Fw 190 A-2, „czarna 3’ z 5./JG 1, który pilotował Ofhr. Ernst Terborg; lotnisko Woensdrecht, lipiec 1942 r.

Z uwagi na fatalne warunki atmosferyczne nad Zachodnią Europą w pierwszej dekadzie lipca 1942 r., dopiero 12 tego miesiąca miało miejsce starcie w powietrzu, w którym Ofw. Erwin Leibold (11) z 3./JG 26 zestrzelił o 14:35 rozpoznawczego Mosquito, W4089.

Następnego dnia, 13 lipca 1942 r., RAF przeprowadził operację „Circus 199”. Dwanaście bombowców Boston miało wykonać nalot na magazyny kolejowe w Boulogne, osłonę zapewniały im skrzydła myśliwskie z Biggin Hill, Kenley i Tangmere. Do pierwszej potyczki doszło z formacją samolotów Fw 190 A należących do II./JG 26, Ofw. Wilhelm Philipp (15) z 4./JG 26 zestrzelił Spitfire z 602 dywizjonu, a dwa kolejne myśliwce tego typu należące do 401 zderzyły się w powietrzu, co zapisane zostało, jako 311 i 312 zwycięstwa powietrzne II./JG 26. Ofw. Helmut Ufer z 4./JG 26, pilotujący Fw 190 A-1, W.Nr. 10 036, „biała 5” zginął zestrzelony przez Spitfire z 616 dywizjonu RAF.

Dwa dni później, 15 lipca, podczas operacji „Rodeo”, około 9:00, Spitfire należące do 66 dywizjonu RAF zestrzeliły nad kanałem La Manche Fw 190 A-2, W.Nr. 2103, którego pilotował Lt. Jacob Augustin (15) z 7./JG 2, pilot uznany został za zaginionego. Popołudniu, o 15:38, dowódca III./JG 26, Hptm. Josef Priller (75) zrewanżował się zestrzeliwując Spitfire z 402 dywizjonu RAF, którego pilot uratowany został przez brytyjskie służby ratownicze.

W godzinach wieczornych 16 lipca piloci III./JG 1 zestrzelili dwa bombowce Stirling na zachód od Esbjerg, swoje pierwsze zwycięstwa powietrzne uzyskali Uffz. Karl Dietmayer i Oblt. Karl Götze, obydwaj z 9. Staffel.

Fw 190 A-2, W.Nr. 0269, „czarna 1” zestrzelony przez Spitfire z 91 dywizjonu RAF w dniu 26 lipca 1942 r., pilot samolotu, Lt. Horst-Benno Krüger z 5./JG 2 został ranny i dostał się do niewoli.

O 9:30, 18 lipca para samolotów Fw 190 A powracających z lotu rozpoznawczego nad wybrzeżem angielskim zaatakowana została przez wysokościowy myśliwiec Spitfire Mk VI, który pilotował przyszły australijski as, F/Lt. Frederick Gaze. Po celnym ostrzelaniu przez Spitfire w wody kanału La Manche wpadł Fw 190 A-2, W.Nr. 5256, Fw. Klaus Oldermann uznany został za zaginionego. Następnego dnia dwóch amerykańskich ochotników z 71 dywizjonu zestrzeliło podczas czołowego ataku Fw 190 A-2, W.Nr. 5336, za jego sterami zginął Fw. Erich Schick z 1./JG 26.
Krótko po 14:00, 21 lipca, dowódca II./JG 2, Hptm. Helmut-Felix Bolz (9) zestrzelił rozpoznawczego Mustanga Mk I, AG565, z 239 dywizjonu, którego pilot, F/Lt Veal Rowland trafił do niewoli. Następnego dnia, o 12:20, nad Morzem Północnym jeden bombowiec Wellington zestrzelił Uffz. Günther Kirchner (1) z 5./JG 1.

Podczas operacji „Rhubarb”, 23 lipca, RAF wysłał na kontynent 12 samolotów Whirlwind z 263 dywizjonu pod eskortą Spitfire z 234 dywizjonu. Wracającą do Anglii formację zaatakowały samoloty II./JG 2, zestrzelonych zostało pięć Spitfire, po dwa zapisali na swoje konta Lt. Wolf von Bülow (4 i 5) i Lt. Karl-Heinz Bänsch, obydwaj z 5. Staffel, a jednego Fw. Georg Hippel z 8. Staffel, który po powrocie do bazy złożył następujący raport:
23.7.1942 po około ośmiu minutach od startu alarmowego eskadry zobaczyłem na horyzoncie, na północ od naszego lotniska, wiele nieprzyjacielskich samolotów. W związku z tym wystartowałem o 16:12, moim bocznym pilotem był Ofhr. Werner. W kwadracie 5938/14 W zobaczyliśmy sześć Spitfire, które próbowały umknąć na północ zygzakując w locie koszącym. Zaatakowałem od dołu od ogona Spitfire lecącego najdalej na prawo od pozostałych i otworzyłem ogień z odległości 30-40 m. Nieprzyjacielska maszyna poderwała się skręcając w prawo odsłaniając przede mną całą sylwetkę. Uzyskałem trafienia, ponieważ od reszty płatowca odpadły fragmenty obydwu skrzydeł i osłona kabiny. Lotem szybowym w lekkim skręcie w prawo samolot o 16:18 wpadł do morza w kwadracie 5912/14 W. Pilot nie opuścił maszyny.

Późnym popołudniem, 24 lipca, podczas operacji „Rhubarb” w rejonie Barfleur, RAF stracił dwa Spitfire, zwycięstwa powietrzne odnieśli Ofw. Willi Stratmann (11) i Uffz. Günther Toll (5), obydwaj z 7./JG 2. Następnego dnia we wczesnych godzinach popołudniowych, patrolujący rój Fw 190 należących do 9./JG 26 napotkał nad morzem w okolicy Ostendy samolot Defiant z 277 dywizjonu osłaniany przez Spitfire. Niemcy zestrzelili, bez strat własnych trzy maszyny brytyjskie, Uffz. Edgar Dörre (1), Uffz. Karl Börner (1) i Oblt. Kurt Ruppert (15).

26 lipca, nad Kanałem, doszło do starcia Fw 190 A należących do JG 26 z dużą formacją myśliwców brytyjskich. Po jednym, potwierdzonym zestrzeleniu uzyskali: Ofw. Walter Meyer (15) z 6. Staffel, Ofw. Wilhelm Philipp (16) z 4. Staffel i Lt. Heinz Rahardt (2) z 2. Staffel. Spitfire zestrzeliły dwa myśliwce: Fw 190 A-2, W.Nr. 5228, „czarne <L” ze Stab I./JG 26, jego pilot, Ofw. Erwin Leibold zginął w wodach Kanału oraz Fw 190 A-2, W.Nr. 20 239, „czarna 1”, który pilotował dowódca 5./JG 2, Lt. Horst-Benno Krüger (dostał się do niewoli).

Dwa dni później, 28 lipca, nad Morzem Północnym rozpoznawczego Mosquito zestrzelił, o 19:50, Uffz. Karl Bugaj (1) z 11./JG 1.

O 15:35, 29 lipca, po jednym Spitfire nad Morzem Północnym, w odległości około 50 km od Ostendy, zestrzelili piloci 4./JG 1, Lt. Heinz Tröger (1) i Uffz. Rudolf Haninger (1), w tym przypadku chodziło prawdopodobnie o dwa Mustangi, które utracił w tym rejonie 268 dywizjon RAF.

30 lipca RAF przeprowadził dwusetną operację „Circus” w rejonie Abbeville oraz „Rodeo” pomiędzy Abbeville i St. Omer. Tym razem doszło do starcia z Fw 190 A z I. i II./JG 26. Niemcy po raz pierwszy zetknęli się wówczas z nowymi brytyjskimi myśliwcami Spitfire Mk IX stanowiącymi wyposażenie 64 dywizjonu RAF. Nie przyniosło ono jednak żadnych rezultatów. Dopiero późnym popołudniem, przed 16:00, piloci I./JG 26 skutecznie zaatakowali myśliwce RAF wykonujące operację „Ramrod” skierowaną przeciwko lotnisku St. Omer-Wizernes. Trzy zestrzelone Spitfire Mk VI z 616 dywizjonu zgłosili: dowódca I./JG 26, Hptm. Johannes Seifert (36 i 37) oraz Oblt. Fülbert Zink (15) z 2. Staffel.

Główne starcie miało miejsce jednak wieczorem, po 19:00, kiedy samoloty Hurribomber eskortowane przez skrzydło myśliwskie z Hornchurch zaatakowane zostały przez Fw 190 A należące do I., II. i III./JG 26. Zestrzelenie Hurricane Mk IIB ze 175 dywizjonu zgłosił Oblt. Rolf Hermichen (15) z 2. Staffel, po jednym Spitfire zestrzelili: dowódca I./JG 26, Hptm. Johannes Seifert (38), Ofw. Leopold Eichinger (2) i Fw. Emil Babenz (18), obydwaj z 3. Staffel, Ofw. Werner Gerhardt (11) z 5. Staffel oraz Oblt. Karl Borris (20) z 8./JG 26. Brytyjczycy zgłosili wprawdzie zestrzelenie aż sześciu samolotów Fw 190, ale w rzeczywistości Niemcy stracili jednego Fw 190 A-2, W.Nr. 5303, „czarna 4” z 2./JG 26, jego pilot, Oblt. Herbert Heck, zginął.

Ostatniego dnia lipca RAF przeprowadził w godzinach popołudniowych operację „Circus 201” skierowana przeciwko Drucat. Celem II./JG 26 stały się Spitfire należące do skrzydła z North Weald. Atak był niezwykle skuteczny, w ciągu 23 minut, piloci Luftwaffe zestrzelili osiem myśliwców nieprzyjaciela, zwycięstwa powietrzne zapisali na swoich kontach: Ofw. Heinrich Bierwirth (5), Fw. Adolf Glunz (19), Hptm. Karl-Heinz Meyer (8), Uffz. Gerhard Birke (5), Oblt. Wilhelm-Ferdinand Galland (12 i 13), Ofw. Wilhelm Philipp (17) i Lt. Wilhelm Cadenbach (1). Straty własne wyniosły dwa ciężko uszkodzone samoloty, które musiały przymusowo wylądować, ranny został Uffz. Gerhard Birke z 4./JG 26.

Piloci I./JG 26, którzy dołączyli do walki o 15:10, zestrzelili cztery Spitfire należące do, złożonego z amerykańskich ochotników, 133 dywizjonu RAF. Po jednym Spitfire zapisali na swoje konta Lt. Friedrich Graf Uiberacker (6), Oblt. Fülbert Zink (23), Hptm. Johannes Seifert (39) i Uffz. Heinz Klems (1).

Ostatnie zwycięstwo powietrzne tego dnia uzyskał, o 18:09, na południe od Selsey Bill, Oblt. Egon Mayer (49) z 7./JG 2, który zestrzelił Spitfire należący do 317 dywizjonu RAF (F/O Tadeusz Kratke).

Reasumując, w lipcu 1942 r. piloci Fw 190 A zestrzelili nad Kanałem około 45 samolotów RAF, przy stracie 12 maszyn.