16 sierpnia w Kronsztadzie podniesiono banderę na oceanicznym patrolowcu Anadyrʹ (260) projektu 22100 Okiean przeznaczonym dla Bieregowoj Ochrany, czyli Straży Wybrzeża Służby Granicznej Federacji Rosyjskiej. Jest to trzecia i na tę chwilę ostatnia, jednostka tego typu, która weszła do służby.

Kontrakt na budowę dwóch seryjnych jednostek projektu 22100 o numerach stoczniowych 112 i 113 został podpisany 24 kwietnia 2015 r. ze stocznią AO Zielenodolskij zawod imieni A. M. Gorkowo z Zielenodolska nad Wołgą (Tatarstan). Według zapisów umowy oba patrolowce miały zostać dostarczone do Murmańska w terminie do 1 grudnia 2019 r., zaś koszt każdego z nich został ustalony na 8,664 mld RUB (380 mln PLN).

Stępka patrolowca Anadyrʹ (nr. stoczniowy 113) została oficjalnie położona w Zielenodolsku 28 kwietnia 2017 r. Co ciekawe, w tym momencie kadłub tej jednostki był już całkowicie sformowany i opuścił halę montażową. Ostatecznie patrolowiec ten został zwodowany 14 czerwca 2019 r., a we wrześniu tego samego roku został odholowany śródlądowymi drogami wodnymi do Kronsztadu, gdzie w stoczni remontowej Kronsztadtskij morskoj zawod miał zostać ostatecznie wyposażony, przeprowadzono próby na uwięzi i następnie cykl prób morskich.

Już wtedy wiadome było, że kontraktowego terminu zdania jednostki nie uda się dotrzymać. W pierwszy próby morskie Anadyrʹ wyszedł z Kronsztadu dopiero 18 sierpnia 2020 r., co gorsze trwały one z przerwami prawie dokładnie trzy lata, ponieważ protokół zdawczo odbiorczy został podpisany dopiero 15 sierpnia 2023 r. Spowodowane było to nieporozumieniami między zamawiającym, a stocznią, dotyczące eliminacji wad zidentyfikowanych podczas testów. Na pewno nie ułatwiał tego fakt, że patrolowce jak na rosyjskie warunki charakteryzują się bardzo wysokim stopniem automatyzacji. Przy wyporności ponad 3000 t ich załoga liczy zaledwie 44 ludzi.

Jak wspomniano jest to ostatnia zbudowana jak dotąd jednostka typu Okiean. Planowane na lata 2017-2018 zamówienie dwóch kolejnych patrolowców projektu 22100 nie nastąpiło. Wpływ na to miała zarówno konieczność zastąpienia importowych urządzeń okrętów, których dostępność znacznie zmalała w wyniku zachodnich sankcji, jak również brak środków finansowych.