W dniach 3–4 grudnia w Seulu miała miejsce wystawa nazywana w języku angielskim Defense Science and Technology Festival albo po prostu DAPA Fair, od nazwy organizatora, czyli rządowej agencji Defense Acquisition Program Administration. Choć dość kameralna, wystawa stwarza wyjątkową okazję do zapoznania się z najnowszymi programami zbrojeniowymi Republiki Korei. I tak największą sensacją, przynajmniej medialnie, był południowokoreański program hipersonicznego pocisku manewrującego, koncepcyjnie przypominającego rosyjski pocisk Cyrkon.

Organizatorem wystawy Defense Science and Technology Festival vel DAPA Fair była państwowa DAPA (Defense Acquisition Program Administration – Zarząd Programu Zakupów Obronnych), która kieruje pracami rozwojowymi uzbrojenia w Republice Korei. I to właśnie DAPA zaprezentowała wideo promocyjne, będące animacją komputerową pokazującą przyszły hipersoniczny pocisk manewrujący Seulu. Nowy pocisk (względnie cały program jego rozwoju) nosi nazwę Hycore, choć spotyka się też romanizację Hi-Core. Na obecnym etapie powstaje demonstrator koncepcji, który posłuży za punkt wyjścia do opracowania seryjnego pocisku. Z technicznego punktu widzenia zasadnicze różnice polegają na braku w Hycore układu naprowadzania na cel i głowicy bojowej. Zamiast tego demonstrator będzie wyposażony w aparaturę pomiarową – TDLAS (Tunable Diode Laser Absorption Spectroscopy – laserowa spektroskopia absorpcyjna) i FADS (Flush Air Data Sensing – system do mierzenia: liczby Macha, kąta natarcia, kąta uślizgu bocznego, ciśnienia statycznego i dynamicznego, prędkości rzeczywistej TAS). TDLAS i FADS stosuje się w metodologii badań w locie z prędkością hipersoniczną, FADS to funkcjonalny zamiennik rurki Pitota. Poza tym demonstrator Hycore ma nie różnić się od docelowego pocisku, czyli nie będzie to żaden eksperymentalny analog w innej skali itd.

Tak ma wyglądać przyszła lądowa wyrzutnia pocisków Hycore. Fot. 오!밀리터리/O!milliteori.

Prezentowana konfiguracja Hycore jest trójstopniowa. Pierwszy stopień rakietowy na paliwo stałe z dyszą z wektorowaniem ciągu ma wytwarzać ciąg o sile 10 tf (98 kN) i nadać prędkość lotu Ma=1,2 w 12 s. Jednocześnie pierwszy stopień ma za zadanie wynieść pocisk z pojemnika transportowo-startowego wyrzutni. Hycore (w tym docelowy pocisk) będzie odpalany metodą tzw. gorącego startu. Drugi stopień rakietowy, także na paliwo stałe, ma umożliwić przekroczenie prędkości Ma=5. Wówczas zaistnieją warunki do zapłonu napędu trzeciego stopnia, czyli dwuzakresowego strumieniowego silnika marszowego na paliwo ciekłe, który ma nadać prędkość lotu Ma=6,2. Dwuzakresowy silnik strumieniowy (ang. dual-mode scramjet) wyposażony jest w regulowany wlot powietrza (de facto najistotniejsza część takiego silnika i swoiste know-how), który reguluje (wymusza) przepływ powietrza adekwatny do pracy w trybie silnika strumieniowego (pierwszy zakres pracy) i trybie silnika strumieniowego z naddźwiękową komorą spalania (drugi zakres). W praktyce umożliwia to lot z prędkością w zakresie Ma=4÷7. Pierwsze dwa stopnie, po wypaleniu ich paliwa, są odrzucane. Doniesienia wskazują, że w roli drugiego stopnia wykorzysta się silnik rakiety badawczej KSR-II o sile ciągu 86,2 kN (~8,76 tf), orientacyjnej masie startowej i wymiarach: 1000 kg, 0,42 m (średnica) i 4,7 m (długość). Dostawcą silnika byłby Korea Aerospace Research Institute (KARI). Orientacyjny zasięg Hycore ma wynieść co najmniej 1000 km, ale oficjalne materiały wskazują nawet na 7000! Długość Hycore ma wynosić 8,9 m, średnica 0,7 m, a masa startowa 2,4 t.

Ostatni stopień demonstratora prototypu pocisku Hycore. Fot. 오!밀리터리/O!milliteori.

W projekt Hycore są zaangażowane spółki Hanwha Defense, Hyundai Rotem i Danam Systems oraz KARI i uniwersytet Korea Advanced Institute of Science and Technology (KAIST), które pracują pod kierownictwem państwowej agencji ADD (Agency for Defense Development) – dokładnie prawdopodobnie jej instytutu Defense Advanced Technology Research Institute. Olbrzymie postępy w technice rakietowej, jakie w ostatnich latach osiągnęła Republika Korei, dotychczasowa historia jej współpracy naukowo-technicznej z Rosją, a także ujawnienie ostatnio innych zaawansowanych technicznie pocisków rakietowych mających rosyjskie pierwowzory, sugeruje zaangażowanie w program Hycore rosyjskiej spółki NPO Maszynostrojenija, w której powstał hipersoniczny pocisk manewrujący 3M22 Cyrkon. Wygląd tego ostatniego pozostaje spekulacyjny, ale nagrania wideo z jego odpaleń pokazują m.in. charakterystycznie pracujący dwuzakresowy przyśpieszacz rakietowy na paliwo stałe, który rozpędza Cyrkona. Podobieństw jest więcej. Choćby nosiciele. Hycore, jak Cyrkon, ma być odpalany z wyrzutni okrętów nawodnych i podwodnych oraz także z wyrzutni lądowych. W Republice Korei konstruowanie nowej okrętowej pionowej wyrzutni, tzw. Korean Vertical Launching System-II (KVLS-II) tłumaczy się potrzebą przenoszenia właśnie hipersonicznego pocisku, choć nie jest to potwierdzona informacja. Poprzedni model takiej koreańskiej wyrzutni, czyli KVLS, miał wymiary (dł.×szer.×wys.) 2,1×3,2×7,7 m. KVLS-II będzie miała 3,0×2,4×9,8 m (chodzi o jedną sekcję z „czteropakiem” pojemników transportowo-startowych – każdy o wymiarach ~0,8×8,7 m). W konsekwencji jako nosicieli hipersonicznego pocisku wymienia się okręty, o których wiadomo, że będą miały KVLS-II, czyli: niszczyciele typu KDX-III Batch-II Sejongdaewang-Geup Guchukam (48 pojemników startowych na dziobie i 24 z tyłu nadbudówki razem z 16 starszymi KVLS), przyszłe fregaty FFX Batch-III (16 pojemników), przyszłe niszczyciele KDDX (32+16) oraz okręty podwodne KSS-III Dosan Ahn Changho. Rozpoczęcie próbnych odpaleń prototypów Hycore zaplanowano na 2022 lub 2023 rok – w zależności od doniesień. Seryjne pociski byłby dostępne po 2030 r. Jeżeli Republika Korei uzbroi się w takie hipersoniczne pociski, to de facto postawi pod znakiem zapytania sens obecnie przyjętego planu rozwoju floty nawodnej Marynarki Wojennej Japonii, która nie ma i nic nie wskazuje, że będzie miała w przewidywalnej przyszłości skuteczne środki obrony przed tak szybkimi pociskami.