Pomimo opóźnienia procesu certyfikacyjnego oraz wymaganych poprawek wykazanych w fazie testów operacyjnych, siły powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) rozpoczęły fazę produkcji seryjnej śmigłowca MH-139A Grey Wolf.

We wrześniu 2018 r. USAF ogłosiły, że oferowany wspólnie przez firmy Boeing i Leonardo śmigłowiec MH-139A zwyciężył w przetargu na zakup następcy wiropłatów Bell UH-1N Huey. Śmigłowce MH-139A zastąpią UH-1N w wykonywaniu takich zadań jak: ochrona wyrzutni międzykontynentalnych pocisków balistycznych (ICBM), ewakuacja VIP-ów w okręgu waszyngtońskim oraz wspieranie działań szkoły przetrwania dla załóg USAF. MH-139A, który w grudniu 2019 r. otrzymał nazwę własną „Grey Wolf”, to wojskowa wersja komercyjnego śmigłowca AgustaWestland AW139. Posiada pięciołopatowy wirnik główny, a napęd stanowią dwa turbowałowe silniki typu Pratt & Whitney Canada PT6C-67C o mocy 1142 kW każdy. Produkcja MH-139A odbywa się w Filadelfii, w zakładach firmy AgustaWestland, która jest głównym podwykonawcą firmy Leonardo. Koncern Boeing odpowiedzialny jest za integrację wszystkich komponentów i systemów bojowych.

USAF planują zakup 80 śmigłowców MH-139A (w tym 6 egz. testowych) za kwotę 2,3 miliarda USD. Pierwszy egzemplarzy testowy MH-139A, USAF odebrały 16 grudnia 2019 r. Drugi egzemplarz Boeing dostarczył 31 lipca 2020 r. W lutym 2020 r. USAF wspólnie z Boeingiem rozpoczęły fazę tzw. testów rozwojowych programu MH-139A (DT – Developmental Test). Realizowana była przez połączony zespół testowy (CTT – Combined Test Team) składający się z personelu dywizjonu testowego 413th FLTS oraz pododdziału testowego nr 7 (Test Detachment 7). Pododdział nr 7 został utworzony 18 grudnia 2019 r. Podlega dowództwu uderzenia globalnego sił powietrznych Stanów Zjednoczonych (Air Force Global Strike Command). Odpowiedzialny jest za przeprowadzenie testów MH-139A oraz opracowanie całokształtu procesu szkolenia załóg i obsługi technicznej.

MH-139A z pododdziału testowego Test Detachment 7 podczas wizyty w Maxwell AFB w Alabamie, 4 listopada 2022 r. Fot. USAF

11 lutego 2020 r. piloci Boeinga oraz zespołu CTT rozpoczęli wspólnie wykonywać loty związane z procesem certyfikacji typu STC (Supplemental Type Certification) wymaganym przez Federalną Administrację Lotnictwa (FAA). Składający się z kilku etapów proces STC powiązany był z cywilną certyfikacją realizowaną w Stanach Zjednoczonych dla modelu AW139. Etap STC-3 napotkał na opóźnienie wynikające z potrzeby koordynacji z procesem certyfikacyjnym realizowanym przez firmę Leonardo we Włoszech. Ostatecznie certyfikacja CTS śmigłowca MH-139A przeciągnęła się do sierpnia 2022 r. Sytuacja ta sprawiła, że USAF musiały zmienić harmonogram całego programu. Nie mogły zrealizować zakupu w roku fiskalnym 2021 ośmiu egzemplarzy za kwotę 194 miliony USD. Zakup ten, wraz z asygnowaną kwotą pomniejszoną o ok. 50 milionów USD, przeniesiono na rok fiskalny 2022. Planowane na 2021 r. ogłoszenie osiągnięcia wstępnej gotowości operacyjnej (IOC) dla MH-139A zostało odłożone w czasie.

Pod koniec sierpnia 2022 r. USAF odebrały dwa kolejne MH-139A, dzięki czemu flota testowa zwiększyła się do czterech egzemplarzy. W roku fiskalnym 2023 siły powietrzne zaplanowały zakup 5 egzemplarzy MH-139A za kwotę 167 milionów USD. Do końca sierpnia 2023 r. Boeing ma dostarczyć USAF ostatnie dwa z sześciu egzemplarzy testowych.

We wrześniu 2022 r. rozpoczęto, realizowaną już samodzielnie przez USAF, fazę wstępnych testów operacyjnych i ewaluacyjnych śmigłowca (IOT&E). Opublikowany 19 stycznia 2023 r. doroczny raport dyrektora biura testów operacyjnych Pentagonu (DOT&E) wskazał na szereg problemów napotkanych w fazie testów operacyjnych. Są to m.in. takie kwestie jak:

• zakres działania automatycznego systemu kontroli lotu jest wystarczający dla operacji cywilnych, ale nie spełnia wymogów wojskowych;
• ograniczona dostępność dla pilotów obrazu z głowicy optoelektronicznej;
• problemy z działaniem cyfrowego interkomu pokładowego;
• kabina pasażerska niedostatecznie przystosowana do wykonywania zadań przez zespół taktycznego reagowania, czyli oddział ochrony baz strategicznych;
• wymagana zmiana typu wyciągarki oraz położenia belki zaczepowej do wykonywania desantu linowego.

MH-139A zastąpią użytkowne przez US Air Force śmigłowce wielozadaniowe UH-1N Huey. Fot. USAF

Według raportu DOT&E były to kwestie wymagające rozwiązania przed ewentualnym rozpoczęciem produkcji seryjnej śmigłowca. Siły powietrzne zaakceptowały raport DOT&E, jednakże z powodu opóźnienia programu, już na początku marca br. podjęły decyzję o rozpoczęciu tzw. kluczowego etapu C (Milestone C). Oznacza to zgodę na rozpoczęcie produkcji seryjnej śmigłowca.

7 marca br. Boeing poinformował o rozpoczęciu produkcji pierwszych 13 seryjnych egzemplarzy MH-139A w ramach kontraktu wartego 285 milionów USD. Są to egzemplarze, których finansowanie uwzględniono w budżetach na rok fiskalny 2022 (8 egz.) oraz 2023 (5 egz.). W projekcie budżetu na rok 2024 USAF zaplanowały zakup siedmiu MH-139A.

Jako pierwszy nowe śmigłowce otrzyma tymczasowy dywizjon szkolny 550th HS (Helicopter Squadron). Ma on zostać utworzony w bazie Malmstrom AFB, w stanie Montana. Dywizjon będzie odpowiedzialny za szkolenie załóg oraz personelu naziemnego przez pierwsze 5 lat trwania programu. W listopadzie 2020 r. USAF ogłosiły, że docelowym dywizjonem szkolnym (FTU – Formal Training Unit) będzie 357th HS stacjonujący w bazie Maxwell AFB w Alabamie. Będzie to jednostka przekształcona z obecnego dywizjonu transportowego 357th AS (Airlift Squadron). Dywizjon ma na wyposażeniu samoloty C-130H-2 Hercules, które w najbliższym czasie wycofa.

Następnie MH-139A zaczną w kolejności otrzymywać dywizjony: 40th HS stacjonujący w bazie Malmstrom AFB, 37th HS stacjonujący w bazie F.E. Warren AFB w stanie Wyoming, 54th HS stacjonujący w bazie Minot AFB w Północnej Dakocie, 1st HS stacjonujący w połączonej bazie JB Andrews Naval Air Facility Washington w stanie Maryland. W dalszej kolejności MH-139A otrzymają dywizjony ratownicze: 36th RQS (Rescue Squadron) stacjonujący w Fairchild AFB w stanie Washington, 512th RQS stacjonujący w bazie Kirtland AFB w Nowym Meksyku oraz dywizjon transportowy 459th AS (Airlift Squadron) stacjonujący w japońskiej bazie Yokota AB. Wszystkie te dywizjony użytkują obecnie śmigłowce UH-1N.