18 września Ministerstwo Obrony Japonii poinformowało o podpisaniu umów na budowę dwóch  niszczycieli nowej generacji roboczo określanych jako ASEV (Aegis system equipped vessel) dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony (Kaijō Jieitai).

Umowa na budowę prototypowej jednostki zawarta została 23 sierpnia a wykonawcą wybrany został koncern stoczniowy Mitsubishi Heavy Industries, Ltd., podczas gdy umowa na drugi okręt podpisano niecałe cztery tygodnie później w dniu 18 września. W tym przypadku na budowniczego wybrano inny krajowy koncern stoczniowy Japan Marine United Corporation. Zgodnie z przyjętym harmonogramem budowy prototypowy niszczyciel ma zostać przekazany odbiorcy w trzecim kwartale 2027 roku a drugi na początku drugiego kwartału 2028 roku. Program budowy nowych jednostek klasy niszczyciel dla japońskich morskich sił samoobrony zainicjowany został już w 2020 roku, kiedy to ostatecznie anulowano koncepcję rozmieszczenia brzegowych systemów obrony przeciwbalistycznej Aegis Ashore na terytorium Japonii. Warto wspomnieć że na etapie analizy projektu rozważano trzy rodzaje platform: okręt klasy niszczyciel, odpowiednio zmodyfikowaną jednostkę cywilną oraz specjalnie zaprojektowaną platformę. Ostatecznie dwa ostatnie pomysły odrzucono ze względu na ich wrażliwość na atak. W następnym etapie rozważano różne koncepcje kadłuba. Poza klasyczną konfiguracją jednokadłubową rozważano m.in. układ SWATH (small waterplane area twin hull). Warto w tym miejscu wspomnieć, że pierwsza upubliczniona koncepcja nowych okrętów zakładała budowę jednostek o wyporności standardowej 22 000 ton i wymiarach kadłuba 210x40 m!

31 sierpnia 2022 roku Ministerstwo Obrony Japonii oficjalnie poinformowało o podjęciu decyzji dot. pozyskania dwóch nowych okrętów wyposażonych w system Aegis zdolnych m.in. do wykrywania, śledzenia i niszczenia obiektów balistycznych (BMD Defence). 19 grudnia ubiegłego roku Ministerstwo Obrony poinformowało o zabezpieczeniu kwoty 2,59 mld USD w budżecie na rok finansowy FY 2024, na budowę dwóch niszczycieli typu ASEV. Według ostatnich oficjalnych doniesień nowe okręty legitymować się będą wypornością standardową oscylującą w granicach 12 000 ton oraz wymiarami kadłuba 190x25 m. Dla porównania największymi obecnie eksploatowanymi japońskimi okrętami są dwa niszczyciele typu Maya o wyporności standardowej 8200 ton i wymiarach 169,9x22,2x6,4 m. Co ciekawe nowe japońskie okręty będą ok. 1,7 razy większe od amerykańskich okrętów tej samej klasy typu Arleigh Burke Flight III.

Napęd nowych jednostek skonfigurowany ma zostać w układzie CODLAG z dwoma turbinami gazowymi typu Rolls-Royce MT30 o mocy od 36 do 40 MW oraz dwoma silnikami elektrycznymi. Umożliwić to ma uzyskanie znacznej dynamiki przy jednoczesnym zachowaniu umiarkowanych kosztów eksploatacji. Układ napędowy będzie ostatecznie integrowany, a także testowany, przez japoński koncern Kawasaki Heavy Industries (KHI), który odpowiedzialny jest także za opracowanie i wykonanie obudów turbin określanych jako CPEE (compact package engine enclosure).

Podstawowym wyposażeniem radiolokacyjnym będzie z kolei pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz) trójwspółrzędny radar AN/SPY-7(V)1, którego możliwości, amerykański koncern Lockheed Martin zademonstrował 4 kwietnia bieżącego roku (Testy nowego systemu radiolokacyjnego dla japońskich okrętów/ZBiAM.pl). W trakcie prezentacji radar ten wykrył oraz śledził znajdujący się w przestrzeni kosmicznej obiekt, którym była najprawdopodobniej Sfera Testowa Lincolna LCS (Lincoln Calibration Sphere, na orbicie na różnych wysokościach, znajdują się dwa tego typu obiekty o średnicy 1,12 m, które wykorzystywane są do testowania i kalibracji systemów radiolokacyjnych). Innym ciekawym wyposażeniem elektronicznym, którego obecność została potwierdzona, jest zintegrowany maszt znany jako UNICORN (UNIted COmbined Radio aNtenna) NORA-50. Mieści on anteny m.in. od systemów łączności, transmisji danych oraz systemu TACAN (Tactical Air Navigation System).

Uzbrojenie okrętów stanowić będą dwie baterie wyrzutni VLS typu Lockheed Martin Mk41 o łącznej liczbie 128 prowadnic, z których wystrzeliwać będzie można pociski przeznaczone do zwalczania środków napadu powietrznego w tym m.in. typu: RIM-161 (SM-3) oraz RIM-174A (SM-6) a także pociski manewrujące z rodziny BGM-109. Orężem ofensywnym przeznaczonym do rażenia okrętów nawodnych będą kierowane pociski przeciwokrętowe Typu 12. Według upublicznionych informacji nowe jednostki mają być gotowe do przyjęcia na pokład uzbrojenia hipersonicznego.

Według aktualnych szacunków, jednostkowy koszt budowy okrętu tego typu ma zamknąć się w kwocie ok. 2,6 mld USD (dla porównania koszt pozyskania jednego niszczyciela typu Arleigh Burke Flight III to ok. 2 mld USD).