We wrześniu kanadyjska firma Kraken Robotics poinformowała o podpisaniu umowy ze stocznią Remontowa Shipbuilding S.A. w sprawie dostawy systemu Katfish dla dwóch, budowanych, niszczycieli min typu Kormoran, które mają trafić do Marynarki Wojennej.

Powyższa umowa została zawarta 1 września i ma zostać zrealizowana w drugiej połowie 2021 roku. Taki termin może oznaczać, że jednostki trafią do służby później, niż zakłada kontrakt zawarty w grudniu 2017 roku. Dostawa obejmie holowany sonar Katfish wraz z wciągarką oraz autonomicznym układem wodowania ALARS. Zgodnie z “tradycją”, informacje o zakupach wyposażenia dla okrętów dowiadujemy się z informacji producentów, a nie Inspektoratu Uzbrojenia – tak było w przypadku kontraktu na dostawy pojazdów Saab Sarov, Gavia czy konsoli operatorskich. Obecnie brak odpowiedzi na stosowanie tego typu procedury informacyjnej.

Zakup kanadyjskiego systemu może zastanawiać, szczególnie w przypadku istnienia krajowych podmiotów, które dysponują wieloletnimi kompetencjami w tym zakresie takich jak Politechnika Gdańska Centrum Morskich Technologii Militarnych. Czy Resort podjął rozmowy z krajowym przemysłem ? Tego nie wiemy. Jeżeli nie, to tego typu polityka może doprowadzić do zniszczenia krajowego potencjału i kompetencji na rzecz zakupów poza granicami kraju. Być może przyczyną tego kroku był czynnik czasu, jednak kolejnym (pozostawionym obecnie bez odpowiedzi) pytaniem była kwestia od kiedy zamawiający zakładał instalację na pokładzie Kormoranów sprzętu tej klasy.

Przyszły ORP Albatros, pierwszy z dwóch seryjnych Kormoranów - fot. Łukasz Pacholski

Obecnie kończą się badania eksploatacyjno-wojskowe prototypowego ORP Kormoran, który powrócił z rejsu na Morze Północne. Pomimo tego, już wiadomo, że seryjne jednostki będą różniły się pod względem wyposażenia od niego – czy poprawna procedura nie powinna być prowadzona w innej kolejności, czyli najpierw zakończenie badań, opracowanie analiz z wnioskami i dopiero później wprowadzenie (ewentualnych) zmian do projektu seryjnego?