15 lipca koncern Boeing poinformował, że wraz z dowództwem lotnictwa morskiego Stanów Zjednoczonych zrealizował serię prób praktycznych w ramach projektu MUM-T (Manned-Unmanned Teaming), którego celem była współpraca maszyn załogowych i bezzałogowych w jednym ugrupowaniu.

Testy objęły wielozadaniowy samolot bojowy F/A-18F Super Hornet Block III, którego załoga kierowała działaniami trzech bezzałogowych platform latających współpracujących we wspólnym ugrupowaniu. Co ciekawe, przekazywanie komend i danych odbywało się z wykorzystaniem sieci DTP-N oraz tableta z zainstalowaną specjalną aplikacją. Testy praktyczne trwały dwa tygodnie – obok specjalistów koncernu Boeing uczestniczyli w nich przedstawiciele dwóch eskadr doświadczalnych US Navy, a także partnerzy zewnętrzni.

Jak wskazują przedstawiciele producenta, w przyszłości maszyny załogowe będą swoistymi rozgrywającymi w mieszanym ugrupowaniu lotniczym. Integracja z bezzałogowcami ma umożliwić przeniesienie środka ciężkości właśnie na autonomicznych skrzydłowych, którzy będą kierowani z platform załogowych znajdujących się w pobliżu działań operacyjnych. Prezentacja możliwości wykorzystania do tego celu F/A-18E/F Super Hornet Block III pokazuje potencjał konstrukcji, która przez najbliższe lata ma stanowić ważny element grup lotniczych amerykańskich lotniskowców. Dodatkowo stanowi argument eksportowy – jak powszechnie wiadomo, Boeing nie zdobył dużych zamówień, gdyż Super Hornety zostały sprzedane jedynie do dwóch państw poza Stanami Zjednoczonymi. Jednocześnie konstrukcja odniosła prestiżowe porażki w Szwajcarii, Finlandii, Kanadzie oraz Republice Federalnej Niemiec (wszędzie uległa Lockheed Martin F-35A Lightning II).