2 grudnia internetowe wydanie rosyjskiego dziennika „Izwiestia” opublikowało artykuł na temat rozpoczęcia dostaw Siłom Powietrznym Federacji Rosyjskiej śmigłowców bojowych Mi-28NM, co jest początkiem wieloletniego zlecenia na prawie setkę tych maszyn.

Na razie będzie to tylko pięć śmigłowców – dwa producent musi dostarczyć do końca tego roku, a kolejne trzy przekazać w 2021 r. Te pierwszych pięć śmigłowców posłuży do wyszkolenia instruktorów, opracowania metodyki szkolenia pilotów i taktyki użycia Mi-28NM, jak również dokończenia badań państwowych śmigłowca. Do tej pory wyprodukowano dwa prototypy Mi-28NM (o numerach bocznych czerwone 70 i 71). Drugi z nich (71) służy do badań w locie nowych „szybkościowych” łopat wirnika nośnego.

Poza tym resort obrony zgodził się na zaproponowany przez producenta harmonogram dostaw wieloletnich Mi-28NM. W czerwcu 2019 r. Ministerstwo Obrony FR zamówiło w holdingu Wiertoloty Rossii 98 śmigłowców Mi-28NM w ramach budżetu na modernizację techniczną do 2027 r. (tzw. GPW-2027). Ich dostawy muszą zakończyć się przed nastaniem 2028 r. Mi-28NM ostatecznie zastąpią pozostające jeszcze w użyciu śmigłowce rodziny Mi-24.

Oblot prototypu Mi-28NM odbył się w październiku 2016 r. Oficjalnie badania państwowe Mi-28NM rozpoczęły się latem tego roku. Jednak faktycznie muszą już trwać od dłuższego czasu, gdyż inaczej rosyjski resort obrony nie zamówiłby tych śmigłowców. Poza tym na pewno jeden egzemplarz Mi-28NM był próbnie eksploatowany w Syrii. W maju 2019 r. w Internecie pojawiły się filmiki i zdjęcia wykonane w Syrii, a pokazujące właśnie pojedynczy Mi-28NM działający razem z innymi typami śmigłowców rosyjskiego kontyngentu.

Rozwój śmigłowca Mi-28NM rozpoczął się w 2009 r. Kadłub Mi-28NM bazuje na wersji Mi-28UB. I podobnie jak Mi-28UB, także Mi-28NM jest dwusterem (w przeciwieństwie do Mi-28N). Kabina załogi jest przestronniejsza i lepiej dźwiękowo wytłumiona (powielenie rozwiązań Mi-28UB). Zmiany objęły też wyposażenie kabiny, ale szczegóły nie są ujawnione. Wszystkie Mi-28NM (jak i Mi-28UB) będą wyposażone w stacje radiolokacyjne typu N025 zakresu milimetrowego, instalowane w kulistych zasobnikach nad wirnikiem nośnym. Za dokończenie rozwoju N025 i produkcję odpowiada spółka GRPZ (Gosudarstwiennyj Riazanskij pribornyj zawod), wchodząca w skład KRET (Koncern Radioelektronnyje tiechnołogii). N025 dotąd montowano tylko na eksportowych Mi-28NE. N025 umożliwia działanie Mi-28NM w każdych warunkach atmosferycznych, stacja odpowiada za wykrywanie i śledzenie celów naziemnych i powietrznych (mini-BSP wykrywa z ok. 20 km), wykrywanie przeszkód terenowych, mapowanie. Stacja śledzi symultanicznie 10 celów ruchomych i naprowadza uzbrojenie na dwa z nich. Instalacja N025 spowodowała rezygnację z anteny radiokomendowego układu naprowadzania pocisków rakietowych systemu Ataka-W, dotąd montowanej pod charakterystyczną czarną osłoną w nosie maszyny. Wśród wielu innych udoskonaleń w Mi-28NM można wymienić nowe optoelektroniczne systemy obserwacyjno-celownicze czy nowy rozbudowany system samoobrony. Mi-28NM odróżnia też od poprzednika nowe uzbrojenie kierowane, w którego zestaw wchodzą ppk serii 9M123 Chrizantiema-W, nowe pociski LMUR (Izdielije 305), spekuluje się też o pociskach Giermies-A.

Natomiast 3 listopada Zjednoczona Korporacja Silnikowa (Objediniennaja dwigatielestroitielnaja korporacyja, ODK) poinformowała o zakończeniu badań stanowiskowych silnika WK-2500P, za którego seryjną produkcję będą odpowiadać zakłady spółki ODK-Klimow, a także zapewne ODK-UMPO. W jej petersburskim oddziale przeprowadzono wspomniane badania stanowiskowe WK-2500P. Jest to najnowsza wersja tej turbiny, przeznaczona do najnowszych śmigłowców Mila i Kamowa (na pewno do Mi-28NM i Ka-52M) z układem elektronicznego sterowania i kontroli, przystosowana do pracy w szerszym zakresie temperatur i warunków środowiskowych, od arktycznych, jak w północnej Rosji, po pustynne (doświadczenia z Syrii). Za optymalizację charakterystyki pracy silnika w zależności od panujących warunków odpowiada właśnie układ elektronicznego sterowania, który będzie także przeprowadzał ponowny automatyczny awaryjny rozruch silnika w przypadku pompażu. Czas między przeglądami WK-2500P wynosi 3000 godzin pracy (wzrost o 1000 h). Seryjna produkcja WK-2500P rozpoczęła się w listopadzie.