28 grudnia przy Nabrzeżu Helskim I w basenie kontenerowym gdyńskiego portu zacumował amerykański okręt transportowy (samochodowiec) USNS Red Cloud (T-AKR 313) typu Watson.

Red Cloud jest jednym z ośmiu okrętów typu Watson, jak również jednym z 20 dużych okrętów transportowych średniej prędkości, klasyfikowanych jako LMSR (Large, Medium-Speed Roll-on/Roll-off). Do grupy tej należą okręty czterech różnych typów, w tym m.in. typu Bob Hope, z których dwie jednostki odwiedziły polskie porty tj. USNS Pililaau (T-AKR 304, 6 stycznia 2023 roku wszedł do Gdańska), podczas gdy bliźniaczy USNS Leroy A. Mendonca (T-AKR 303, wszedł do Gdyni dwie miesiące później 5 marca).

Podobnie jak w przypadku sporej części jednostek typu LMSR, także i Red Cloud upamiętnia bohatera wojennego, w tym przypadku swoje imię otrzymał na cześć kaprala US Army Mitchella Red Clouda Jr., który za odwagę i poświęcenie w trakcie wojny koreańskiej (zginął 5 listopada 1950 roku) pośmiertnie otrzymał Medal Honoru. Co ciekawe, żołnierz ten w okresie II wojny światowej służył w szeregach amerykańskiej piechoty morskiej, z której odszedł w stopniu sierżanta.

USNS Red Cloud zbudowany został dla sił pomocniczych – NFAF (Naval Fleet Auxiliary Force) amerykańskiego dowództwa logistycznego MSC (Military Sealift Command) przez, należącą do koncernu General Dynamics, stocznię National Steel and Shipbuilding Company (NASSCO) w San Diego. Zamówienie na jego budowę złożono 1 stycznia 1996 roku, stępkę położono 29 czerwca 1998 roku, wodowanie miało miejsce 7 sierpnia 1999 roku, a do służby okręt przyjęto 18 stycznia 2000 roku. Pierwszym zadaniem T-AKR 313 był transport amerykańskiej techniki wojskowej do Kuwejtu w ramach operacji Iraqi Freedom w 2003 roku. Podporządkowany jest zespołowi okrętów określanych jako Sealift Program (PM 5), a dokładniej wchodzi w skład tzw. Maritime Prepositioning Force ships (MPF). T-AKR 313 znajduje się w tzw. czarterze operatorskim i jest obsługiwany przez Maersk Line. USNS Red Cloud podobnie jak wiele innych  jednostek PM 5 utrzymywany jest w ograniczonej gotowości bojowej ROS (Reduced Operational Status).

Amerykański okręt chwilę po zacumowaniu przy Nabrzeżu Helskim II w gdyńskim porcie. Fot. Marcin Chała

Głównym zadaniem tych jednostek jest transport techniki wojskowej w celu wsparcia działań wojsk amerykańskich oraz jej sojuszników, a także uczestnictwa w misjach humanitarnych. Amerykański okręt opuścił port w Jacksonville na Florydzie 12 grudnia.

Okręty typu Watson legitymują się wypornością 62 970 ton przy wymiarach 289,6 x 32,28 x 10,4 m. Ciekawostką są zastosowane silniki, którymi są dwie turbiny gazowe GE LM2500-30 o łącznej mocy 47 072 kW, które poprzez dwustopniowe przekładnie zbiorczo-redukcyjne firmy General Electric obracają dwoma wałami ze śrubami o skoku zmiennym o średnicy 7,3 m. Umożliwia to uzyskanie prędkości 24,9 węzłów. Oryginalnie projekt zakładał uzyskanie prędkości aż 36 węzłów, jednak dalsze testy wykazały, że tak wysoka wartość oznaczałaby znaczne zmniejszenie zasięgu oraz potencjalne zwiększenie awaryjności napędu (którego konfiguracja jest uproszczona w porównaniu do jednostek bojowych). Stąd też podjęta decyzja o obniżeniu prędkości o ponad 10 węzłów. Dzięki temu zabiegowi opisywane jednostki mogą przebyć dystans 13 800 Mm przy wysokiej, zbliżonej do maksymalnej, prędkości 24 węzłów.

Pojemność pokładów wewnętrznych wynosi 35 300 m², co umożliwia zabranie pojazdów różnej wielkości o łącznej masie do 13 260 ton, w tym 58 czołgów podstawowych, 48 innych pojazdów gąsienicowych oraz 900 pojazdów ciężarowych i terenowych. Na pokład mogą być one transportowane z wykorzystaniem dwóch furt burtowych (o długości 40 m) oraz rufowej (40 x 7,3 m, nośność 160 ton). Dodatkowo okręty tego typu wyposażone są w dwa zdwojone żurawie produkcji Hägglunds (o udźwigu do 55 ton przy 29 metrach i 35 ton przy 40 m). Stała załoga składa się z 25 cywilnych marynarzy (zapewniono kabiny dla łącznie 13 oficerów i 32 marynarzy). Dodatkowo w skład załogi może wejść personel wojskowy (2 oficerów i 48 podoficerów i marynarzy), można także zaokrętować do 300 żołnierzy. W chwili budowy były to największe okręty napędzane turbinami gazowymi.