Ju 88 A, L1+BT z 9./LG 1 na lotnisku Catania, w głębi samoloty transportowe Ju 52/3m.

Przywódca Włoch, Benito Mussolini, po sukcesach odnoszonych przez Wehrmacht wiosną 1940 r. w zachodniej Europie podjął decyzję o włączeniu się do wojny po stronie Niemiec i 10 czerwca 1940 r. wypowiedział wojnę Francji i Wielkiej Brytanii. Już od samego początku udział Włoch w działaniach wojennych okazał się być pasmem porażek i klęsk zadawanych im na lądzie i morzu przez Brytyjczyków, a następnie także Greków z którymi wszczęto wojnę 28 października 1940 r. W tej sytuacji Mussolini zwrócił się o pomoc do Niemiec.

W dniu 20 listopada 1940 r. Mussolini uzyskał przyrzeczenie udzielenia pomocy bezpośrednio od Adolfa Hitlera. Już 8 stycznia 1941 r. na włoskie lotniska Catania, Comiso, Palermo, Reggio, Calabria i Trapani na Sycylii przebazowane zostały samoloty należące do X. Fliegerkorps, wśród nich znalazły się maszyny ze Stab, II. i III./LG 1, które wycofano z działań nad Anglią.

Ju 88 A z LG 1 w hangarze na lotnisku Comiso, Sycylia, pod skrzydłami podwieszone dwa dodatkowe 900-litrowe zbiorniki paliwa.

LG 1 na Sycylii: 8 stycznia do 3 kwietnia 1941 r.

Pierwszą akcję bojową nad Morzem Śródziemnym przeprowadził klucz Ju 88 w godzinach popołudniowych 10 stycznia 1941 r. Zadaniem bombowców było wykonanie nalotu na lotniskowiec Royal Navy, HMS Illustrious, który został wcześniej trafiony sześcioma bombami 500 kg przez Ju 87 należące do St.G 1 i 2. Uszkodzony lotniskowiec zmierzał do portu La Valetta na Malcie, kiedy trójka Ju 88 z LG 1 zbliżająca się do brytyjskich okrętów zaatakowana została przez 10 myśliwców Hurricane. Niemcy dokonali awaryjnego zrzutu bomb i lecąc tuż nad wierzchołkami fal zdołali umknąć na Sycylię. Również przeprowadzony kilkadziesiąt minut później nalot kilku Ju 88 z III./LG 1 zakończył się niepowodzeniem.

Dwa dni później brytyjski samolot rozpoznawczy potwierdził meldunki wywiadu informujące o pojawieniu się na lotnisku Catania samolotów Luftwaffe. Pomiędzy godziną 21:25 a 23:35 trzynaście bombowców Wellington ze 148 dywizjonu RAF bazującego na Malcie przeprowadziło nalot na lotnisko niszcząc na ziemi pięć samolotów, w tym dwa Ju 88 należące do III./LG 1.

15 stycznia 1941 r. na lotnisko Catania dotarł II./LG 1, aby już wieczorem wystartować w sile 16 Ju 88 przeciwko bazie brytyjskiej floty w La Valletta. Junkersy zrzuciły przez gęstą zasłonę chmur 10 bomb SC 1000 oraz cztery SD 500. W tym samym czasie samoloty Wellington ze 148 dywizjonu RAF ponownie zrzuciły 15 t bomb na lotnisko Catania. Na ziemi zniszczone zostały cztery samoloty, w tym jeden Ju 88 z LG 1. Pułk stracił również pierwszych 6 zabitych żołnierzy. Pośród nich znalazł się Lt. Horst Nagel, pilot 6. Staffel. Ośmiu żołnierzy LG 1 odniosło rany, m.in. lekarz jednostki, Dr. Gerhard Fischbach.

We wczesnych godzinach popołudniowych 16 stycznia 1941 r. 17 Ju 88 A należących do II. i III./LG 1, eskortowanych przez 20 Bf 110 z ZG 26, skierowało się nad La Valletta, gdzie u nabrzeża French Creek zacumowany został lotniskowiec HMS Illustrious. Dwie bomby SC 1000 wybuchły pomiędzy nabrzeżem a kadłubem lotniskowca, ich odłamki spowodowały lekkie uszkodzenia poszycia okrętu. Trzecia bomba SC 1800 trafiła w motorowiec Essex (11 063 BRT), który doznał ciężkich uszkodzeń. Nad portem bombowce zaatakowane zostały przez myśliwce Fulmar z 806 dywizjonu FAA, które zgłosiły dwa zestrzelenia. Niemcy stracili nad Maltą jeden samolot, Ju 88 A-5, W.Nr. 2275, L1+CT z 9. Staffel (pilot, Oblt. Kurt Pichler), którego załoga uznana została za zaginioną. Trzy inne samoloty, uszkodzone przez myśliwce lub artylerię przeciwlotniczą, rozbiły się podczas przymusowych lądowań na Sycylii. Jeszcze tego samego dnia pułk stracił kolejnego Ju 88 A-5, W.Nr. 7157, który został staranowany na ziemi przez lądujący włoski bombowiec.

Dwa dni później, 18 stycznia, 12 Ju 88 ponownie bombardowały port La Valletta, nie odnosząc jednakże większych sukcesów. Jeden bombowiec, Ju 88 A-5, W.Nr. 3276, L1+ER z 7. Staffel zestrzelony został przez myśliwce Hurricane i wodował 15 km na północ od Malty, jego załogę uznano za zaginioną. Następnego dnia HMS Illustrious stał się celem 30 Ju 88 należących do LG 1, które zrzuciły na port 32 bomby SC 1000, 2 SD 1000 i 25 SC 500. Piloci brytyjscy zgłosili zestrzelenie aż 9 bombowców Ju 88, faktyczne straty wyniosły jednak dwa samoloty wraz z załogami z 8. Staffel: Ju 88 A-5, W.Nr. 3285, L1+AS i Ju 88 A-5, W.Nr. 8156, L1+ES oraz Ju 88 A-5, W.Nr. 3244, który rozbił się podczas przymusowego lądowania w Pozallo, jego załoga wyszła z wypadku bez szwanku.

Przez kolejne dni pogoda uziemiła samoloty LG 1 na lotniskach. Tymczasem w godzinach porannych 23 stycznia samolot rozpoznawczy zameldował, że w porcie La Valletta nie ma już lotniskowca HMS Illustrious. Poprawa warunków atmosferycznych pozwoliła poderwać w powietrze, o 17:10, jedenaście Ju 88 A-5 należących do III./LG 1, które otrzymały zadanie odnalezienia brytyjskiego okrętu. Nisko wiszące chmury i opady deszczu nie pozwoliły przeprowadzić udanego rozpoznania i po 20:00 samoloty zawrócono na lotnisko Catania. W drodze powrotnej w części maszyn, z niewyjaśnionych przyczyn, całkowicie wysiadły urządzenia radiowe i nawigacyjne. Trzy samoloty zgubiły się w ciemnościach i musiały wodować w pobliżu Sycylii, z 12 lotników tylko Ofw. Herbert Isachsen z 8. Staffel zdołał ocalić życie i dotarł na stały ląd w pobliżu Capo Rizzutto.

Następnego dnia w południe niemiecki samolot rozpoznawczy odnalazł HMS Illustrious w towarzystwie czterech niszczycieli. Około 16:00 z lotniska Catania wystartowało 17 Ju 88 z II. Gruppe oraz 14 z III./LG 1 kierując się w stronę brytyjskiego zespołu. Nalot nie zakończył się powodzeniem, wszystkie bomby chybiły. W drodze powrotnej Ju 88 A-5, W.Nr. 2175, L1+HM z 4. Staffel (pilot – Uffz. Gustav Ulrich) zestrzelony został przez brytyjski myśliwiec Gladiator, który odbywał lot rozpoznania meteorologicznego nad Morzem Śródziemnym, pomiędzy Sycylią i Maltą. Część samolotów niemieckich, z uwagi na brak paliwa, wylądowała w Północnej Afryce na lotnisku Bengasi-Benina.