Na przełomie marca i kwietnia opublikowanych zostało w światowych mediach kilka materiałów informujących o wzroście produkcji zbrojeniowej na Ukrainie.

27 marca ukazał się tekst na portalu Associated Press, według autorów którego melitopolska prywatne Melitopolskie Zakłady Produkcji Części Zamiennych do Samochodów i Ciągników (MZATZ),  po ewakuacji do bardziej bezpiecznego, nieujawnionego regionu (Melitopol w obwodzie zaporoskim został zajęty przez Rosjan na początku wojny), uruchomiła produkcji amunicji artyleryjskiej kal. 155 mm. Ma ona obecnie wytwarzać 20 000 skorup granatów artyleryjskich, a docelowo ma ich produkować aż 100 000 miesięcznie (dla porównania, cała grupa Rheinmetall AG ma docelowo produkować ok. 90 000 155 mm pocisków miesięcznie). Obecnie skorupy mają być elaborowane poza Ukrainą, lecz docelowo producent chciałby zająć się tym na miejscu, we współpracy z partnerem przemysłowym, który zająłby się lokalnie produkcją materiałów wybuchowych. Firma ma przygotowywać się również do produkcji głowic bojowych do dronów FPV. W przypadku innej firmy, Ukrainian Armor z Kijowa, produkcja pojazdów opancerzonych (np. lekkiego transportera opancerzonego Nowator) miała wzrosnąć od początku wojny ok. dwunastokrotnie. Obecnie prywatne przedsiębiorstwa mają odpowiadać za ok. 80% produkcji zbrojeniowej na Ukrainie. Jednym z głównych problemów na drodze ku zwiększeniu mocy produkcyjnych jest niedobór wykwalifikowanej siły roboczej i wciąż nadmierna biurokracja.

Z kolei 2 kwietnia w internetowym wydaniu dziennika ”The New York Times” ukazała się informacja na temat 155 mm armatohaubicy samobieżnej 2S22 Bohdana, opracowanej przez Zakład Budowy Ciężkich Obrabiarek z Kramatorska. W momencie inwazji rosyjskiej na Ukrainę istniał jedynie prototyp działa, obecnie zaś zakład rzekomo ma produkować osiem sztuk miesięcznie (czyli mniej więcej tyle, ile francuski Nexter wytwarza podobnych CAESAR-ów w warunkach pokojowych). Do końca 2023 r. powstać miało już 30 dział, prawdopodobnie w większości na podwoziu Tatra T815-7T3RC1 (Bohdana 3.0 i 4.0). W materiale wskazano również, że na Ukrainie produkcja pojazdów opancerzonych wzrosła od wybuchu wojny w lutym 2022 r. trzykrotnie, zaś produkcja przeciwpancernych pocisków kierowanych nawet czterokrotnie. Co ciekawe, Ukraina zwiększa też wydatki na prace badawczo-rozwojowe. W 2021 r. wydano na ten cel 162 mln USD, zaś w 2030 r., o ile obecne tempo wzrostu zostanie zachowane, będzie to już 1,3 mld USD. Same ukraińskie wydatki na zbrojenia, które mają sięgnąć ok. 10 mld USD w tym roku (bez pomocy zagranicznej), mają w 60% trafić do lokalnego przemysłu zbrojeniowego. Wskazano przy okazji, że wiele zachodnich firm albo już buduje fabryki na Ukrainie (Rheinmetall, Baykar), albo jest na drodze ku rozpoczęciu budowy fabryki (np. BAE Systems, niektóre firmy francuskie), głownie we współpracy z lokalnym przemysłem w formie spółek joint venture.