10 maja Departament Stanu Stanów Zjednoczonych poinformował o wydaniu zgody na sprzedaż do Kanady elementów wyposażenia niezbędnych do budowy pierwszych czterech fregat, powstających w ramach programu CSC (Canadian Surface Combatant).

Autoryzowany pakiet ma maksymalną wartość 1,7 mld USD i wydanie zgody na eksport będzie możliwe po decyzji Kongresu Stanów Zjednoczonych, co w przypadku kontaktów z Kanadą wydaje się pewne. W ramach planowanej transakcji rząd w Ottawie chce zakupić cztery komplety składające się z: systemu kierowania walką Lockheed Martin CMS 330, stacji radiolokacyjnych Raytheon AN/SPY-7 i trzech uniwersalnych wyrzutni pionowych Lockheed Martin Mk 41 VLS. Dodatkowo pakiet ma objąć system IFF pracujący w trybach 5/S, a także wsparcie rozwojowe dla Kanadyjczyków. Zgodnie ze standardem, pakiet obejmuje także wsparcie logistyczne i szkoleniowe.

Elementy pochodzenia amerykańskiego to kolejna część układanki związanej z projektowaniem i przygotowaniem do budowy fregat nowego pokolenia przez Kanadę. Bazujące na brytyjskim typie 26 (City) jednostki otrzymają bogaty zestaw uzbrojenia i wyposażenia elektronicznego. W ostatnich tygodniach ogłoszono m.in. wybór pocisków przeciwlotniczych MBDA Sea Ceptor oraz zakup pierwszej partii czterech systemów artyleryjskich Leonardo OTO Melara 127/64 LW Vulcano.
Fregaty mają mieć wyporność około 7800 ton, długość 151,4 m, 20,75 m szerokości i zanurzenie konstrukcyjne 8 m. Zasięg przy prędkości ekonomicznej ma wynosić 7000 mil morskich, a prędkość maksymalna 27 węzłów. Projektanci przewidzieli miejsca dla 204 osób. Będą one przy tym dysponować salą gimnastyczną, siłownią, a także odbiornikami wifi.

Uzbrojenie ma objąć pionową wyrzutnię uniwersalną Lockheed Martin Mk 41 VLS (cztery moduły, każdy z ośmioma komorami), która będzie mogła pomieścić kierowane pociski przeciwlotnicze Raytheon Standard SM-2, Raytheon RIM-162 ESSM, MBDA Sea Ceptor i - co ciekawe - manewrujące do zwalczania odległych celów lądowych Raytheon RGM-109 Tomahawk. Ponadto okręty mają otrzymać armatę automatyczną kalibru 127 mm, dwa zdalnie sterowane stanowiska z armatami kalibru 30 mm (BAE Systems), wyrzutnie 324 mm lekkich torped zwalczania okrętów podwodnych Raytheon Mk 54. Kanada zdecydowała się też na zakup pocisków przeciwokrętowych Kongsberg NSM, stając się szóstym państwem, które będzie eksploatować ten system. Rufową część okrętu zajmą lądowisko i hangar do wielozadaniowego śmigłowca pokładowego Sikorsky CH-148 Cyclone.

Układ napędowy ma składać się z turbiny gazowej Rolls-Royce MT30, czterech generatorów spalinowo-elektrycznych Rolls-Royce MTU i dwóch silników elektrycznych General Electric. Dostawcą zintegrowanej platformy zarządzania siłownią i systemem dystrybucji energii elektrycznej ma być firma L3Harris.
Wyposażenie elektroniczne ma objąć wielofunkcyjną stację radiolokacyjną Lockheed Martin AN/SPY-7 z antenami AESA (z aktywnym skanowaniem elektronicznym), radar kierowania ogniem z antenami AESA, radary nawigacyjne pracujące w pasmach X i S, a także optoelektroniczne układy obserwacji i kierowania ogniem. Kanadyjczycy nie wskazali dostawców systemów walki elektronicznej i samoobrony. Producentem systemu zarządzania walką CMS 330 ma być korporacja Lockheed Martin, za dostawę i montaż podsystemu łączności odpowiadać będzie L3Harris, a wyposażenia mostka - OSI Maritime Systems. Elementy systemu walki podwodnej dostarczy Ultra Electronics (holowany sonar niskiej częstotliwości, kadłubowy S2150, holowany system przeciwtorpedowy Sea Sentor S21700). Układ przetwarzania danych pochodzących z boi hydroakustycznych ma pochodzić od firmy General Dynamics. Dodatkowo Kanadyjczycy przewidzieli podsystem akustycznych celów pozornych do mylenia torped.

W ramach programu Canadian Surface Combatant Ottawa planuje zamówienie do 15 fregat, które będą eksportową wersją brytyjskiego typu 26 znanego też jako City. Za ich budowę odpowiadać będzie stocznia Irving Shipbuilding.