15 kwietnia firma General Dynamics European Land Systems upubliczniła informacje na temat ciężkiego kołowego transportera opancerzonego Piranha HMC w układzie 10×10.

Piranha HMC (Heavy Mission Carrier) charakteryzuje się dopuszczalną masą całkowitą do 40 t, przy czym ładowność sięga 17 t. Pojazd ma cztery osie skrętne (pierwszą, drugą oraz czwartą i piątą). Mimo znacznych rozmiarów (niepodanych niestety przez producenta, ale Piranha V, z którą Piranha HMC jest blisko spokrewniona, ma 8 m długości przy krótszym o jedną oś kadłubie) pojazd ma promień skrętu poniżej 18 m. Piranhę HMC ma cechować wyjątkowa mobilność w trudnym terenie przy zachowaniu zgodności z europejskim prawem drogowym. Transporter może występować w wielu różnych konfiguracjach, wliczając w to pojazd z platformą transportową zamiast przedziału desantowego. Chociaż firma ujawniła jedynie rysunki pojazdu, znane są jego nieoficjalne zdjęcia „w metalu” jako nośnika 155 mm armatohaubicy samobieżnej z wieżą KNDS RCH 155. W takiej odmianie jest oferowany Armii Szwajcarskiej. Zasadniczo pojazd ma służyć jako wysoce wyspecjalizowany nośnik, nie należy się raczej spodziewać wariantów kołowego bojowego wozu piechoty czy transportera piechoty.

Dr Thomas Kauffman, wiceprezes GDELS ds. sprzedaży i usług, powiedział, że „Piranha HMC jest bezpośrednią odpowiedzią na potrzeby klientów firmy w zakresie ładowności i objętości w celu elastycznej realizacji różnorodnych zadań, takich jak wsparcie ogniowe, prowadzenie ognia pośredniego, obrona przeciwlotnicza czy nawet ustawianie mostów”. Z kolei Giuseppe Chillari, wiceprezes GDELS ds. pojazdów kołowych i dyrektor zarządzający GDELS-MOWAG, dodał, że „Ta wyjątkowa platforma jest wynikiem ciągłego dążenia do innowacji w zakresie rozwiązań dla pojazdów bojowych i napędów, a także 40 lat zdobywania doświadczenia jako światowej klasy producent pojazdów wojskowych”.

Warto odnotować, że Piranha HMC nie jest pierwszym wozem tej rodziny w układzie 10×10. W 1994 r., a więc 30 lat temu, został zaprezentowany pojazd MOWAG Piranha IIIC 10×10. Dodanie piątej osi miało zapewnić zwiększoną ładowność. Wyprodukowano jedynie niewielką partię dla Szwecji (siedem wozów dowodzenia LIRKA i sześć nośników systemu radiolokacyjnego KAPRIS; ponadto Szwecja kupiła dwa z 19 planowanych pojazdów 8×8: jeden w wersji walki radioelektronicznej, drugi jako wóz rozpoznania artyleryjskiego dla... marynarki wojennej).