11 sierpnia Wojska Lądowe Stanów Zjednoczonych poinformowały o postępach programu budowy bezzałogowej odmiany wyrzutni rakietowej M142 HIMARS systemu GMLRS/ATACMS.

W prace zaangażowani są m.in. inżynierowie z Centrum Lotnictwa i Rakiet Dowództwa Rozwoju Zdolności Bojowych Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych (US Army Combat Capabilities Development Command Aviation & Missile Center, DEVCOM AvMC) oraz Centrum Systemów Pojazdów Lądowych (Ground Vehicle Systems Center) tego samego dowództwa. Budują oni zmodyfikowaną wyrzutnię M142, a rdzeniem owej modyfikacji ma być implementacja urządzeń niezbędnych do autonomicznego poruszania się czy zdalnego sterowania HIMARS-em. Wyrzutnia, określana mianem AML (Autonomous Multi-Domain Launcher, pol. autonomiczna wyrzutnia wielodomenowa), ma mieć możliwości znacząco większe od opracowywanych równolegle cywilnych samochodów autonomicznych ‒ przede wszystkim nie może być uzależniona od istniejącej sieci dróg, co wymaga nie tylko większej mobilności w trudnym terenie (co jest jednak cechą typową także dla klasycznych M142), lecz również odpowiedniej świadomości sytuacyjnej, która pozwoli orientować się w terenie i uniknąć wypadku bądź uszkodzenia w inny sposób. O ile pojazdy testowe będą się od M142 różnić tylko nieznacznie, o tyle docelowe AML mają  nie mieć m.in. kabiny załogowej i być wyposażone w nową wyrzutnią, mającą jakoby oferować zwiększoną siłę ognia (z komunikatu US Army wynika, jakoby docelowa wyrzutnia bezzałogowa miała przewozić trzy moduły mieszczące po sześć pocisków GMLRS lub tyleż modułów mieszczących po dwa pociski PrSM). Możliwość zwiększenia siły ognia wyrzutni AML jest obecnie przedmiotem licznych badań. Po ich zakończeniu możliwe będzie rozpoczęcie budowy kolejnych pojazdów testowych i wykorzystanie ich podczas kolejnego programu prób.