W internecie pojawiły się zdjęcia zrobione przy lotnisku Lotniczego Instytutu Doświadczalnego im. M. M. Gromowa (Лётно-исследовательский институт имени М. М. Громова) w Żukowskim, które pokazują MiG-a-31 z znacznikami ułatwiającymi rejestrację prób w locie oraz podwieszoną pod kadłubem makietą gabarytowo-masową pocisku, który ma służyć do niszczenia satelitów.

Choć takie przeznaczenie tego obiektu jest spekulacją. Obecne zdjęcie (datowane na 14 września) pochodzi z portalu JetPhotos. Jednak nie jest pierwszym takim zdjęciem, zrobionym w tym roku. Poprzednie pojawiały się na krótko na rosyjskich portalach, ale wkrótce były z nich usuwane. Na zdjęciu MiG-owi-31 towarzyszy MiG-29M2 o numerze niebieski 747, czyli samolot należący do RSK MiG.

Nie ma żadnych oficjalnych informacji o obecnej przeciwsatelitarnej modyfikacji MiG-a-31. Poprzednie takie prace trwały w latach 80. Chodziło o wersję oznaczoną izdielije 07 (powszechnie nazywaną MiG-31D lub D-12 – nazwy te miały być nieprawdziwe), którą oblatano w 1986 r. Zbudowano dwa egzemplarze. Wówczas pocisk miało konstruować biuro konstrukcyjne Wympieł, a wg innych źródeł Fakieł (3-stopniowy pocisk 79M6, system 30P6). Za całość systemu przeciwsatelitarnego miał odpowiadać (jako integrator i główny dostawca) NPKB Ałmaz. Inna wersja głosi, że Wympieł przejął od Fakiełu prace nad pociskiem w wyniku braku rezultatów (Wympieł specjalizuje się w pociskach „powietrze–powietrze”, a Fakieł w przeciwlotniczych).

Do wykrywania satelitów i naprowadzania myśliwca miał służyć naziemny system 45Ż6 Krona, składający się ze stacji radiolokacyjnej, laserowej i optycznej (teleskop), który testowano w ośrodku Sary-Szagan (obecnie dzierżawionym przez rosyjski resort obrony od Kazachstanu). Krona miała wykrywać i śledzić satelity, a następnie naprowadzać MiG-a-31 do właściwego punktu odpalenia pocisku.

Według rosyjskich mediów do programu przeciwsatelitarnego MiG-a-31 wrócono na przełomie poprzedniej i obecnej dekady, co ma wynikać ze wznowienia rozwoju i testów systemu Krona. Dotąd jedyny współczesny, quasi-oficjalny, rosyjski system broni przeciwsatelitarnej jest rozwijany pk. Nudol (tzw. izd. 14C033). Jest to naziemny system, którego wygląd wyrzutni jest znany dzięki firmowemu kalendarzowi ściennemu z 2015 r. koncernu WKO Ałmaz-Antiej. Oficjalne źródła rosyjskie nie komentują programu Nudol. Według amerykańskich mediów, powołujących się na źródła w Pentagonie, w latach 2014–2018 z wojskowego kosmodromu Plesieck przeprowadzono sześć próbnych strzelań systemu Nudel (ewentualnie samych pocisków), z czego ostatni 28 marca br. Cztery ostatnie próby były udane.