10 marca think tank WLVN poinformował o rzekomej ofercie Islamskiej Republiki Pakistanu dotyczącej przekazania Siłom Zbrojnym Ukrainy partii czołgów T-80UD.

Ewentualna dostawa ma dotyczyć co najmniej 44 czołgów, co pozwoliłoby Siłom Zbrojnym Ukrainy na wyposażenie batalionu w te wciąż wartościowe wozy, całkiem dobrze znane zarówno ukraińskim żołnierzom, jak i technikom. Są to bowiem czołgi wyprodukowane w Zakłady im. W.O. Małyszewa w Charkowie. 320 wozów odmian Obiekt 478B i 478BE Pakistan zamówił na mocy umowy z 1996 o wartości 650 mln USD. Czołgi, częściowo z bieżącej produkcji (w tym ze spawaną wieżą), a częściowo z zasobów Sił Zbrojnych Ukrainy, dostarczono – nie bez problemów – w latach 1997-2002.

W przypadku ewentualnej obecnej dostawy faktycznie chodzi raczej o sprzedaż, bowiem Islamabad miał postawić warunek w postaci uzyskania w zamian pomocy finansowej ze strony państw zachodnich. Pakistan bowiem od dawna boryka się z poważnymi problemami gospodarczymi, a pomoc ChRL jest najwyraźniej niewystarczająca. Z kolei stosunki pakistańsko-zachodnie, ze względu na wsparcie udzielane przez Pakistan islamskim ugrupowaniom terrorystycznym, a także ze względu na dobre stosunki z Chinami, pozostają napięte. Warto odnotować, że mimo wspomnianych zażyłości z Chińską Republiką Ludową, Pakistan dostarcza broń i amunicję na Ukrainę. Dotyczy to m.in. 122 mm amunicji artyleryjskiej czy, zapowiadanej sprzedaży przenośnych przeciwlotniczych zestawów przeciwlotniczych Anza Mk II (licencyjny chiński QW-1). Według źródeł indyjskich, broń i amunicja są sprzedawane przez Pakistan m.in. firmon z Wielkiej Brytanii, Polski i RFN, a stamtąd trafiają na Ukrainę.

Pakistan dysponuje obecnie 315 czołgami T-80UD (dane z 2021 r.) spośród 320 pierwotnie dostarczonych. Sam T-80UD (Obiekt 478B) powstał jeszcze w Związku Sowieckim w latach 80., jako napędzana silnikiem dieslowskim 6TD wersja „leningradzkiego” T-80U (Obiekt 219AS). Produkcję rozpoczęto w ówczesnej Charkowskiej Fabryce Środków Transportu im. Małyszewa (ChZTM) w 1985 r., a do służby czołg wszedł dwa lata później. Z wozu tego wywodzi się późniejsza ukraińska rodzina T-84 (Obiekt 478DU2 i nowsze; dostarczono 10 czołgów Siłom Zbrojnym Ukrainy i 49 Tajlandii). T-80UD ma masę 46 ton, jego uzbrojenie stanowi 125 mm armata gładkolufowa 2A46M-1, zasilana przez automat ładowania mieszczący 28 nabojów (całkowity zapas amunicji 45 nabojów). Wóz wyposażono w system kierowania ogniem 1A45 ze stabilizatorem 2E42 i analogowo-cyfrowym przelicznikiem balistycznym 1W528, dziennym celownikiem działonowego 1G46 i nocnym przyrządem celowniczym TPN-4 Buran-PA/M oraz dzienno-nocnym przyrządem obserwacyjno-celowniczym dowódcy PNK-4 Agat. Uzbrojenie główne dostosowano do wykorzystywania systemu uzbrojenia kierowanego 9K119 Refleks z przeciwpancernym pociskiem kierowanym 9M119M Inwar. Uzbrojenie pomocnicze stanowią 7,62 mm km PKT sprzężony z armatą i 12,7 mm NSWT na wieżyczce dowódcy (naprowadzany za pomocą serwomechanizmów). Napęd zapewnia dwusuwowy turbodoładowany silnik wysokoprężny  6TD-1 o mocy 736 kW/1000 KM, zapewniający wraz z układem przeniesienia napędu prędkość do 65 km/h. Zasięg wynosi do 560 km na utwardzonej drodze (do 740 km ze zbiornikami dodatkowymi) lub 350÷450 km w terenie (lub o kilkadziesiąt km więcej ze zbiornikami dodatkowymi). Warstwowe opancerzenie zasadnicze przodu kadłuba i wieży wzmocniono za pomocą modułów pancerza reaktywnego II generacji Kontakt-5. Załoga liczy trzech żołnierzy.