8 kwietnia Biekchan Ozdojew, dyrektor klastra przemysłowego broni konwencjonalnej, amunicji i specjalnej produkcji chemicznej w korporacji Rostech, w wywiadzie dla agencji TASS przedstawił informacje na temat produkcji uzbrojenia i amunicji w Rosji.

Według Ozdojewa, produkcja zbrojeniowa w Rostechu miała znacznie wzrosnąć w stosunku do 2022 r. Przykładowo produkcja dział samobieżnych miała zwiększyć się dziesięciokrotnie, dział ciągnionych czternastokrotnie, a moździerzy aż dwudziestokrotnie. Polowych wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych Rostech ma wytwarzać dwukrotnie więcej niż na początku wojny. Zwiększono też produkcję części zamiennych i zdolności do rewitalizacji podzespołów w ramach remontów. W 2023 r. koncern ukończył prace przy kilku zupełnie nowych systemach artyleryjskich, jak 152 mm armatohaubica samobieżna na podwoziu kołowym 2S43 Małwa, 82 mm lekki moździerz samobieżny 2S41 Drok i samobieżny artyleryjski zestaw przeciwlotniczy Derywacija-PWO. Trwają prace nad ciężkim samobieżnym rakietowym miotaczem ognia TOS-3 (następca TOS-1 Buratino i Sołncepiok oraz TOS-2 Tosoczka). Dawcą podwozia ma być „perspektywiczny pojazd gąsienicowy”, zaś wyrzutnia ma być zupełnie nowa. TOS-3 ma oferować zwiększony zasięg dzięki nowej amunicji. Prototyp został już ukończony.

Co do amunicji, w 2023 r. ogólna skala jej dostaw miała wzrosnąć 25-krotnie w stosunku do 2022 r., a w niektórych asortymentach nawet 50-krotnie. Niektóre zlecenia Rostech zrealizował wcześniej niż przewidywały harmonogramy zamówień. Istotnym osiągnięciem miało być zwiększenie produkcji amunicji artyleryjskiej precyzyjnego rażenia, w tym 152 mm pocisków Krasnopol-M, zaś wzrost produkcji ma być kontynuowany w roku bieżącym i kolejnych. Podobnie rzecz ma się z amunicją z programowalnym rozcaleniem.

Fabryki Rostechu mają pracować w trybie ciągłym, jednocześnie wdrażając do produkcji nowe technologie, jak wykorzystywanie w produkcji materiałów wybuchowych celulozy pochodzenia drzewnego i lnianego. W przyszłości ich udział w produkcji prochów wielobazowych ma sięgać 60-70%.

Należy przy tym nadmienić, że rosyjscy urzędnicy, wojskowi i przedstawiciele przemysłu zbrojeniowego poprzez „produkcję” niekoniecznie rozumieją dostawy nowego uzbrojenia czy amunicji, lecz także remonty i modernizację wcześniej wyprodukowanego czy „odświeżanie”, np. poprzez reelaborację, amunicji artyleryjskiej. Rzeczywista produkcja nowego uzbrojenia i amunicji w Rosji jest niższa, a przedstawione przez Rostech dane, jeżeli są prawdziwe, zawierają także informacje o dostawach sprzętu i amunicji znajdującej się wcześniej w składach bądź – w przypadku sprzętu – naprawianego po zużyciu lub uszkodzeniu w czasie działań wojennych.