W drugiej połowie kwietnia irańskie media opublikowały materiały ujawniające istnienie nowego irańskiego przeciwpancernego pocisku kierowanego Sadid-365, własnej konstrukcji i produkcji. Jest to nowoczesna broń kategorii „top attack”, cechująca się dodatkowo dużym zasięgiem. A co zaskakujące, niejako jest konkurencyjnym wyrobem wobec pocisków serii Almas.

Irańskie media, np. 15 kwietnia agencja informacyjna Tasnim, zaprezentowały oficjalne materiały audio-wizualne pokazujące odpalenie pocisku Sadid-365 ze zmodyfikowanego bojowego wozu piechoty BMP-2. Wyrzutnię zamontowano najwyraźniej na miejscu wyrzutni ppk 9M113 Konkurs (ozn. w Iranie Towsan-1) systemu przeciwpancernego 9К111-1. Sadid-365 startuje z prowadnicy. Pocisk jest wyposażony w optoelektroniczny układ naprowadzania. W nagraniu wideo widać, że na pewno dysponuje cyfrową kolorową kamerą dzienną. Nie jest pewne, w jaki sposób odpalony pocisk komunikuje się z wyrzutnią. Najprawdopodobniej albo za pomocą światłowodu, albo poprzez radiolinię. Tak czy inaczej operator obserwuje pole walki poprzez kamerę układu naprowadzania pocisku, wybiera widoczny cel, np. czołg, który następnie jest atakowany przez pocisk najwyraźniej w trybie automatycznym, względnie półautomatycznym, wymagającym od operatora utrzymania znaku celowniczego na atakowanym celu. Zasięg pocisku wynosi 8 km. Pocisk porusza się po dość stromej trajektorii, nurkując na wybrany cel.

Sadid-365 na prowadnicowej wyrzutni na wieży bwp BMP-2. Fot. Tasnim.

Cytowany przy okazji przez irańskie media gen. Ali Kouhestani, dyrektor Organizacji (ds.) Badań i Samowystarczalnego Dżihadu Wojsk Lądowych Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (czyli organizacji naukowo-badawczo-rozwojowej związanej z Korpusem), powiedział, że obecnie zaprezentowano model pośredni (tymczasowy) pocisku Sadid-365, gdyż docelowy będzie startował z pojemnika transportowo-startowego, więc będzie miał składane wszystkie stery i stateczniki, a zmodyfikowane bojowe wozy piechoty będą uzbrojone w cztery takie pociski. Dwa gotowe do odpalenia w pojemnikach zamontowanych po obydwu stronach wieży, a dwa zapasowe będą przewożone wewnątrz pojazdu. Poza tym Kouhestani dodał, że Sadid-365 może pokonać aktywne systemy samoobrony pojazdu, ponieważ jest pociskiem kategorii „top attack”, a docelowa wersja pocisku będzie miała też udoskonalony (dopracowany) układ naprowadzania.

Dotykowy wyświetlacz na stanowisku działonowego w wozie użytym do zarejestrowanego na filmie odpalenia Sadida-365. Fot. Tasnim.

Na nagraniach widać, że BMP-2 z nowym systemem uzbrojenia rakietowego ma zainstalowany na stanowisku działonowego dotykowy kolorowy wyświetlacz, który prezentuje także cyfrową mapę terenu. Można zatem zakładać, że jest to połączenie interfejsu celownika z systemem zarządzania walką z możliwością wskazywania położenia celu na podstawie danych ze źródeł zewnętrznych. Ogólny wygląd Sadida-365, jak i sama nazwa, wskazuje na konstrukcyjne pokrewieństwo z lotniczymi minibombami kierowanymi Sadid-345 do bezzałogowych systemów powietrznych, notabene sprawdzonymi bojowo podczas walk z tzw. państwem islamskim w Syrii i Iraku. Zgadza się wielkość, proporcje, układ aerodynamiczny (z czterema stałymi prostokątnymi powierzchniami nośnymi i czterema sterami ogonowymi – w bombach rozkładanymi po zrzucie) i optoelektroniczny układ naprowadzania. Różnica to silnik rakietowy. Pierwszy z zaprezentowanych przed laty modeli bomby nosił oznaczenie Sadid-345 i wyglądał niemal identycznie. Jego masa wynosi 34 kg, długość 1630 mm, średnica kadłuba 152 mm, ma głowicę odłamkowo-burzącą, która razi odłamkami w promieniu 30 m, zapalnik jest mechaniczny, uderzeniowy. Z bombami Sadid są dostępne trzy układy naprowadzania: termowizyjny, telewizyjny (cyfrowa kamera dzienna) i półaktywny laserowy.

Bomby i kierowane pociski rakietowe serii Sadid wystawione w lutym br. między BSP Shahed-141 i -181 w układzie latającego skrzydła, choć lista ich nosicieli jest dłuższa i obejmuje każdy typ irańskiego uzbrojonego BSP. Fot. Tasnim/Morteza Salehi.

W lutym br., jako uzbrojenie BSP, pokazano w Iranie trzy warianty bomb/pocisków Sadid – bombę Sadid 3 (najwyraźniej wersję rozwojową bomby Sadid-345) i dwa pociski rakietowe – z zewnątrz identyczne – najwyraźniej różnice dotyczą układów naprowadzania lub głowic bojowych. Można zgadywać, że docelowy Sadid-365 będzie z nimi konstrukcyjnie tożsamy. Rozwój ppk/kpr Sadid-365 może zaskakiwać w kontekście już produkowania w Iranie ppk Almas, czyli tzw. irańskiego Spike’a LR, który ma jednak krótszy zasięg. Ale w kwietniu br. Iran pokazał też kolejną wersję Almasa, większą i o wydłużonym zasięgu, w irańskich mediach wprost porównaną z ppk Spike ER. Najwyraźniej rozwój zarówno pocisków Sadid, jak i Almas to pobudzanie wewnętrznej konkurencji lub optymalizacja i maksymalizacja produkcji kpr. Działanie w Iranie typowe, vide dotychczasowa równoległa produkcja wielu typów ppk bazujących na zagranicznych licencjach lub dokumentacji.