27 maja grupa przemysłowa Rheinmetall AG poinformowała o zawarciu umowy eksportowej na dostawę luf do 155 mm armatohaubic samobieżnych Panzerhaubitze 2000.

Nabywcą jest nieujawnione europejskie państwo. Informacja o zamówieniu również nie jest zbyt precyzyjna, wiadomo bowiem jedynie, że mowa o „trzycyfrowej liczbie luf” (a więc nie mniej niż 100, nie więcej niż 999) o wartości „w niskim trzycyfrowym przedziale w EUR” (zapewne więc nieco ponad 100 mln EUR). Lufy zostaną dostarczone zamawiającemu w latach 2024‒2029. Producent deklaruje, że planowana dostawa to część dużego programu rozwoju produkcji luf, dział i uzbrojenia w ogóle, jaki wdrożono w grupie Rheinmetall AG w celu sprostania przyszłym, stale rosnącym potrzebom i wymaganiom odbiorców. Działo armatohaubicy samobieżnej Panzerhaubitze 2000 ma kaliber 155 mm, a jego lufa ma długość 52 kalibrów. Lufa ma 60 bruzd prawoskrętnych. Wewnętrzna powierzchnia lufy jest chromowana, a cała lufa jest hartowana. Lufa bez negatywnych konsekwencji (obniżenie trwałości) znosi strzelanie w tempie 3 strz./10 s, 10 strz./min lub 8 strz./min przez trzy minuty. Teoretycznie podczas dłuższego prowadzenia ognia szybkostrzelność powinna spaść do 3 strz./min, co uniemożliwia przekroczenie granicznej wartości temperatury lufy, tj. 160°C. Jej przekroczenie mogłoby doprowadzić nawet do przedwczesnego samozapłonu ładunków miotających w komorze nabojowej. Niemiecka instrukcja do PzH 2000 zaleca nieprzekraczanie liczby 100 strzałów na dobę w celu niespowodowania nadmiernego wzrostu zużycia lufy. Warto odnotować, że te same lufy (i w ogóle całe działa) są stosowane również w module artyleryjskim AGM produkcji KNDS Deutschland.

W Europie znajduje się większość z państw, których siły zbrojne używają Panzerhaubitze 2000. Oprócz Niemiec są to: Włochy, Holandia, Grecja, Chorwacja, Litwa, Węgry, a od niedawna również Ukraina (działa dostarczone z zapasów niemieckich i holenderskich wojsk lądowych). W praktyce chodzi najprawdopodobniej o jedno z dwóch pierwszych państw z listy, będących największymi użytkownikami PzH 2000. Nie jest też wykluczone, że Niemcy zamówiły lufy dla siebie i dla Ukrainy w celu zapewnienia części zamiennych do szybko zużywanych na wojnie dział.