotnisko, gdzie Louis Breguet założył szkołę lotniczą. Od I wojny światowej lotnisko należy do lotnictwa wojskowego Francji, obecnie jest to baza lotnicza BA 107, w której stacjonuje rządowy dywizjon transportu specjalnego, a także inne jednostki. Pod koniec lat dwudziestych Morane-Saulnier zbudował większą fabrykę w Paryżu, w dzielnicy Puteaux. Od samego początku firma specjalizowała się w budowie jednopłatów. Jedna z takich konstrukcji, Morane-Saulnier Type L, uzbrojona w karabin maszynowy, stała się pierwszym francuskim myśliwcem używanym w I wojnie światowej. Słynny as Charles Guynemer odniósł swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne na Type L w lipcu 1915 r. Po wojnie budowano w firmie samoloty myśliwskie i szkolne.
W 1941 r., w czasie niemieckiej okupacji, wytwórnia Morane-Saulnier została przeniesiona do zwolnionego zakładu należącego poprzednio do Émile Dewoitine w miejscowości Tarbes w południowo-zachodniej części Francji, u podnóża Pirenejów. Wcześniej w Tarbes produkowano myśliwce D.520, ale w grudniu 1940 r. E. Dewoitine odszedł z upaństwowionej wytwórni do firmy Société Industrielle Pour l’Aéronautique (SIPA) w Berck-sur-Mer, która z kolei powstała w 1938 r. z połączenia dwóch mieszczących się na północy Francji firm ANF Les Mureaux i Loire Aviation. Po odejściu Dewoitine, firma nosząca jego imię w Tarbes zakończyła działalność, a sam zakład został przejęty przez Morane-Saulnier. Ponieważ zakłady i lotnisko w Vélizy-Villacoublay zostały całkowicie zniszczone w alianckich nalotach, po II wojnie światowej Tarbes stało się główną siedzibą Morane-Saulnier. Produkowano tu samoloty szkolne i sportowe do 1961 r., kiedy firma ogłosiła bankructwo. W styczniu 1962 r. jej masa upadłościowa została zakupiona przez Poteza, który ustanowił tu centrum obsługowe samolotów Societe d’Exploitation des Etablissements Morane-Saulnier. W 1966 r. zakłady pracujące jako remontowe zostały z kolei wykupione przez Aérospatiale, która na bazie wytwórni w Tarbes 25 lipca 1966 r. zorganizowała zakłady produkujące samoloty sportowe i szkolne, Societe de Construction d’Avions de Tourisme et d’Affaires (SOCATA). To właśnie tu powstała rodzina samolotów Rallye, bazująca na ostatniej konstrukcji Morane-Saulnier, MS.880. W końcu lat siedemdziesiątych licencję na wytwarzanie tych samolotów zakupiła Polska, maszyny te produkowano na licencji w WSK PZL Warszawa-Okęcie jako PZL-110 Koliber. Od 2000 r. SOCATA była częścią EADS, a od 2015 r., po tym jak w 2014 r. EADS został zastąpiony przez Airbus (kiedy to dotychczasowa grupa kapitałowa Airbus w skład której wchodził EADS oraz część BAE Systems, została przekształcona w firmę stając się – jako firma – następcą EADS), SOCATA została sprzedana grupie Daher i dziś jest znana jako Daher-SOCATA.

Nowy samolot myśliwski

13 lipca 1934 r. Szefostwo Techniki Lotniczej Sił Powietrznych Francji (Service Technique Aéronautique de l’Armée de l’Air) wydało wstępne założenia taktyczno-techniczne na samolot myśliwski nowej generacji. Zostały one następnie uszczegółowione 22 sierpnia 1934 r. i 16 listopada 1935 r. Miał to być jednomiejscowy, jednosilnikowy dolnopłat z kabiną zakrytą, podwoziem chowanym i klapami do lądowania. Założono zbudowanie go w dwóch kategoriach: jako myśliwiec klasyczny napędzany silnikiem o mocy 800-1000 KM (klasa C1) oraz myśliwiec lekki napędzany silnikiem 400-500 KM (klasa C1 léger). Uzbrojenie miało się składać z jednego działka kalibru 20 mm i dwóch karabinów maszynowych kal. 7,5 mm, dwóch działek 20 mm lub czterech karabinów maszynowych 7,5 mm. Miał on rozwijać prędkość maksymalną 450 km/godz., mieć czas wznoszenia na wysokość 4000 m nie większy niż 6 minut, na 8000 m 15 minut i na 10 000 m 19 minut. Pułap 11 500 m. Długotrwałość lotu z prędkością 320 km/godz. 2 godziny 30 minut.

Galeria

[cycloneslider id="1814"]