Aerolíneas Argentinas jest pierwsza poludniowoamerykanska linia ktora otrzymala Boeingi 737-MAX 8.
Na zdjeciu: samolot dostarczony do Buenos Aires 23 listopada 2017 r. W czerwcu 2018 r. linia eksploatowala 5 B737MAX8, do 2020 r. przewoznik otrzyma 11 B737 w tej wersji. Fot. Boeing

Historia komunikacji lotniczej drugiego pod względem wielkości państwa w Ameryce Południowej sięga niemal stu lat. Od siedmiu dekad największym przewoźnikiem lotniczym w kraju są Aerolíneas Argentinas, które podczas ewolucji kontrolowanego przez państwo rynku lotniczego, musiały zmierzyć się z konkurencją niezależnych, prywatnych towarzystw. Na początku lat 90. ubiegłego wieku argentyńskie przedsiębiorstwo zostało sprywatyzowane, jednak po nieudanej transformacji – ponownie trafiło w ręce skarbu państwa.

Pierwsze próby uruchomienia połączeń lotniczych w Argentynie sięgają 1921 r. Wówczas to River Plate Aviation Company, której właścicielem był Major Shirley H. Kingsley, były pilot Royal Flying Corps, zainaugurowała rejsy z Buenos Aires do Montevideo w Urugwaju. Do połączeń wykorzystywane były ekswojskowe Airco DH.6 a później czteromiejscowe DH.16. Pomimo dokapitalizowania i zmiany nazwy firma po kilku latach zawiesiła działalność. W latach 20. i 30. próby ustanowienia regularnej komunikacji lotniczej w Argentynie niemal w każdym przypadku kończyły się fiaskiem. Powodem była zbyt duża konkurencja ze strony innych środków transportu, wysokie koszty związane z eksploatacją, wysokie ceny biletów, lub przeszkody formalne. Po krótkim czasie funkcjonowania przedsiębiorstwa przewozowe dość szybko zamykały swoją działalność. Tak było m.in. w przypadku wspomaganej przez Junkersa Lloyd Aéreo Córdoba, która w latach 1925-27 wykonywała operacje z Córdoby w oparciu o dwa F.13 i jednego G.24, czy działających w połowie lat 30. Servicio Aéreo Territorial de Santa Cruz, Sociedad Transportes Aéreos (STA) i Servicio Experimental de Transporte Aéreo (SETA). Podobny los spotkał także kilka aeroklubów obsługujących lokalne połączenia w latach 20.
Pierwszym przedsiębiorstwem, które odniosło sukces i przez dłuższy czas utrzymywało działalność lotniczą na terenie kraju była linia utworzona z inicjatywy francuskiego Aéropostale. W latach 20. firma rozwijała przewozy pocztowe docierając do południowej części kontynentu amerykańskiego, skąd od końca dekady realizowane były połączenia do Europy. Dostrzegając nowe możliwości rozwoju biznesu 27 września 1927 r. towarzystwo powołało do życia spółkę Aeroposta Argentina SA. Nowa linia rozpoczęła działalność po kilkumiesięcznych przygotowaniach i kilku lotach przeprowadzonych w 1928 r., potwierdzających możliwość wykonywania regularnych rejsów na poszczególnych trasach. Wobec braku formalnej zgody 1 stycznia 1929 r. dwa Latécoère 25 należące do towarzystwa wykonały nieoficjalny, inauguracyjny lot z lotniska General Pacheco w Buenos Aires do Asunción w Paragwaju. 14 lipca tego samego roku w oparciu o samoloty Potez 25 zainicjowane zostały pocztowe rejsy przez Andy do Santiago de Chile. Wśród pierwszych pilotów wykonujących loty na nowych trasach znalazł się m.in. Antoine de Saint-Exupéry. On też 1 listopada 1929 r. zasiadł za sterami Latécoère 25 inaugurując kombinowane połączenie z Buenos Aires, Bahía Blanca, San Antonio Oeste i Trelew do naftowego centrum, Comodoro Rivadavia; pierwszy odcinek o długości 350 mil do Bahía pasażerowie pokonywali koleją, dalsza część podróży pokonywana była drogą powietrzną.
Na przełomie lat 30. i 40. na rynku przewozów w Argentynie pojawiło się kilka nowych przedsiębiorstw, wśród nich m.in. SASA, SANA, dokapitalizowane przez rząd włoski Corporación Sudamericana de Servicios Aéreos, czy utworzone przez argentyńskie lotnictwo wojskowe Líneas Aéreas del Sudoeste (LASO) oraz Líneas Aéreas del Noreste (LANE). Te dwie ostatnie połączone zostały w 1945 r. i rozpoczęły działalność jako Líneas Aéreas del Estado (LADE). Wojskowy operator do dnia dzisiejszego realizuje regularne przewozy lotnicze, jest więc najstarszym funkcjonującym w Argentynie przewoźnikiem.
Drugim pod względem wieku i największym obecnie przedsiębiorstwem lotniczym w kraju jest Aerolíneas Argentinas. Historia linii sięga lat 40. ubiegłego wieku, a początki jej działalności związane są zarówno ze zmianami na rynku lotniczym jak i z przekształceniami politycznymi. Na początku należy wspomnieć, że do 1945 r. zagraniczne linie lotnicze (głównie PANAGRA) cieszyły się na terenie Argentyny dość dużymi swobodami handlowymi. Oprócz połączeń międzynarodowych mogły obsługiwać trasy między miastami leżącymi wewnątrz kraju. Rząd nie był zadowolony z takiego rozwiązania i faworyzował rodzime towarzystwa, pragnąc zachować większą kontrolę nad przewozami lotniczymi. Na podstawie nowych przepisów, które weszły w życie w kwietniu 1945 r., lokalne trasy mogły być eksploatowane wyłącznie przez przedsiębiorstwa państwowe lub autoryzowane przez departament lotnictwa firmy, które były własnością obywateli Argentyny.

ALFA, FAMA, ZONDA i Aeroposta – wielka czwórka końca lat 40.

Władze podzieliły obszar państwa na sześć regionów, z których każdy mógł być obsługiwany przez jedną z dedykowanych spółek akcyjnych. W następstwie nowych regulacji na rynku pojawiły się trzy nowe kompanie lotnicze: FAMA, ALFA i ZONDA. Pierwsza z nich, której pełna nazwa brzmi Flota Aérea Mercante Argentina (FAMA), powołana została 8 lutego 1946 r. Już wkrótce rozpoczęła ona operacje wykorzystując latające łodzie Short Sandringham, które zakupiono z myślą o otwarciu połączeń do Europy. Linia była pierwszym argentyńskim przedsiębiorstwem, które uruchomiło rejsy transkontynentalne. Zainaugurowane w sierpniu 1946 r. operacje do Paryża i Londynu (przez Dakar) wykonywane były w oparciu o DC-4. W październiku na mapie połączeń FAMA znalazł się Madryt, a w lipcu kolejnego roku Rzym. Do przewozów przedsiębiorstwo wykorzystywało również brytyjskie Avro 691 Lancastrian C.IV i Avro 685 York C.1, jednak ze względu na niski komfort i ograniczenia operacyjne samoloty nie sprawdzały się na dalekich trasach. We flocie linii znajdowały się również dwusilnikowe Vickers Viking eksploatowane głównie w połączeniach lokalnych i na terenie kontynentu. W październiku 1946 r. DC-4 rozpoczęły obsługę tras do Nowego Jorku przez Rio de Janeiro, Belem, Trinidad i Hawanę, przewoźnik wykonywał również rejsy do São Paulo; wkrótce flotę uzupełniły DC-6 dysponujące ciśnieniową kabiną. FAMA funkcjonowała pod własną nazwą do 1950 r., jej siatka obok wcześniej wspomnianych miast obejmowała dodatkowo Lizbonę oraz Santiago de Chile.
Drugim przedsiębiorstwem powołanym w ramach zmian na argentyńskim rynku przewozów była Aviación del Litoral Fluvial Argentino (ALFA), założona 8 maja 1946 r. Począwszy od stycznia 1947 r. linia przejęła operacje w północno-wschodniej części kraju między Buenos Aires, Posadas, Iguazú, Colonią i Montevideo, eksploatowane przez wojskową LADE. Przedsiębiorstwo obsługiwało również rejsy pocztowe realizowane dotychczas przez spółkę należącą do lotnictwa wojskowego Argentyny – Servicio Aeropostales del Estado (SADE) – wchodzącą w skład wspomnianej wcześniej LADE. Linia zawiesiła operacje w 1949 r., w ostatniej fazie jej działalności na mapie połączeń znalazły się Buenos Aires, Paraná, Reconquista, Resistencia, Formosa, Monte Caseros, Corrientes, Iguazú, Concordia (wszystkie w północno-wschodniej części kraju) a także Asunción (Paragwaj) i Montevideo (Urugwaj). We flocie ALFA znalazły się m.in. Macchi C.94, sześć Short S.25, dwa Beech C-18S, siedem Noorduyn Norseman VI i dwa DC-3.