22 kwietnia prezydent Republiki Turcji Recep Tayyip Erdoğan złożył oficjalną wizytę w Biurze Projektowym Marynarki Wojennej przy stoczni w Stambule DPO (İstanbul Tersanesi Komutanlığı ile Deniz Kuvvetleri Dizayn Proje Ofisini). Była to okazja do oficjalnej prezentacji aktualnie realizowanych programach morskich dla sił morskich Turcji (TDK, Türk Deniz Kuvvetleri).

Gospodarzami tego wydarzenia byli dowódca DPO kadm. Recep Erdinç Yetkİn oraz główny inżynier DPO płk Mühendis Albay Hakan UÇAR. Zaprezentowali oni poziom zaawansowania prac oraz wizualizacje nowych programów, które wkrótce mają zostać zainicjowane. Zaprezentowano dwa ostatnie ogniwa realizowanego od 2004 roku narodowego programu znanego jako MİLGEM (Milli Gemi Projesi), tj. wprowadzoną do służby 19 stycznia bieżącego roku prototypową fregatę Istanbul (F 515), a także najnowszą wizualizację niszczycieli przeciwlotniczych typu TF 2000. Zdecydowanie najważniejszą premierą była jednak pierwsza publiczna prezentacja najnowszej (i prawdopodobnie ostatecznej) wizualizacji najnowszego i zarazem największego okrętu jaki ma zostać zbudowany dla TDK.

Mowa o pierwszym w historii lotniskowcu określanym jako MUG (Milli Uçak Gemisi). Nowa jednostka flagowa ma zostać zbudowany w układzie STOBAR (short take-off, barrier-arrested recovery). Oznacza to, że okręt wyposażony zostanie w skocznię, która ułatwi start samolotom pokładowym oraz aerofiniszery, które zapewnią z kolei ich płynne zatrzymanie w chwili lądowania. MUG legitymować ma się wypornością pełną ok. 60 000 ton i wymiarami 285x72x10,1 m oznacza to że będzie to okręt zbliżony pod względem wielkości do brytyjskich lotniskowców typu Queen Elizabeth (dwa okręty w służbie od 2017 roku, odpowiednio 65 000 ton, 284 x 73 x 11 m). Podobnie jak brytyjscy kuzyni, także i turecki lotniskowiec otrzyma układ napędowy skonfigurowany w układzie COGAG z czterema turbinami gazowymi z rodziny GE LM2500. Umożliwić ma to uzyskanie prędkości maksymalnej 25 węzłów i zasięgu do 10 000 Mm bez konieczności uzupełniania paliwa w morzu (RAS). Co warto wspomnieć, oba ostatnie parametry także są zbliżone do tych jakimi charakteryzują się brytyjskie okręty. Inżynierowie z DPO nie zdecydowali się jednak na tak oryginalny pomysł, jak ich koledzy z Wielkiej Brytanii i pozostali przy pojedynczej wyspowej nadbudówce. W jej strukturę zostaną wkomponowane anteny ścianowe systemu radiolokacyjnego nieznanego póki co typu. Uzupełniony on będzie przez pracujący w paśmie G (4-6) trójwspółrzędny radar Aselsan Hazar, którego antena zainstalowana będzie na topie masztu dziobowego. Co ciekawe, DPO zdecydowało się ujednolicić systemy walki elektronicznej na budowanych okrętach, stąd także i MUG otrzymać ma kombinację systemów Aselsan Ares-2N (wykrywanie) i Areas-2C (zakłócanie).

Pokład startowy otrzyma regularny prostokątny kształt o powierzchni roboczej ok. 15 000 m² w części dziobowej ulokowana zostanie wspomniana wcześniej skocznia o wymiarach 62 x 33 m i kącie nachylenia najprawdopodobniej 12°. Ciekawie rozwiązano kwestię wyznaczenia pasów startowych, które są dwa przy czym jeden, krótszy (ok. 130 m) przeznacozny ma być jedynie bezzałogowym aparatom powietrznym z rodzimy Baykar Bayraktar TB-2 i TB-3. Ciekawsza jest druga z wyznaczonych tras, która jest de facto dwustanowiskowa. Bliższy punkt startowy (długość rozbiegu ok. 200 m) przeznaczony jest dla lekkich maszyn szkolno–bojowych TAI Hürjet, podczas gdy dalszy (ok. 260 m długości) dla bezzałogowych, odrzutowych samolotów Baykar Bayraktar Kızılelma  (opracowanych w ramach programu MIUS - Muharip İnsansız Uçak Sistemi Sistemi). Dla powracających na pokład maszyn wydzielony ma zostać pojedynczy pas wyposażony w trzy zespoły aerofiniszerów. Transport maszyn pomiędzy pokładem startowym a hangarem zapewnią dwie windy o wymiarach 26x21 m (i powierzchni 546 m²), które wg planów mają się znajdować przed i za wyspową nadbudówką.

Grupa lotnicza MUG-a liczyć ma łącznie 50 maszyn, z których 20 bazować ma na pokładzie, a pozostałe wewnątrz hangaru. Na zaprezentowanej wizualizacji na pokładzie okrętu umieszczono 18 maszyn bezzałogowych, w tym osiem odrzutowych typu Kızılelma oraz 10 tłokowych typu TB-3, a także sześć TAI Hürjet. Według ujawnionych informacji w skład tej grupy wchodzić ma także pierwszy turecki bezzałogowiec w układzie latającego skrzydła TAI Anka-3 (także opracowany w ramach wspomnianego już programu MIUS). Uzbrojenie obronne składać się będzie z czterech (umieszczonych po jednym w narożnikach pokładu startowego) artyleryjskich systemów CIWS typu Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm oraz 32-prowadnicowej wyrzutni VLS MIDLAS (do pocisków do zwalczania środków napadu powietrznego systemu Hisar). Jedną z ważniejszych informacji ujawnionych przez obu prelegentów była deklaracja zaangażowania w program MUG jedynie tureckich przedsiębiorstw i tureckich inżynierów.