20 kwietnia w stoczni Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering w Okpo odbyła się uroczystość przekazania Marynarce Wojennej Republiki Korei okrętu podwodnego Ahn Mu.

Ahn Moo (SS 085) to drugi okręt typu Dosan Ahn Chang-ho. Jego stępkę położono 17 kwietnia 2018, zaś wodowanie odbyło się 10 listopada 2020 roku. Trzecia jednostka, zamykająca serię KSS-III Batch 1, o nazwie Shin Chae-ho (SS 086), jest w budowie w stoczni Hyundai Heavy Industries w Ulsan. Zwodowano ją 28 września 2021 roku. Kolejne okręty będą należały do grupy Batch 2, zmodyfikowanej w stosunku do obecnie produkowanych jednostek.

Prototypowy Dosan Ahn Chang-ho (SS 083) jest pierwszym w historii Republiki Korei dużym okrętem podwodnym zaprojektowanym i zbudowanym samodzielnie w oparciu o krajową myśl techniczną i lokalny przemysł. W położeniu podwodnym wypiera 3750 ton przy wymiarach 83,3×9,6×7,62 m. Jest wyposażony w system napędowy działający bez dostępu powietrza atmosferycznego (AIP – Air Independent Propulsion) wykorzystujący ogniwa elektrochemiczne. Główny elektryczny silnik napędowy porusza dużą śrubą niskoszumną, co pozwala na ciche pływanie z małymi prędkościami i krótkotrwałe osiąganie nawet 20 w. Autonomiczność wynosi 50 dni.

Okręty typu Dosan Ahn Chang-ho są uzbrojone w sześć zlokalizowanych w dziobie wyrzutni kalibru 533,4 mm, z których można wystrzeliwać torpedy ciężkie K744 Baek Sang Eo i kierowane pociski przeciwokrętwoe UGM-84L Harpoon Block II. Ponadto – jako pierwsze „zachodnie” konwencjonalne okręty podwodne – otrzymały umieszczone w kadłubie wyrzutnie pionowe do pocisków balistycznych Hyunmoo 4-4 z konwencjonalnymi głowicami bojowymi, wystrzeliwanych spod wody. O prawdopodobnych kierunkach i etapach rozwoju południowokoreańskich pocisków balistycznych odpalanych z okrętów podwodnych pisaliśmy w „Wojsku i Technice” 9/2021.

DAPA (Defense Acquisition Program Administration, pol. Administracja Programów Obronnych) sukcesywnie zamawia zmodyfikowane jednostki serii Batch 2, które cechować się będą między innymi wzmocnionym uzbrojeniem rakietowym (dziesięć wyrzutni pionowych do pocisków balistycznych klasy SLBM w miejsce sześciu obecnych na Batch 1). Trójka Batch 2 będzie budowana w oparciu o skorygowany projekt, cechujący się wypornością zwiększoną do ok. 4000 ton, jak też wyróżniający się szerszym zastosowaniem podzespołów produkcji krajowej (w Batch 1 wciąż jest sporo systemów importowanych z Europy Zachodniej) oraz nowocześniejszymi rozwiązaniami w zakresie napędu, w tym bateriami ogniw litowo-jonowych i nowocześniejszymi elektrycznymi silnikami napędowymi.