17 maja w bazie morskiej w US Navy Coronado (NAB, Naval Amphibious Base Coronado) w San Diego w stanie Kalifornia, dowódca Sił Nawodnych Floty Pacyfiku wiceadmirał Brendan Reid McLane zainaugurował działanie nowego dywizjonu bezzałogowych jednostek nawodnych USVRON 3 (Unmanned Surface Vessel Squadron Three).

W skład tego zespołu wejdą przede wszystkim bezzałogowce klasyfikowane jako sUSV (Small, Unmanned Surface Vehicle) typu Global Autonomous Reconnaissance Craft (GARC). Jednostki te zaprojektowane zostały przez Maritime Applied Physics Corporation w oparciu o kadłub półsztywnych łodzi typu RHIB o długości 4,88 m. Ich podstawowym zadaniem jest realizacja misji patrolowych oraz ewentualnie rozpoznawczych zarówno w bezpośredniej bliskości, jak i znacznym oddaleniu od zespołów uderzeniowych US Navy. Stanowią także bazę naukowo–badawczą dla dalszego rozwoju tego typu oręża. USVRON 3 to nie tylko bezzałogowe jednostki, ale i nowi specjaliści w US Navy, określani jako RW (robotics warfare), mają oni współpracować z dowódcą w aspekcie planowania i realizacji zadań w oparciu o pełną automatyzację GARC. Będą oni także odpowiedzialni za bezpośrednią obsługę tych jednostek jako kompleksowych systemów a także ich podsystemów. Docelowo stan osobowy liczyć ma 400 żołnierzy różnych specjalizacji. Sam dywizjon będzie odpowiedzialny zarówno za szkolenie obsady dla USV, jak i dopracowywanie już używanych pojazdów jak i współpracę przy opracowywaniu kolejnych ich generacji. USVRON 3 podporządkowany został dowódcy SURFDEVGRU 1, który z kolei odpowiedzialny jest za obsługę, szkolenie obsad dla wszystkich bezzałogowców wykorzystywanych w US Navy, a także dla niszczycieli typu Zumwalt.

Pierwszą, liczącą cztery jednostki, partię sUSV typu GARC, US Navy odebrała w lutym bieżącego roku. W chwili inauguracji działalności USVRON jednostka posiadała już co najmniej dziewięć tego typu pojazdów. Ich masa całkowita oscyluje w granicach 1633 kg. Napęd zapewnia pojedynczy, stacjonarny, silnik wysokoprężny zapewniający prędkość do 35 węzłów. Zapas paliwa wystarczy na przebycie do 400 Mm przy prędkości 30 węzłów i powyżej 700 Mm przy 6 węzłów. Kształt kadłuba umożliwia im operowanie przy stanie morza 4. Wyposażenie elektroniczne składa się z pracującego w paśmie I (8-10 GHz) radaru nawigacyjnego Simrad HALO 24 (z anteną umieszczoną wewnątrz dyskowej obudowy o średnicy 61 cm, tzw. radar kopułkowy) oraz głowicy optoelektronicznej koncernu Flir (z rodziny M300). USVRON 3 jest drugim tego typu zespołem taktycznym, pierwszy był USVRON 1 stacjonujący w bazie morskiej Ventura County. Najważniejszą różnicą jest jednak to że „jedynka” skupiona jest wokół USV średniej i dużej wielkości, wykorzystuje m.in. jednostki typu OUSV.