Wizja artystyczna okrętu podwodnego typu U212NFS.

Ostatnie tygodnie przyniosły kilka wydarzeń związanych z planem modernizacji włoskiej Marina Militare. W tym czasie zawarto ważne umowy na nowe okręty podwodne i ich systemy, jak też przyjęto do służby jednostkę wsparcia logistycznego oraz zwodowano kolejną fregatę. Podobne kumulacje w Europie zdarzają się nader rzadko, jeśli już, to w Federacji Rosyjskiej, zaś dla naszych marynarzy pozostają jedynie w sferze marzeń.

26 lutego włoska grupa stoczniowa Fincantieri S.p.A. i OCCAR (Organisation conjointe de coopération en matière d’armement, Organizacja Jednoczącej Współpracy w Dziedzinie Uzbrojenia) podpisały umowę na budowę pary okrętów podwodnych nowej generacji typu U212NFS dla Marynarki Wojennej Republiki Włoskiej. Kontrakt, którego Fincantieri będzie głównym wykonawcą, przewiduje też opcję na dwie dodatkowe jednostki.

Okręt wsparcia logistycznego Vulcano. Ta udana konstrukcja posłużyła do zaprojektowania francuskiego odpowiednika.

Łączna wartość umowy na pierwszą parę wraz ze wsparciem logistycznym wynosi 1,35 mld EUR netto. Projekt U212NFS (Near Future Submarine) jest ewolucją programu U212A, zrealizowanego we współpracy z niemieckim holdingiem stoczniowym thyssenkrupp Marine Systems GmbH (tkMS). W wyniku programu U212A wyprodukowano cztery okręty podwodne dla Włoch: Salvatore Todaro (S 526), Scirè (S 527), Pietro Venuti (S 528) i Romeo Romei (S 529), dostarczone przez Fincantieri w dwóch transzach w latach 2006–2007 i 2016–2017.
Przekazanie pierwszej pary U212NFS zaplanowano na 2027 i 2029 r. Taki harmonogram wynika z potrzeby zapewnienia odpowiedniego poziomu zdolności do działań, biorąc pod uwagę przyszłe złożone scenariusze operacji podwodnych, jak też zbliżający się ku końcowi okres eksploatacji czterech zaprojektowanych i zbudowanych we Włoszech okrętów podwodnych typu Salvatore Pelosi (wersja rozwojowa serii Nazario Sauro), które rozpoczęły kampanię w latach 1988–1995. Równie istotna jest też chęć utrzymania i dalszego rozwoju zdobytej przez Fincantieri strategicznej i innowacyjnej wiedzy branżowej, jak również konsolidacja przewagi technicznej i technologicznej wdrożonej przez firmę, a także jej łańcucha dostaw, zwiększających zastosowanie w okrętach podwodnych zaawansowanych technicznie podzespołów opracowanych przez przemysł włoski. Wykorzystanie wspomnianej opcji kontraktowej jest niemal pewne i związane z potrzebą wycofania ostatniej pary jednostek typu Pelosi.

Lutowa umowa jest konsekwencją ogłoszenia 9 grudnia ub.r. na stronie internetowej Tenders Electronic Daily (Dziennik Elektroniczny Zamówień Publicznych Unii Europejskiej) zamiaru zakupu dwóch jednostek typu U212NFS przez włoskie Ministerstwo Obrony reprezentowane przez Zarząd Uzbrojenia Marynarki Wojennej NAVARM, będący głównym organem techniczno-finansowym Marina Militare, wchodzącym w skład Generalnego Sekretariatu Obrony i Krajowej Dyrekcji Uzbrojenia. Już wówczas było oczywiste, że wykonawcą zamówienia będzie Fincantieri (zastosowano tryb negocjacji z jednym oferentem). Główne prace wykonają zakłady spółki w Muggiano koło La Spezii, gdzie powstały wszystkie okręty typu 212A eksploatowane w Italii.

W ślad za tym, również 26 lutego, spółka Leonardo S.p.A. i Fincantieri S.p.A. podpisały umowę na dostawę systemów kierowania walką do dwóch okrętów podwodnych typu U212NFS. Kontrakt o wartości 150 mln EUR dotyczy zaprojektowania i opracowania systemu zarządzania walką do wspomnianych jednostek. Ponadto Leonardo dostarczy laboratorium symulacyjne i szkoleniowe do Centrum Szkolenia Załóg Okrętów Podwodnych (Centro Addestramento Sommergibili) w Tarencie oraz pakiet wsparcia logistycznego, w tym szkolenie personelu i zestaw części zamiennych.
Leonardo po raz pierwszy opracuje system kierowania walką do okrętów podwodnych. Nie oznacza to bynajmniej, że firma nie ma doświadczenia w tym zakresie. Szerokie portfolio systemów tego rodzaju zaimplementowanych na okrętach nawodnych różnych klas – od patrolowców, przez fregaty po lotniskowiec i śmigłowcowce desantowe, daje dobre referencje oraz możliwość wykorzystania gotowej bazy software’owej, wspólnej dla obu domen – nawodnej i podwodnej. Obecnie jednym ze sztandarowych systemów zarządzania walką tej spółki jest ATHENA (Architecture & Technologies Handling Electronic Naval Applications). Poprzednie włoskie okręty podwodne typu U212A są wyposażone w systemy zarządzania walką Kongsberg Defence & Aerospace MSI-90U (pierwsza dwójka) lub MSI-90U Mk2 (druga).

Już po zawarciu kontraktów na jednostki typu U212NFS i ich systemy, tkMS poinformował o podpisaniu umowy licencyjnej z włoskim partnerem. Dokument parafowano już 23 grudnia ub.r., a dotyczy praw do wykorzystania niemieckiego projektu do budowy dwóch okrętów podwodnych. Ponadto tkMS w swoim zakładzie w Kilonii (dawna stocznia Howaldtswerke-Deutsche Werft GmbH) wyprodukuje komponenty niezbędne do budowy włoskich jednostek. Będą to m.in.: części dziobowe kadłubów mocnych, systemy AIP z ogniwami paliwowymi, urządzeniami pomocniczymi oraz systemami magazynowania ciekłego tlenu i wodoru, jak też „inne drobne elementy”. Po ich dostarczeniu Włochom, zostaną zintegrowane z resztą konstrukcji przez Fincantieri.