10 czerwca na wody Morza Arabskiego w ramach demonstracji siły, a także szeroko pojętej prezentacji bandery wyszły dwa lotniskowce należące do Sił Morskich Indii BNS (Bhāratīya Nau Senā).

Indie po raz pierwszy zdecydowały się wysłać w morze dwa największe posiadane okręty wojenne, w tym nowo zbudowany lotniskowiec Vikrant (R 11). Tym samym na wodach Morza Arabskiego ćwiczenia realizowały dwie grupy lotniskowcowe m.in. z 35 maszynami pokładowymi typu MiG-29K/KUB (co stanowi 78% wszystkich posiadanych maszyn tego typu). Najważniejszym celem było przeprowadzenie wspólnych ćwiczeń pomiędzy lotniskowcami jak i okrętami eskorty. A tą tworzyły cztery niszczyciele w tym dwa typu Kolkata (P 15) oraz dwa typu Visakhapatnam,(P 15B) oraz fregata typu Talwar (proj. 11356). Wsparcie logistyczne zapewniał zbiornikowiec floty typu Deepak.

Oba lotniskowce są przedstawicielami okrętów typu STOBAR (short take-off but arrested recovery), tj. jednostek wyposażonych zarówno w skocznię na dziobie jak i liny hamujące (aerofiniszery) na rufie. Starszy Vikramaditya (R 33) to odkupiony od Rosji ciężki krążownik lotniczy Admirał Fłota Sowietskogo Sojuza Gorszkow proj. 11434 (eks-Baku). Jednostkę odkupiono od Rosji 20 stycznia 2004 roku. Sam okręt został przekazany za darmo strona indyjska miała jednak pokryć koszty przebudowy okrętu (oryginalnie wycenione na 800 mln USD a które ostatecznie osiągnęły wartość 2,35 mld USD) oraz koszty zakupu samolotów MiG-29K/KUB oraz śmigłowców wczesnego ostrzegania Kamow Ka-31. Vikramaditya do służby operacyjnej weszła 14 czerwca 2014 roku. Legitymuje się wypornością pełną 45400 ton przy wymiarach 284 x 61 x 10,2 m. Napęd turbo parowy o mocy 134,2 MW  umożliwia osiągnięcie prędkości maksymalnej przekraczającej 30 węzłów i zasięg 13500 Mm przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów. Pełna grupa lotnicza składać się może z 26 samolotów MiG-29K oraz 10 śmigłowców Ka-31 oraz Ka-28. Drugi okręt to pierwsza zaprojektowana i zbudowana całkowicie w Indiach jednostka tej klasy. Powstała w stoczni Cochin Shipyard Ltd (CSL) w Koczin w stanie Kerala. Otrzymała ona imię Vikrant i numer taktyczny R 11. Jego stępkę położono 28 lutego 2009 roku, wodowanie miało miejsce 12 sierpnia 2013 roku a do służby wszedł dopiero 2 września 2022 roku. Wymiary są bardzo zbliżone do starszego kuzyna i prezentują się następująco: wyporność pełna 45 000 ton przy wymiarach kadłuba 262 x 62 x 8,4 m. Napęd składa się z czterech turbin gazowych typu General Electric LM2500+ o łącznej mocy 88 MW. Prędkość maksymalna wynosi 30 węzłów a zasięg 8000 Mm przy 18 węzłach. Grupa lotnicza składać się może maksymalnie z 26 samolotów (póki co stanowią je maszyny typu MiG-29K, choć testowane są także konstrukcje zachodnie jak Boeing F/A-18 E/F Super Hornet oraz Dassault Rafale-M) oraz 10 śmigłowców (w tym Ka-31, Sikorsky MH-60R oraz HAL Dhruv Mk-III).