30 września Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o podpisaniu umów z korporacją Lockheed Martin w sprawie prac modernizacyjno-rozwojowych dotyczących pocisków balistycznych UGM-133 Trident II.

Pierwsza wrześniowa umowa ma całkowitą wartość 2,1 mld USD, jednak w momencie podpisania uruchomiono pierwszą transzę środków w kwocie 143,5 mln USD. Prace mają zostać zrealizowane do końca września 2029 roku. Jak wskazuje komunikat Departamentu Obrony, wykonawca ma realizować zadania dotyczące modernizacji i wydłużenia resursów technicznych już dostarczonych pocisków, a także rozwój nowych głowic atomowych – W93 Mk 7, które w przyszłości mają zastąpić obecnie używane głowice W88 (475 kiloton) lub W76 Mk 1 (90 kiloton). Poza funduszami pochodzącymi z budżetu amerykańskiego część prac pokryje Wielka Brytania – jedyny eksportowy użytkownik tej broni.

Druga, także zawarta 30 września, umowa ma wartość 1,2 mld USD (także obejmuje współfinansowanie Wielkiej Brytanii). W tym przypadku mowa o pracach rozwojowych w zakresie modyfikacji układu nawigacji pocisków. Powyższy kontrakt ma zostać zrealizowany do końca września 2031 roku.

Pociski balistyczne UGM-133 Trident II D5 stanowią podstawowe uzbrojenie atomowych okrętów podwodnych typu Ohio oraz Vanguard. Stanowią jeden z kluczowych elementów systemu odstraszania nuklearnego obu państw, a także NATO. W kolejnych latach broń ma stanowić główny oręż nowej generacji nosicieli pocisków balistycznych budowanych w Stanach Zjednoczonych (typ Columbia) oraz Wielkiej Brytanii (typ Dreadnought).

Obecne plany zakładają, że dzięki przeprowadzonym pracą modyfikacyjnym oraz recertyfikacji poszczególnych elementów, pociski UGM-133 Trident II D5 mają być podstawowym uzbrojeniem tej klasy w strukturach US Navy oraz Royal Navy do lat 80. bieżącego wieku.