15 kwietnia korporacja General Dynamics Land Systems zawarła kontrakt na techniczne wsparcie eksploatacji czołgów lekkich M10 Booker.

Umowa o oznaczeniu W912CH-24-D-0001 dotyczy obsługi technicznej czołgów lekkich M10 Booker i ma wartość niemal 296,862 mln USD. Dowództwo Kontraktujące Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych, zlecające prace, za pośrednictwem Internetu zbierało oferty w postępowaniu na realizację tej pracy i otrzymało – co było do przewidzenia – jedną ofertę. Kontrakt jest umową ramową, nie podano, czy została podpisana jakakolwiek towarzysząca jej umowa wykonawcza. Miejsce realizacji prac i finansowanie (w tym wartość kontraktu) będą określane przy każdym zleceniu. Termin zakończenia obowiązywania umowy ramowej to 14 kwietnia 2029 r.

M10 Booker to czołg lekki, wybrany i zamówiony przez US Army w ramach programu Mobile Protected Firepower. Zwycięstwo w postępowaniu konkurencyjnym uzyskała korporacja General Dynamics Land Systems. Na mocy wartej 1,14 mld USD ma ona dostarczyć łącznie 96 pojazdów, a w 2025 r. ma zostać sformowany pierwszy trzykompanijny batalion czołgów M10 (42 wozy). Prawdopodobnie takich batalionów ma być 12. Łącznie US Army planuje kupić do 2035 r. 504 czołgi M10, których koszt zakupu i wdrożenia szacowany jest na ok. 6 mld USD. Łączna wartość programu, wraz z kosztami wsparcia w 30-letnim cyklu życia pojazdów, ma sięgać 17 mld USD.

Sam M10 Booker bazuje na pojeździe Griffin II. Był to lekki czołg o masie bojowej 34,5 tony (mniej więcej 50% masy bojowej M1A2 SEPv3). Wóz powstał na bazie zmodyfikowanego podwozia bojowego wozu piechoty rodziny ASCOD i, jak określał to GDLS, „DNA Abramsa” (co prawdopodobnie oznacza wykorzystanie elementów i doświadczeń zebranych podczas rozwoju czołgu M1 w konstrukcji wieży Griffina II). Niewielka masa oznacza stosunkowo słabe opancerzenie, które jednak można rozbudować. Uzbrojenie główne stanowi 105 mm armata M35 o bruzdowanym przewodzie lufy. Stosunkowo niewielki kaliber uzbrojenia głównego może wynikać z konieczności redukcji masy wozu i z chęci zachowania znacznego zapasu amunicji kosztem ograniczenia siły ognia, szczególnie w kontekście zwalczania czołgów ‒ będzie to więc raczej wóz wsparcia (współczesny czołg piechoty?), aniżeli czołg podstawowy (stąd też w dokumentach US Army wóz ten nie zawsze określany jest terminem „tank”). Z armatą sprzężony jest 7,62 mm karabin maszynowy M240, zaś na stropie wieży zainstalowano 12,7 mm M2HB obsługiwany przez dowódcę. System kierowania ogniem umożliwia walkę w trybie hunter-killer. Dowódca dysponuje panoramicznym przyrządem obserwacyjno-celowniczym Safran PASEO, zaś działonowy otrzymał dzienno-nocny przyrząd firmy Raytheon. Napęd zapewnia powerpack złożony z silnika wysokoprężnego MTU 8V199 TE23 o mocy 800 kW/1070 KM i hydromechanicznej automatycznej skrzyni przekładniowej Allison 3040 MX. Zawieszenie hydropneumatyczne dostarczyła firma Horstmann. Załoga jest czteroosobowa i składa się z: dowódcy, działonowego, ładowniczego i kierowcy.