7 listopada należącą do koncernu NASSCO (National Steel and Shipbuilding Company) stocznię w San Diego, po prawie dwu letnim remoncie połączonym z modernizacją, opuścił niszczyciel USS Pinckney (DDG 91) typu Arleigh Burke Flight IIA.

Pinckney jest pierwszym niszczycielem tego typu, który otrzymał najnowszą odmianę, standardowego dla okrętów US Navy, systemu walki elektronicznej AN/SLQ-32. Wersja, która zabudowana została na DDG 91 nosi pełne oznaczenie AN/SLQ-32(V)7 i została opracowana w ramach, realizowanego przez koncern Northrop Grumman we współpracy z US Navy, programu modernizacyjnego znanego jako SEWIP (Surface Electronic Warfare Improvement Program). W tym konkretnym przypadku jest to już trzecia wersja opisana jako Block 3. Instalacja tego systemu zdecydowanie wpłynęła na wygląd zewnętrzny okrętu, w odróżnieniu bowiem od poprzednich wersji SLQ-32, anteny wersji (V)7 wkomponowane zostały w strukturę modułu (o wysokości 6,96 m), zainstalowanego pomiędzy parą burtowych anten ścianowych AS-3159 systemu radiolokacyjnego AN/SPY-1D(V).

Najnowsza wersja SEWIP charakteryzuje się m.in.  otwartą architekturą definiowaną programowo SD (Software Defined), dzięki czemu możliwa jest szybka adaptacja systemu do nowych zagrożeń, bez konieczności wyłączenia okrętu z kampanii. Inżynierowie Northrop Grummana podkreślają możliwość wykorzystania AN/SLQ-32(V)7 do realizacji zadań zwiadu elektronicznego (SIGINT) oraz, co nie jest tak oczywiste w przypadku tego typu systemów, do łączności zarówno pomiędzy okrętami jak i innymi platformami w tym powietrznymi lub kosmicznymi. Równie nietypowym rozwiązaniem zaimplementowanym w tej wersji systemu są wykonane z azotku galu (GaN) elementy nadawczo-odbiorcze, dzięki którym system ten posiada także funkcjonalność charakterystyczną dla systemów radiolokacyjnych. Obecnie prowadzone są prace nad implementacją układów sztucznej inteligencji (AI), która mogłaby znacząco przyspieszyć analizę i identyfikację odbieranych sygnałów sondujących, a także przypisywanie ich do odpowiednich banków pamięci. AI umożliwiłaby także automatyczną, i co ważniejsze realizowaną w czasie zbliżonym do rzeczywistego, modyfikację emisji zakłócających w zależności od wykrytego promieniowania elektromagnetycznego (dotyczy to przede wszystkim sytuacji gdy dane sygnały sondujące odbierane są po raz pierwszy).

USS Spruance (DDG 111) oraz Pinckney (DDG 91) w trakcie pobytu w stoczni NASSCO. Na tym zdjęciu można porównać, jakie zmiany w konstrukcji nadbudówki zostały wprowadzone. Fot. NASSCO

USS Pinckney jest 13 okrętem zbudowanym w odmianie Flight IIA (a 41. ogólnie). Zamówiony został 6 marca 1998 roku, położenie stępki miało miejsce 16 lipca 2001 roku, wodowanie 26 czerwca 2002 roku a do służby przyjęty został 29 maja 2004 roku. Od 2018 roku znajduje się on w podporządkowaniu 23. Dywizjonu Niszczycieli z miejscem stałej dyslokacji w bazie morskiej San Diego w stanie Kalifornia. Okręt ten był pierwszym, na którym zaimplementowano modyfikację systemu radiolokacyjnego AN/SPY-1D(V) o nazwie  Littoral Warfare Radar upgrade, zwiększającą możliwości systemu w niezwykle skomplikowanych warunkach panujących w rejonach przybrzeżnych, a która obecnie jest standardem na wszystkich niszczycielach w wersji Flight IIA.

Kontrakt na remont i modernizację DDG 91, o wartości 121,1 mln USD, zawarto 7 czerwca 2021 roku a do stoczni okręt wszedł 17 listopada 2021 roku. Jak zatem widać remont zakończono 10 dni przed czasem. Zgodnie z informacjami oficjalnie upublicznianymi przez Departament Marynarki Wojennej USA, poza DDG 91 podobny zakres prac (określanych jako  DDG Mod.1.5) w niedługim czasie mają przejść także: Chung Hoon (DDG 93), James E. Williams (DDG 95), oraz Halsey (DDG 97). Co warto zauważyć wszystkie należą do pierwszej serii okrętów budowanych w ramach odmiany Flight IIA, a nie najnowszej Flight III. Powodem takiej a nie innej decyzji jest obawa o zbyt dużą ilość „nowości”, które by trafiły na najnowsze okręty, co mogłoby przyczynić się do zwiększonej liczby problemów tzw. wieku dziecięcego. Kolejnym krokiem, jaki podjęty zostanie w przypadku tych czterech okrętów będzie ich doposażenie w system radiolokacyjny AN/SPY-6(V)4, modernizacja oprogramowania systemu AEGIS do wersji Baseline 10 a także instalacja nowego systemu chłodzenia HESC (High-Efficiency Super Capacity). Zakres tych prac określany jest jako DMP2. Także i w tym przypadku Pinckney będzie pierwszym okrętem, odmiany Flight IIA, który otrzyma tę modyfikację, co ma nastąpić w 2026 roku. DDG 93 stosowną modernizację przejść ma w 2027 roku, podczas gdy modernizacje DDG 95 i 97 planowane są na 2028 roku. Instalacja pełnego „pakietu” DDG Mod.2, czyli instalacji wszystkich powyżej wymienionych systemów w ramach jednego postoju na stoczni, w pierwszej kolejności zostanie zrealizowana na: Bainbridge (DDG 96) oraz Sterett (DDG 104), co ma nastąpić w 2029 roku. Łącznie do tego standardu ma być zmodernizowanych 18 jednostek należących do wersji Flight IIA (co ma kosztować amerykańskiego podatnika ponad 17 mld USD).