2 kwietnia grupa przemysłowa Rheinmetall AG poinformowała o zawarciu z KNDS Germany umowy na dostawę zespołów do skompletowania 22 armatohaubic samobieżnych PzH 2000, które w ubiegłym roku zamówił berliński resort obrony.

Rheinmetall od początku programu PzH 2000 jest partnerem firmy Krauss-Maffei Wegmann (obecnie KNDS Germany), i dostarcza wiele kluczowych zespołów tych armatohaubic, a także oferuje kompatybilny z nimi system amunicyjny.

Przedmiotem umowy są 22 podwozia gąsienicowe i taka sama ilość 155 mm dział o długości lufy 52 kalibrów. Bezpośrednimi wykonawcami zlecenia będą oddziały Rheinmetall Waffe und Munition GmbH i Rheinmetall Landsysteme GmbH. Także montaż końcowy i próby odbiorcze gotowych systemów będą realizowane w zakładach Rheinmetall AG w Unterlüß w Dolnej Saksonii. Pierwsze mają być gotowe do przekazania zamawiającemu latem 2025 r. Wartość zamówionych podwozi i dział to ok. 135 mln EUR.

W 2023 r. Federalne Biuro ds. Wyposażenia, Technologii Informacyjnych i Wsparcia Federalnych Sił Zbrojnych (BAAINBw, Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr) zawarło z Krauss-Maffei Wegmann GmbH & Co. KG dwie umowy na dostawę łącznie 22 samobieżnych systemów artyleryjskich PzH 2000 w celu uzupełnienia stanów armatohaubic w zasobach Bundeswehry po przekazaniu 14 (kolejnych osiem przekazały władze Królestwa Niderlandów, a sześć Republiki Włoskiej, łącznie 28) w 2022 r. Siłom Zbrojnym Ukrainy.

Zamówienie z 30 marca 2023 r. dotyczyło 10 PzH 2000 za 184 mln EUR z terminem dostawy w latach 2025‒2026 z opcją na 18 kolejnych (trzy partie po sześć dział). Wykorzystanie opcji podniosłoby wartość umowy do 470,2 mln EUR.

Już 25 maja ub.r. BAAINBw zawarło z KMW aneks do wspomnianej umowy, dotyczący dostawy kolejnych 12 PzH 2000 za 190,7 mln EUR, a tym samym łączna wartość kontraktu wzrosła do ok. 375 mln EUR. Działa z tej partii mają zostać przekazane w latach 2027-2030, choć możliwe jest przyspieszenie dostaw.

W latach 1998-2002 jednostki artylerii Bundeswehry otrzymały 185 PzH 2000, spośród których 16 sprzedano Chorwacji i 21 Litwie, dwa trafiły do muzeów (w Dreźnie i Munster), a kilkadziesiąt zmagazynowano (ponoć osiem z nich skanibalizowano na części zamienne). W 2020 r. w użyciu było ich już tylko 107 (nie licząc zmagazynowanych), z czego ok. 80 w jednostkach liniowych, zaś pozostałe w jednostkach szkolnych i poddawanych remontom.