2 lutego, podczas specjalnie zorganizowanej ceremonii, Ministerstwo Obrony Republiki Turcji zawarło z firmą Roketsan Roket Sanayii ve Ticaret A.S. cztery umowy na zakup uzbrojenia rakietowego dla Tureckich Wojsk Lądowych (Türk Kara Kuvvetleri).

W ceremonii uczestniczyli minister obrony narodowej Yaşar Güler, szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Republiki Turcji gen. Metin Gürak, dowódca Tureckich Wojsk Lądowych generał Selçuk Bayraktaroğlu i szef Prezydencji Przemysłu Obronnego (Savunma Sanayii Başkanlığı, SBB) Haluk Görgün. Podpisane kontrakty dotyczą produkcji dostaw czterech systemów rakietowych: Tayfun, TRG-230, Sungur i Karaok. Tayfun to pocisk balistyczny występujący w dwóch wersjach: krótszej (ok. 7 m długości, kompatybilny z wyrzutnią systemu Bora) i dłuższej (ok. 9 m, ta wymaga wyspecjalizowanej wyrzutni na nośniku BOZAT 8×8). Pociski są w stanie manewrować podczas lotu, mogą być wystrzeliwane także z platform morskich. Docelowo dostępne mają być z różnymi typami głowic. Zasięgu nie ujawniono, wiadomo jednak, że podczas prób Tayfun (wersja 9-metrowa) osiągnął zasięg 561 km, ale docelowo ma on być większy – być może rzędu 100 km. TRG-230 to rodzina 230 mm pocisków rakietowych do uniwersalnej, polowej wieloprowadnicowej (wielopojemnikowej)  wyrzutni rakietowej. Dotychczas dostępne były do niej rakiety i pociski kierowane 122 mm TRG-122 oraz 300 mm TRG-300. TRG-230 ma być opcją pośrednią, o zasięgu do 70 km i z głowicą o masie 42 kg. Dostępne są wersje z naprowadzaniem bezwładnościowym korygowanym odbiornikiem systemu nawigacji satelitarnej i precyzyjnego rażenia TRLG-230, w której układem INS/GPS+GLONASS uzupełnia układ naprowadzania na odbite światło lasera działający w ostatniej fazie lotu (podświetlanie z bezzałogowca). Na nośniku samochodowym w układzie 6×6 lub 8×8 można zamontować pojemniki do 12 pocisków (albo 40 TRG-122 lub czterech TRG-300). System został wcześniej sprzedany do Bangladeszu i Azerbejdżanu, był także przedmiotem dostaw do Sił Zbrojnych Ukrainy. Sungur z kolei to przenośny (choć nie każdym wariancie) przeciwlotniczy zestaw rakietowy nowej generacji. Jego wyrzutnie mogą być także integrowane z pojazdami ‒ np. BMC Vuran 4×4 występuje w wersji z wyrzutnią czterech Sungurów. Pocisk wyposażono w termowizyjną obrazową głowicę samonaprowadzającą (Imaging Infrared, I2R), silnik zaś zapewnia zasięg do 8 km i wysokość zwalczania celów 4‒4,5 km. W przyszłości pocisk Sungur, w wersji „powietrze-powietrze” trafić ma również do zestawu uzbrojenia bezzałogowych aparatów latających firmy Baykar. Ostatni z zakupionych systemów uzbrojenia rakietowego ‒ Karaok ‒ to przenośny zestaw przeciwpancerny o zasięgu do 2,5 km. Głowica tandemowa zapewnia zwalczanie celów chronionych przez pancerz reaktywny. Jest to pocisk działający w trybie „odpal i zapomnij”.

Niestety, nie są znane wartości kontraktów (wiadomo jedynie, że dotyczą one produkcji seryjnej), ani czego dotyczą ‒ w przypadku zestawów Sungur i Karaok zapewne kompletnych zestawów (wyrzutnie i pociski), ale w przypadku Tayfunów i TRG-230 może chodzić o wyrzutnie wraz z amunicją lub same pociski w pojemnikach transportowo-startowych.

Haluk Görgün, prezes SSB, powiedział, że „Turecki przemysł w dalszym ciągu odnosi duże sukcesy dzięki platformom i systemom uzbrojenia, które umożliwiają tureckiemu wojsku bycie bardziej skutecznym w walce”. Dodał, że „w tym kontekście zainicjowano projekt związany z zaspokojeniem potrzeb w zakresie systemów rakietowych i uzbrojenia Tureckich Wojsk Lądowych poprzez produkcję lokalną”.