Jedno z możliwych rozwiązań systemu ochrony infrastruktury morskiej.

Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat można zaobserwować wzrost liczby ataków terrorystycznych w środowisku morskim. Pomimo że obecnie działania te stanowią niewielki procent wszystkich incydentów tego rodzaju, to z uwagi na fakt, iż drogą morską odbywa się większość międzykontynentalnej wymiany handlowej, w tym transport ropy naftowej i gazu ziemnego, właśnie obszary morskie stają się atrakcyjnymi celami dla terrorystów.

Analiza dotychczas dokonanych ataków, specyfiki transportu morskiego i charakteru morskich budowli hydrotechnicznych pozwala przypuszczać, że głównymi celami działań terrorystycznych, obok jednostek pływających, będą również obiekty morskiej infrastruktury krytycznej, takie jak: porty, terminale gazowe, terminale pasażerskie, platformy wiertnicze i inne konstrukcje hydrotechniczne. Ataki na wspomniane obiekty mogą być dużo skuteczniejszą bronią w rękach terrorystów, niż typowe akty piractwa.
Powodem tego stanu rzeczy może być duże prawdopodobieństwo wywołania załamania systemu transportu towarów niezbędnych do stabilnego funkcjonowania państwa, wydźwięk polityczny i propagandowy ataku, możliwość wywołania katastrofy ekologicznej oraz spowodowania olbrzymich strat ekonomicznych, jak i znacznej liczby ofiar wśród ludności. Coraz powszechniejszy dostęp ugrupowań terrorystycznych do zaawansowanego uzbrojenia i najnowszych osiągnięć nauki i techniki, w tym m.in. do miniaturowych okrętów podwodnych, a także wzrastające doświadczenie bojowe tych organizacji powoduje że tego typu ataki będą coraz łatwiejsze do przeprowadzenia i coraz bardziej intensywne, tym bardziej, że często dostęp do wspomnianych obiektów ma charakter masowy. Dlatego właśnie obiekty morskiej infrastruktury krytycznej wymagają szczególnego nadzoru i opieki.

Polskie doświadczenie

Wiele krajów morskich przywiązuje dużą wagę do problematyki ochrony infrastruktury morskiej przed zagrożeniami asymetrycznymi. Od kilkunastu lat w Polsce prace w tej dziedzinie prowadzi gdyński Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej S.A. (CTM), który m.in. specjalizuje się w dostawach opracowanych przez siebie systemów wykrywania i identyfikacji zagrożenia dywersji podwodnej, a także przeciwdziałania oraz likwidacji tego zagrożenia.
CTM stosunkowo wcześnie, bo już w latach 2000–2003, opracował i wdrożył pierwszy rodzimy wielosensorowy system ochrony portu i podejść do portu. System, pod kryptonimem Kryl, został wykorzystany do ochrony Portu Wojennego w Gdyni Oksywiu. Jego zadaniem była detekcja środków dywersji podwodnej i nawodnej (nurek, pływak, mały pojazd podwodny, szybkie łodzie motorowe itd.) w oparciu o sensory hydroakustyczne (aktywne i pasywne), bariery magnetyczne oraz umieszczone w strefie nawodnej sensory optyczne.
Podstawowym czujnikiem podwodnym systemu był sonar aktywny, który umożliwiał detekcję zbliżających się obiektów. Został on specjalnie zaprojektowany z myślą o wodach płytkich i rejonach występowania silnych zakłóceń hydroakustycznych. W wypadku szczególnie niekorzystnych warunków, gdyby jego skuteczność uległa czasowemu ograniczeniu, system uzupełniono o „barierę magnetyczną”, tworzoną przez łańcuch czujników zamykających wejście do portu. Sensory te reagowały na środowiskowe, lokalne zmiany pola magnetycznego, wywołane przez potencjalne cele poruszające się pod wodą lub na wodzie i przekraczające, wyznaczoną położeniem czujników, linię ochrony. Pasywna bariera pracowała w trybie automatycznym i była skutecznym uzupełnieniem sonaru, znacznie poprawiając prawdopodobieństwo wykrycia zagrożenia i skutecznie obniżając poziom fałszywych alarmów.