19 sierpnia rząd premiera Justina Trudeau podjął decyzję o przedłużeniu umowy dzierżawy okrętu wsparcia logistycznego MV Asterix o kolejne trzy lata. Tym samym jednostka ta zabezpieczy działania sił morskich Kanady (Marine royale canadienne) co najmniej do stycznia 2028 roku.

Wspomniany aneks do oryginalnego porozumienia o dzierżawę jednostki podpisano w ramach znacznie szerszej umowy o świadczeniu usług (PSA) jaką zawarto z grupą Federal Fleet Service (FFS), która odpowiedzialna jest za realizację szerokiego spektrum zadań o charakterze wsparcia a także jest właścicielem różnych jednostek działających na rzecz Marynarki Wojennej w tym m.in. Asterixa. Okręt ten pozyskany został w wyniku programu znanego pod kryptonimem Resolve, którego celem było tymczasowe wypełnianie zadań wsparcia okrętów Marine royale canadienne oraz innych sojuszniczych, do czasu gdy do służby wejdą docelowe jednostki zaopatrzeniowe. Będą nimi dwa zaopatrzeniowce typu Protecteur (Protecteur oraz Preserver, które budowane są w stoczni Seaspan ULC od 2013 roku, Stępka pod HMCS Protecteur/ZBiAM.pl, Stępka drugiego najdłuższego okrętu Kanady/ZBiAM.pl).

Asterix powstał w wyniku konwersji cywilnego kontenerowca o pojemności 1700 TEU. Zbudowany został w niemieckiej stoczni Nordic Yard w Wismarze na zamówienie greckiego armatora Capital Ship Management. Stępkę położono 21 października 2008 roku a wodowanie miało miejsce już 27 stycznia 2009 roku. Armatorowi, pod nazwą Cynthia, przekazano go z kolei 1 maja 2010 roku. Do suchego doku w miejscowości Lévis w prowincji Quebec wszedł on natomiast 8 października 2015 roku a właściwe prace na pokładzie rozpoczęto 30 listopada 2015 roku. W ich wyniku z oryginalnego kontenerowca pozostał jedynie kadłub (a właściwie jego skorupa), cała bowiem nadbudówka wraz z pokładem głównym oraz pomieszczeniami we wnętrzu kadłuba powstały od nowa.

Chrzest Asterix’a miał miejsce 20 lipca 2017 roku, a 16 października nastąpiło jego ponowne wodowanie, w tym samym dniu jednostka została także przekazana docelowemu właścicielowi tj. Federal Fleet Service, który na mocy podpisanej z rządem Kanady umowy, wydzierżawił ją Marynarce Wojennej za cenę ok. 75 mln CAD rocznie (maksymalnie na 10 lat). Umowa zawiera także klauzulę, na mocy której, po wygaśnięciu umowy najmu, Asterix może zostać odsprzedany obecnemu użytkownikowi na preferencyjnych warunkach. Na pierwsze próby morskie realizowane na wodach zatoki Gaspé, okręt wyszedł 16 listopada.

Asterix legitymuje się wypornością pełną 26 000 ton przy wymiarach 182,52 x 25,2 x 9,5 m. Napęd stanowi pojedynczy silnik wysokoprężny MAN 7S60 MC-C Mk8 o mocy 16600 kW, pracujący na pojedynczą sześciołopatową śrubę napędową o skoku stałym. Jednostka posiada także zainstalowany na dziobie ster strumieniowy oraz wciągany w kadłub pędnik azymutalny. Zbiorniki mogą pomieścić do 10500 m³ (ponad 7000 ton) paliwa okrętowego t. F76, oraz 1300 m³ (ponad 980 ton) nafty lotniczej t. F44 znanej także jako JP5, Dodatkowo w dziobowej części zabudowano ładownie o pojemności do 18 TEU (kolejne 20 mogą być transportowane na międzypokładzie). Asterix wyposażony został m.in. w pokaźnych rozmiarów zaplecze medyczne, zgodne z NATO'wskim standardem Role 2-3 (zdolne do przyjęcia do 60 pacjentów). Aby móc sprawnie udzielać pomocy zagrożonej ludności cywilnej, lub ewakuowania własnych lub sojuszniczych żołnierzy zdecydowano się wyposażyć jednostkę w stosunkowo liczny tabor jednostek pływających. W jego skład wchodzą cztery półsztywne łodzie (RHIB), dodatkowo na pokładzie dziobowym mogą być transportowane barki desantowe t. LVCP a także pontony mexeflote. W strukturze nadbudówki ulokowano dwa hangary dla śmigłowców CH-148 Cyclone, podczas gdy zabudowane na rufie lądowisko dostosowano do współpracy z maszynami wielkości CH-147F Chinook. Załoga stała składa się ze 150 osób w tym 36 marynarzy cywilnych i 114 wojskowych (możliwość przyjęcia dodatkowych 146 osób).