11 marca US Army przedstawiła plan wydatków na rok podatkowy 2025, w którym zabrakło miejsca m.in. na finansowanie programu 155 mm armatohaubicy samobieżnej XM1299, rozwijanej przez BAE Systems.

Tym samym wstrzymano prace nad prototypami 155 mm działa samobieżnego, które miało dawać amerykańskim artylerzystom możliwości większe nie tylko od już używanych dział rodziny M109, w tym najnowszych M109A7, lecz również od armatohaubic sojuszników (jak Krab czy Panzerhaubitze 2000). Miała to zapewniać lufa o długości 58 kalibrów (wobec 52 kalibrów w przypadku wspomnianych dział europejskich, 39 kalibrów w obecnie wykorzystywanych M109, w tym A7) i powiększona komora nabojowa, mieszcząca więcej modułowych ładunków miotających. Potężniejsze działo, oznaczone jako M907, miało pozwolić armatohaubicy samobieżnej XM1299 na prowadzenie ognia na odległość 70 km, a z wykorzystaniem wyspecjalizowanej amunicji dalekiego zasięgu (np. wg koncepcji Nammo z dodatkowym napędem typu ramjet) nawet znacznie ponad 100 km. Wśród powodów budzącej niemałe kontrowersje decyzji wskazuje się m.in. problemy techniczne wykryte podczas testów. Wskazywano m.in. na nadmierne zużycie (nie wiadomo, czy mowa o samej lufie, czy o całym dziale M907), choć problemy zostały jakoby usunięte i miało dojść do kolejnej weryfikacji podczas testów wojskowych. Ukończone jesienią ub.r. prototypy wymagałyby więc, być może, dalszych inwestycji. Drugim z powodów jest konieczność zwiększenia wydatków związanych z utrzymaniem i remontami infrastruktury należącej do US Army.

Jednocześnie US Army nie rezygnuje z planów pozyskania działa samobieżnego o  możliwościach większych od M109A7. Niebawem ma dojść do wystosowania zapytania o informację (RFI) w temacie ewentualnego pozyskania kompletnego systemu, tj. działa samobieżnego i amunicji dalekiego zasięgu. Ewentualne próby nowych 155 mm armatohaubic samobieżnych mają nastąpić latem br. Tym samym nastąpił niejako powrót do sytuacji z przełomu XX i XXI wieku, kiedy M109 miała być zastąpiona lub uzupełniona przez nową 155 mm armatohaubicę samobieżną XM2001 Crusader (nieco później rozwijano też lżejszą haubicoarmatę 155 mm XM1203 NLOS-C z programu FCS), co zakończyło się finalnie opracowaniem i produkcją kolejnych wersji M109 oraz bezowocnymi testami dział zagranicznych.