15 sierpnia w stoczni Saab Kockums w Karlskronie odbyła się uroczystość cięcia materiałów kompozytowych, niezbędnych do budowy pierwszego (z czterech zamówionych) masztu zintegrowanego na zamówienie Sił Morskich Finlandii (Merivoimat).

Zamówione w szwedzkim koncernie (stosowna umowa na ich produkcję podpisana została 26 września 2019 roku) maszty zintegrowane SLIM (Saab Integrated Lightweight Mast) mieścić będą większość anten najważniejszych systemów elektronicznych w które wyposażone będą fińskie jednostki. Podstawowym systemem będzie pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz), trójwspółrzędny system radiolokacyjny Sea Giraffe 4A FF (Fixed Face) z czterema antenami ścianowymi o wymiarach 2 x 1 m. Zapewni on możliwość jednoczesnego śledzenia ponad 1000 obiektów powietrznych, powyżej 100 źródeł celowych zakłóceń elektronicznych oraz ponad 50 obiektów klasy RAM (Rocket, Artillery, Mortar z określeniem miejsca wystrzelenia i upadku) w odległości do 400 km od okrętu.

Warto zaznaczyć, że fińskie okręty będą pierwszymi jednostkami na świecie na pokłady których trafi ten system w odmianie FF. Jego uzupełnieniem będzie, umieszczona w stożku powyżej anten ścianowych, pojedyncza obrotowa antena pracującego w paśmie I/J (8-10 GHz), również trójwspółrzędnego radaru Sea Giraffe 1X. Cechą wspólną obu „żyraf” są anteny z aktywnym skanowaniem elektronicznym AESA (Active Electronically Scanned Array), zbudowane w postaci paneli zawierających półprzewodnikowe moduły nadawczo-odbiorcze TRM (Transceiver – Receiver Modules) sygnałów sondujących, wyprodukowane w technologii azotku galu (GaN). W obu tych systemach można także zaimplementować autorskie oprogramowanie producenta ELSS (Enhanced Low, Slow and Small) umożliwiające śledzenie poruszających się z niewielką prędkością obiektów o małej skutecznej powierzchni rozproszenia radiolokacyjnego, sięgającej nawet 0,001 m², czyli przykładowo bezzałogowych systemów powietrznych (nawet tych komercyjnych) z odległości do  70 km (Sea Giraffe 4A). Na maszcie SLIM zainstalowane zostaną także cztery czujniki systemu ostrzegającego o opromieniowaniu laserem NLWS (Naval Laser Warning System) od Saaba. Mogą one wykryć i namierzyć wiązkę lasera o długości światła w zakresie od 0,5 do 1,7 μm. Dodatkowo częścią SLIM’a będą także anteny systemów walki elektronicznej oraz systemy optoelektroniczne. Konstrukcja masztu wykonana zostanie z kompozytu w postaci tworzywa sztucznego zbrojonego włóknami węglowymi CFRP  (Carbon Fibre Reinforced Plastic) metodą przekładkową (ang. sandwich). Każdy z paneli w przekroju składa się z dwóch poczwórnych warstw kompozytu  laminowanego żywicą winylową pomiędzy którym umieszczono rdzeń wykonany z pianki z polichlorku winylu (PVC). Gotowa konstrukcja będzie miała wysokość pięciopiętrowego budynku

Program budowy czterech nowoczesnych korwet dla Merivoimat znany po kryptonimem Laivue 2020, zainicjowany został 25 września 2015 roku decyzją  nr 494/30.00.03/2015 ministra obrony Jussi Niinistö. Zgodnie z wypracowaną, podczas prac studyjnych, decyzją program postanowiono realizować dwutorowo. Opracowanie projektu, budowę platform oraz ich końcową integrację powierzono prywatnej, dość młodej bo założonej 27 marca 2014 roku, stoczni Rauma Marine Constructions Oy (RMC) z Raumy, która zdecydowała się wejść w kooperację z silnym partnerem, doświadczoną w kwestiach wojskowych spółką Patria Oyj. Większość wyposażenia elektronicznego oraz uzbrojenia dostarczą z kolei zagraniczni partnerzy. Umowę na budowę nowych okrętów podpisano z kolei 26 września 2019 roku w Turku. Już na etapie prac studyjnych, inżynierowie skupieni nad projektowaniem kadłuba przyszłych korwet, musieli tak dobrać jego wymiary by z jednej strony mógł pomieścić niezbędne wyposażenie i uzbrojenie, zachowując przy tym odpowiednią odporność na uszkodzenia, a z drugiej mógł wykorzystywać dostępne zaplecze techniczne i remontowe. Ważką kwestią była możliwość swobodnego manewrowania w szczególnie trudnych warunkach nawigacyjnych jakie spotkać można m.in. na morzu Archipelagowym, w każdych warunkach hydrometeorologicznych w tym również w warunkach zalodzenia przy grubości pokrywy lodowej sięgającej nawet 80 cm (klasa lodowa Ice 1A).

Nowe jednostki legitymować się będą wypornością pełną 4300 ton przy wymiarach kadłuba 117 x 16,0 x 5,0 m. Napęd skonfigurowany został w układzie hybrydowym spalinowo – elektrycznym CODLAG i składa się z dwóch silników elektrycznych umieszczonych na linii wałów, do zasilania których prąd produkowany będzie przez cztery zespoły prądotwórcze MAN 12V175D o mocy po 1920 kW. W przypadku konieczności uzyskania prędkości maksymalnej 26 węzłów zasprzęglona zostanie turbina gazowa z rodziny LM2500, która poprzez krzyżową przekładnię zbiorczo-redukcyjną przekaże moc na oba wały jednocześnie. Łączna moc systemu napędowego wynieść ma ok. 30 MW. Nowe korwety otrzymają dwa całkowicie nowe, nigdy wcześniej nie eksploatowane w Merivoimat, systemy uzbrojenia rakietowego. Głównym orężem ofensywnym będą dwie poczwórne wyrzutnie kierowanych pocisków przeciwokrętrowych (kpp) typu Gabriel V znanego także jako Advanced Naval Attack Missile (ANAM) izraelskiej firmy IAI. W Finlandii otrzymały one oznaczenie PTO 2020 (Pintatorjuntaohjus 2020). Zwalczanie szeroko pojętych środków napadu powietrznego ma być realizowane z kolei przez system obronny ITO 20. Pod tym akronimem kryją się pociski ESSM w odmianie Block 2 wraz z wyrzutniami VLS t. Mk 41 Baseline VII i wkładkami redukcyjnymi Mk 25 Quad Pack. 05 lutego 2018 roku amerykański departament stanu zgodził się na export 68 pocisków ESSM w wersji bojowej i jednej ćwiczebnej za łączną kwotę 96,4 mln EUR. Przedmiotem umowy była także dostawa 17 modułów Mk 25 oraz ośmiu kontenerów transportowych Mk 783. Konkurentem amerykańskich ESSM'ów w trakcie postępowania przetargowego były: Sea Ceptor (MBDA) oraz Barak 8 (IAI). Strona Fińska umowę autoryzowała następnego dnia.  Na każdym z czterech okrętów zainstalowany zostanie jeden ośmiokomorowy moduł VLS. Ciekawostką jest fakt pozyskania wyrzutni VLS w "najdłuższej" dostępnej odmianie czyli Strike Length, podczas gdy do wykorzystania ESSM, wystarczyłaby o wiele tańsza odmiana Self Defence lub też opracowana z myślą  właśnie o tych pociskach wyrzutnia VLS t. Mk 56. Uzbrojenie artyleryjskie składać się będzie ze zdemontowanych, z pokładów jednostek typu Hamina, armat Bofors 57 mm/70 SAK Mk3 oraz dwóch zdalnie sterowanych stanowisk ogniowych Saab Trackfire kal. 12,7 mm. Zwalczanie okrętów podwodnych realizowane będzie z kolei przez torpedy lekkie Saab Torped 47 kal. 400 mm. Nad poprawną pracą wszystkich systemów bojowych „czuwać” będzie z kolei opracowany przez Saab system dowodzenia walką w najnowszej odmianie 9LV Mk4.