28 października w Portsmouth odbyła się uroczystość ostatniego opuszczenia bandery Royal Navy White Ensign na niszczycielu HMS Bristol, jedynym tego typu służącym w brytyjskiej Królewskiej Marynarce Wojennej. Okręt nosił ją przez 47 lat, z dwuletnią przerwą, a to dzięki nietypowej, „podwójnej” służbie.

HMS Bristol miał być prototypem serii przewidującej osiem niszczycieli rakietowych typu 82. Zaprojektowano je do osłony planowanych lotniskowców typu CVA-01. Te jednak, za sprawą decyzji rządu brytyjskiego z 1966 roku, nigdy nie powstały, i ostatecznie zdecydowano o zbudowaniu samotnego Bristola. Ze względu na pierwotne przeznaczenie jednostkę uzbrojono w najnowszy rakietowy system przeciwlotniczy średniego zasięgu GWS 30 Sea Dart. Nie była to jednak jedyna nowość na tym nietuzinkowym okręcie. Otrzymał on też australijskie rakietotorpedy Ikara, 114 mm armatę automatyczną Mk 8 i system zarządzania walką ADAWS-2 (Action Data Automation Weapons System Mk 2). Część z tych nowinek trafiła potem na budowane seryjnie, mniejsze niszczyciele typu 42. Bristol mierzył 154,5 m, miał wyporność pełną 7100 ton i siłownię w rzadkim układzie turboparowo-turbogazowym COSAG, umożliwiającą mu osiąganie prędkości 28 węzłów. Miał przy tym, jako jedyny powojenny okręt tej klasy w Royal Navy, trzy kominy.

HMS Bristol rozpoczął kampanię 31 marca 1973 roku. Od 25 maja 1982 roku brał udział w wojnie z Argentyną o Falklandy-Malwiny na południowym Atlantyku. Początkowo przewodził grupie dwóch niszczycieli, pięciu fregat i zaopatrzeniowca, ale wkrótce, jako „rasowy” okręt przeciwlotniczy, stanął na czele zadaniowej grupy bojowej lotniskowca. Aż do końca wojny chronił lotniskowce, a później został okrętem flagowym zespołu osłaniającego wycofywanie się sił brytyjskich.

14 czerwca 1991 roku HMS Bristol został wycofany ze służby czynnej i po zaadaptowaniu do roli stacjonarnego okrętu szkolnego, od 1993 roku zmienił inny niszczyciel - HMS Kent typu County, cumując na stałe przy nabrzeżu bazy szkoleniowej HMS Excellent, „kamiennej fregacie” na wyspie Whale Island w Portsmouth. Pełnił tam funkcję jednostki szkoleniowej dla marynarzy Royal Navy, kadetów i innych mundurowych organizacji młodzieżowych. W 2010 roku rozpoczął swój ostatni remont. Prace o wartości 4 milionów GBP obejmowały wiele ulepszeń strukturalnych i systemowych, aby dostosować dawny niszczyciel do najnowszych standardów bezpieczeństwa i poprawić warunki bytowe. Remont, przeprowadzony przez A&P Group w Hebburn, miał przedłużyć żywotność okrętu o co najmniej dziesięć lat. Tak też się stało. HMS Bristol powrócił na swoje miejsce w kwietniu 2011 roku i miesiąc później kontynuował służbę.

Dziś, weteran współczesnej Royal Navy, oczekuje na sprzedaż i zapewne złomowanie. Przy ceremonii ostatniego opuszczenia White Ensign asystował mjr Theo Hogg RM, wnuk Lady Hogg, która 47 lat temu zainicjowała wodowanie jedynego niszczyciela rakietowego typu 82.