30 stycznia Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o zawarciu dwóch umów z korporacją Lockheed Martin w sprawie realizacji programu produkcji i dostaw ciężkich śmigłowców transportowych CH-53K King Stallion.

Pierwsza z nich, mająca wartość 7,5 mln USD, dotyczy dostaw narzędzi niezbędnych do wsparcia produkcji śmigłowców zakontraktowanych w ramach 4. oraz 5. partii produkcyjnej. W momencie podpisania uruchomiono pełne finansowanie, a umowa ma zostać zrealizowana do końca 2024 roku. Łącznie obie wymienione partie produkcyjne obejmują piętnaście egzemplarzy, które mają zostać dostarczone do końca 2024 roku.

Na mocy drugiej z umów, o wartości 34 mln USD, Departament Obrony Stanów Zjednoczonych zamówił dodatkowe narzędzia oraz oprzyrządowanie pozwalające na zapewnienie osiągnięcia wymaganej produkcji wielkoseryjnej, która ma wynosić do 24 egzemplarzy CH-53K rocznie. Także w tym przypadku, od razu, uruchomiono pełne finansowanie, a zlecenie ma zostać zrealizowane do końca 2024 roku.

Powyższe decyzje można odczytywać w kilku różnych aspektach. W grudniu 2022 roku NAVAIR zatwierdził decyzję o przejściu programu CH-53K King Stallion właśnie do produkcji wielkoseryjnej. Dotychczas Departament Obrony zakontraktował 37 egzemplarzy, które zostaną dostarczone w partiach wstępnych (w tym cztery pierwsze dla Izraela). Docelowo, tylko dla Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, planuje się zamówić około 200 egzemplarzy – przyspieszenie procesu produkcyjnego może być wynikiem zużycia technicznego obecnie eksploatowanej floty CH-53E Super Stallion. Śmigłowce tego typu były dostarczane w latach 80. XX wieku – jako swoisty koń roboczy, były intensywnie eksploatowane w konfliktach początku wieku (Irak oraz Afganistan), co zaowocowało nadmiernym zużyciem resursów. Dodatkowo, co nie jest wykluczone, Departament Obrony nadal liczy na zdobycie nowych kontraktów eksportowych. Zainteresowanie CH-53K King Stallion wyraża m.in. Japonia.