19 stycznia w stoczni Sefine Shipyards (Sefine Tersanesi) zlokalizowanej nad Morzem Marmara, odbyła się niecodzienna uroczystość wcielenia do służby w Siłach Morskich Turcji (TDK, Türk Deniz Kuvvetleri) aż czterech jednostek jednocześnie.

Tak doniosłemu wydarzeniu, które reklamowane było hasłem Mavi Vatan’da Güç: Yeni Deniz Platformları Teslimat Töreni (pol. morska potęga, ceremonia przekazania nowych jednostek), patronował sam prezydent Republiki Tureckiej Recep Tayyip Erdoğan, wraz z najważniejszymi urzędnikami państwowymi (w tym ministrem obrony Yaşarem Gülerem) i wysokimi rangą oficerami (m.in. dowódca TDK adm. dr. Ercüment Tatlıoğlu).

W dniu tym TDK wzbogaciło się o jednostkę bojową, dwa okręty wsparcia oraz platformę bezzałogową. Pierwszą z wymienionych jest prototypowa fregatą Istanbul (F 515) typu Istif, notabene pierwszy w historii opracowany całkowicie w Turcji okręt tej klasy. Według ostatnich ustaleń zbudowanych ma zostać łącznie ośmiu okrętów tego typu choć oryginalnie program narodowy MİLGEM (Milli Gemi), w ramach którego budowane są okręty bojowe dla TDK, zakładał że powstaną jedynie cztery fregaty.

Najnowsza fregata legitymuje się wypornością pełną 3000 ton przy wymiarach kadłuba 113,2x14,4x4,05 m. Napęd skonfigurowany został w układzie CODAG z dwoma silnikami wysokoprężnymi MTU 20V4000 M93L oraz turbiną gazową General Electric LM2500. Prędkość maksymalna przekracza 29 węzłów. Przy prędkości ekonomicznej 14 węzłów zasięg wynosi z kolei ok. 5700 Mm. Uzbrojenie artyleryjskie składa się z pojedynczej 76 mm/62 armaty Leonardo SR, przy czym seryjne jednostki otrzymają już produkowaną lokalnie armatę MKE (Makine Kimya Endüstrisi) 76/62 mm Milli Deniz Topu. Pozostałe uzbrojenie stanowią m.in. 16-prowadnicowa wyrzutnia VLS MIDLAS (do pocisków do zwalczania środków napadu powietrznego systemu Hisar), 16 kierowanych pocisków przeciwokrętowych (kpp) Roketsan Atmaca Block 1. Fregaty typu Istif są pierwszymi, budowanymi dla Turcji, nosicielami najnowszego dwulufowego systemu obrony bezpośredniej Aselsan Gökdenizkal kal. 35 mm. Obronę przed niewielkimi jednostkami nawodnymi w bezpośredniej bliskości okrętu zapewnią dwa zdalnie sterowane stanowiska uzbrojenia Aselsan STOP kal. 25 mm. Zwalczanie okrętów podwodnych realizowane jest z wykorzystaniem śmigłowca pokładowego (Lockheed Martin S-70B) lub torped (Mk 46 Mod 5 lub Mk 54) wystrzeliwanych z dwóch podwójnych wyrzutni kal. 324 mm. Głównym systemem radiolokacyjnym jest pracujący w paśmie G (4-6) trójwspółrzędny radar Aselsan Hazar. Fregaty zostaną kompleksowo zabezpieczone przed atakami ze strony środków napadu powietrznego oraz torped. Pierwsze z zagrożeń będzie wykrywane i neutralizowane z wykorzystaniem rozbudowanego systemu walki elektronicznej Aselsan Ares-2N (wykrywanie) i Areas-2C (zakłócanie). W przypadku zagrożeń spod wody wykorzystany zostanie system Aselsan Hizir. Nad optymalną pracą wszystkich systemów pokładowych czuwać będzie system dowodzenia Havelsan Advent. Załoga liczyć będzie 123 osoby.

Siły pomocnicze wzbogaciły się z kolei o zbudowany w ramach programu DİMDEG (Denizde İkmal Muharebe Destek Gemisi) okręt wsparcia logistycznego Derya (A 1590), który przy wyporności pełnej przekraczającej 26 000 ton stał się drugą co do wielkości jednostką w służbie TDK, zaraz po uniwersalnym okręcie desantowym Anadolu (L 400), flagowej jednostce sił morskich Turcji. Legitymuje się on przy tym wymiarami 194,8 x 24,4 m. Zbiorniki pozwolą na transport do 9000 ton paliwa okrętowego F-76, do 1000 ton nafty lotniczej JP-5 oraz do 800 ton słodkiej wody. Możliwy jest także transport od 12 do 24 kontenerów TEU (ładownie mają pojemność 270 m³). Nietypowo, jak na okręt tej klasy, skonfigurowano układ napędowy który składa się z dwóch turbin gazowych GE LM2500 dzięki czemu A 1590 może utrzymać wysoką prędkość przekraczającą 24 węzły. Zasięg wynosi ok. 4500 Mm. Uzbrojenie obronne składa się z dwóch, dwulufowych, systemów obrony bezpośredniej Aselsan Gökdenizkal kal. 35 mm oraz dwóch pojedynczych, zdalnie sterowanych stanowisk ogniowych (RWS) typu Aselsan STOP kal. 25 mm. Okręt otrzymał zarówno lądowisko dla śmigłowca o masie do 10 ton, jak i hangar, dzięki czemu może przewozić do dwóch wiropłatów jednocześnie. Załoga jest dość liczna i wynosi 326 osoby. Derya poza realizacja zadań RAS (replenishment at sea) będzie mógł także wykonywać obowiązki okrętu dowodzenia, oraz wsparcia operacji desantowych. Okręt tez został także dostosowany do transportu (do pięciu jednostek) i dowodzenia bezzałogowymi, uzbrojonymi pojazdami nawodnymi SİDA (Silahlı İnsansız Deniz Aracı’nın) typu Merlin lub MİR İDA.

Kolejną jednostką pomocniczą wcieloną do służby był okręt zaopatrzeniowy Ütğm Arif Ekmekçi (A-575), druga taka jednostka w służbie. Prototypowy Yüzbasi Güngör Durmus (A 574) znajduje się w eksploatacji od grudnia 2021 roku. Te z kolei okręty opracowano w ramach programu LDG (Lojistik Destek Gemisi). Przy wyporności pełnej 6200 ton ich kadłub mierzy 105,4 x 16,8 x 5,9 m. Zbiorniki pozwalają na zabranie 4036 ton paliwa okrętowego typu F-76 oraz dodatkowo do 336 ton nafty lotniczej JP-5 oraz 631 ton wodny słodkiej. Dodatkowo na pokład można przyjąć do ośmiu kontenerów TEU. Napęd składa się z dwóch silników wysokoprężnych Caterpillar MaK 8M20C o mocy po 1520 kW każdy co pozwala na uzyskanie prędkości 12 węzłów i zasięgu do 9500 Mm. Uzbrojenie składa się z dwóch stanowisk RWS typu Aselsan STAMP kal. 12,7 mm.  

Ostatnią przyjętą do służby jednostką jest pojazd SİDA typu Marlin (RD09) o numerze burtowym TCB 1101. Jednostki tego typu, co podkreślał Turecki podsekretariat przemysłu obronnego SSB(Savunma Sanayii Başkanlığı), dzięki wyposażeniu w systemy Aselsan ARES-2NC R-ED oraz Aselsan AREAS-2NC, są pierwszym na świecie bezzałogowcami mogącymi realizować kompleksowo zadania związane z szeroko pojętą walką elektroniczną. Wspierając w tym zakresie okręty „załogowe”, zwiększając przy tych bezpieczeństwo ich operowania. Jednostka charakteryzuje się wypornością pełną 26 ton i wymiarami 14,75 x 3,85 x 0,85 m. Kształt kadłuba został tak zaprojektowany by pojazd mógł wykonywać swoje zadania do stanu morza 4, a zachować możliwości manewrowe do „piątki”. Optymalna prędkość jego działania określona została na 10-12 węzłów, choć zastosowany układ napędowy (dwa silniki wysokoprężne oraz dwa zespoły przeciwbieżnych śrub) bez problemu pozwala rozpędzić go do prędkości przekraczającej 36 węzłów. Zasięg przy prędkości ekonomicznej wynosi 700 Mm a autonomiczność 7 dni (pojawiają się także informacje o zasięgu 440 Mm). W zależności od zadań (ZOP, ZON) jego ładunek może zostać dowolnie konfigurowany. Niezwykle ciekawym rozwiązaniem, dotychczas nie stosowanym, jest możliwość montażu dwóch bocznych pływaków ze stelażami dla łącznie ośmiu kontenerów transportowo–startowych pocisków Tübitak Sage Kuzgun-KY o zasięgu do 40 km (stosowne łącza zostały wkomponowane w konstrukcje pokładówki i kadłuba). Pocisk tego typu został odpalony po raz pierwszy z pokładu Marlina pod koniec marca ubiegłego roku (wyrzutnia szynowa została wówczas zainstalowana w rufowej części kadłuba). Merlin jest już trzecią generacją pojazdów typu SİDA, pierwszym był z kolei Aselsan Ulaq.

W trakcie swojego przemówienia prezydent Erdoğan podkreślał bardzo wysoki wskaźnik lokalizacji, budowanych w kraju okrętów, który jest coraz wyższy. W przypadku dwóch pierwszych okrętów opisanych powyżej, wskaźnik ten wynosi: 80% dla fregaty oraz 77% dla okrętu wsparcia logistycznego. Jest to o tyle istotne, że od 2019 roku kraj ten wprowadzony został przez USA na listę sankcji CAATSA (Countering America’s Adversaries Trough Sanctions Act), co skutecznie odcięło Ankarę od amerykańskich (i nie tylko) systemów uzbrojenia, i wyposażenia elektronicznego często stosowanych na okrętach TDK. Obecnie po wielu perturbacjach Turcja jest w stanie samodzielnie produkować wszystkie najważniejsze, z punktu widzenia TDK, systemy uzbrojenia oraz wyposażenia elektronicznego. O budowie nowoczesnych platform morskich nie wspominając.