27 listopada w kaspijskim porcie Bandar-e Anzali odbyła się uroczystość podniesienia bandery Sił Morskich Islamskiej Republiki Iranu NEDAJA (Niru-ye Daryâ'i-ye Artesh-e Jomhuri-ye Eslâmi-ye Irân), na pokładzie lekkiej fregaty, a właściwie korwety, Deylaman (78) typu Moudge (Jamaran).

Deylaman (78) przydzielony został do Floty Północnej NEDAJA (znanej też jako tzw. 4. rejon), ze stałym miejscem dyslokacji w bazie morskiej Bandar-e Anzali, zastępując w jej składzie utraconą niemal sześć lat temu (10 stycznia 2018 roku), korwetę Damavand  (77) należącą do tego samego typu. Budowa nowej jednostki spostrzeżona została przez satelity w październiku 2018 roku. Iran starał się jednak ukryć budowę nowego okrętu poprzez naniesienie na górnych powierzchniach pomostu nawigacyjnego oraz lądowiska numeru 77, co miało sugerować remont Damavanda (szczególnie że w 2019 roku dowódca NEDAJA zapewnił, że takowy zostanie przeprowadzony). Dopiero w październiku bieżącego roku numer zmieniono na właściwy.

Seria lekkich fregat typu Moudge budowana jest od 2001 roku w dwóch zakładach stoczniowych (Iranian Navy's Factories w Bandar-e Abbas oraz Shahid Tamjidi Offshore Industries w Bandar-e Anzali) i liczyć miała docelowo siedem okrętów, które mają uzupełnić eksploatowane od 1971 roku trzy lekkie fregaty (1100 ton wyporności) typu Alvand. Jednostki te zbudowane zostały w brytyjskiej stoczni Vosper Thornycroft (obecnie VT Group) na zamówienie szacha Iranu Mohammada Rezy Pahlawiego na bazie projektu oznaczonego jako Vosper Mk5.

Obecnie poza Deylamanem w służbie znajdują się trzy jednostki typu Mounge operujące na wodach Zatoki Perskiej: prototypowy Jamaran (76, w służbie od 19 lutego 2010 roku), Sahand (74, od 1 grudnia 2018 roku) oraz Dena (75, banderę podniesiono 13 czerwca 2021 roku). W budowie znajdują się dwa kolejne Shiraz oraz Taftan, oba znajdują się już na wodzie (zwodowano je odpowiednio w 2016 i 2017 roku).

Fregaty tego typu legitymują się wypornością pełną 1500 ton, przy wymiarach 95,0 x 11,13 x 3,25 m. Napęd składa się z czterech silników wysokoprężnych o mocy po 3700 kW (prototypowy Jamaran otrzymał dwa silniki o mocy 7500 kW), które poprzez przekładnie zbiorczo redukcyjne obracają dwoma wałami napędowymi. Oficjalnie podawana prędkość maksymalna wynosi 26 węzłów. Sylwetki poszczególnych jednostek w klasie różnią się od siebie, nie inaczej jest w przypadku najnowszego okrętu. Nowa fregata otrzymała jednak całkowicie nową bryłę nadbudówki, z dwoma mniejszymi prostokątnymi kominami wkomponowanymi w jej strukturę (w miejscu jednego owalnego umieszczonego w linii symetrii okrętu) oraz nowym masztem głównym, w którego górnej części zabudowano konforemną konstrukcję dla czterech anten ścianowych, pracującego w paśmie E/F (2-4 GHz) nowego wielofunkcyjnego systemu radiolokacyjnego znanego jako Eagle Eye (Cheshm Oghab). Zastąpił on dwa radary, których anteny, dominowały na starszych jednostkach (w tym m.in. trójwspółrzędny Asr). Według oficjalnych danych umożliwia on śledzenie do 100 celów jednocześnie w odległości do 200 km. Deylaman otrzymał także nowy artyleryjski system obrony bezpośredniej typu Kamand kal. 30 mm. Mimo że w Iranie jest on opisywany jako nowa konstrukcja, w rzeczywistości jest to lokalna odmiana rosyjskiej AK-630M, umieszczona w wieży wykonanej zgodnie z koncepcją ograniczenia skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego (podobnej do tej wykorzystanej w chińskiej kopii H/PJ-13). Zdaniem dowódcy NEDAJA, Kamand jest w stanie razić cele odległe o 2 km, z szybkostrzelnością od 4000 do 7000 strz./min. Głównym uzbrojeniem artyleryjskim jest 76/62 mm armata Fajr-27 (będąca bezlicencyjną kopią włoskiej OTO Melara Compact o szybkostrzelności 85 strz./min).

Fot. Fars News Agency

Głównym orężem ofensywnym są z kolei kierowane pociski przeciwokrętowe Aerospace Industries Organization CM-300 Qadir (deklarowany jest zasięg 300 km, głowica bojowa ma masę 165 kg), których kontenery transportowo – startowe w ilości ośmiu sztuk, znajdują się za kominami. Okręt otrzymał także w dwie potrójne wyrzutnie torped lekkich kal. 324 mm. Docelowo okręt ma zostać dozbrojony w cztery podwójne wyrzutnie pocisków nieznanego typu (na spardeku dziobowym) oraz ośmiokomorowy moduł VLS (w postaci kontenera) dla pocisków przeciwlotniczych na pokładzie dziobowym pomiędzy armatą Fajr-27 a spardekiem.

Na rufie znajduje się lądowisko dla śmigłowca, dla którego nie przewidziano jednak hangaru. W trakcie uroczystości na lądowisku wystawiono zdwojoną, przenośną wyrzutnię wraz z dwoma bezzałogowcami uderzeniowymi Shahin-1 o numerach bocznych SHN1-1003 oraz SHN3-3001 w barwach NEDAJA. Co warto, podkreślić była to pierwsza publiczna prezentacja tego wzoru uzbrojenia. Drugim rodzajem bezzałogowca prezentowanego na lądowisku wcielanej korwety był bezzałogowiec pionowego startu o nazwie Pelican-2.