5 sierpnia w stoczni Karachi Naval Dockyard w Karaczi odbyła się uroczystość ostatniego opuszczenia bandery na pokładzie niszczyciela Tariq (D 181) typu Tariq. Okręt jest obecnie przygotowywany do transportu do Glasgow w Wielkiej Brytanii gdzie zostanie wystawiony jako okręt muzeum.

Klasyfikowany w Pakistanie jako niszczyciel Tariq to ex. brytyjska fregata HMS Ambuscade (F 172) typu 21 (Amazon). Będąca trzecim z ośmiu zbudowanych okrętów i zarazem ostatnim przedstawicielem swojego typu pozostającym w służbie, a także jedyny który zachowany zostanie dla przyszłych pokoleń. Sześć bliźniaczych jednostek zostało zatopionych z czego dwie w trakcie działań wojennych podczas Wojny o Falklandy- Malwiny (Antelope F 170 oraz Ardent F 184), a pozostała czwórka w ramach ćwiczeń Sił Morskich Pakistanu PB (Pākistān Bahrí'a).

Tariq zbudowany został w stoczni Yarrow Shipbuilders Limited (YSL) w Scotstoun (pod numerem 1008). Położenie stępki miało miejsce 1września 1971 roku, podczas gdy wodowanie odbyło się 18 stycznia 1973 roku. Fregata rozpoczęła służbę w Royal Navy 5 września 1975 roku i pozostała w niej przez prawie 18 lat do 28 lipca 1993 roku. W trakcie swojej służby wzięła ona udział m.in. w Wojnie o Falkandy – Malwiny. W jej trakcie, 25 maja 1982 roku, okręt został zaatakowany dwoma pociskami przeciwokrętowymi AM-39 Exocet wystrzelonymi przez argentyński samolot Dassault-Breguet Super Étendard. Zarówno samolot jak i pociski zostały odpowiednio wcześnie wykryte przez operatorów stacji radiolokacyjnej (w odległości odpowiednio 30 oraz 22 Mm od okrętu), dzięki czemu udało się je skutecznie zmylić wykorzystując cele pozorne. Same pociski jednak nie uległy zniszczeniu, tylko namierzyły inny cel, którym był statek SS Atlantic Conveyor (zarekwirowany przez Royal Navy na czas konfliktu) trafiając następnie w jego lewą burtę. Jednostka została poważnie uszkodzona i ostatecznie zatonęła podczas holowania trzy dni później 28 maja.

W 1993 roku Pakistan wynegocjował z Wielką Brytanią kwestię odkupienia wszystkich pozostających w służbie fregat typu 21.  Decyzja ta związana była z odrzuceniem przez USA możliwości przedłużenia leasingu czterech fregat typu Garcia oraz czterech typu Brooke (użyczonych w latach 1986 – 1995), co z kolei powiązane było z uruchomieniem w 1990 tzw. Poprawki Presslera (uchwalony w 1985 roku dokument zakazujący Pakistanowi działań zmierzających do budowy broni atomowej grożąc sankcjami w tym m.in. wstrzymania pomocy wojskowej).

Uroczyste podniesienie bandery PB wraz z nadaniem imienia Tariq odbyło się w tym samym dniu, w którym opuszczono „Union Jacka” w porcie Plymouth. Do nowego miejsca stałej dyslokacji w bazie morskiej w Karaczi okręt dotarł 18 listopada 1993 roku jako pierwszy z zakupionych. Transfer pozostałych pięciu okrętów zakończono 1 stycznia 1995 roku. Przed przekazaniem Pakistanowi wszystkich fregat typu Amazon, zdemontowano z ich pokładów całe uzbrojenie rakietowe, zarówno ofensywne (kpr typu Exocet MM38) jak i defensywne (kpr typu Sea Cat). Łącznie na zakup sześciu okrętów Islamabad zapłacił 60 mln USD, a kolejne 60 mln USD przeznaczono na przeprowadzoną w 2002 roku modernizację. W jej trakcie na pokładach zainstalowano m.in. nowoczesny system dowodzenia CelsiusTech Systems (obecnie Saab) 9LV Mk 3. Dotychczasowy, pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz), radar Marconi Type 992R zastąpiony został nowszą konstrukcją Signaal DA08 pracującym w tym samym paśmie. Jednostkę doposażono także w system artyleryjski Mk15 Phalanx oraz wyrzutnie celów Mk36 SRBOC. Prace zrealizowano w stoczni Karachi Shipyard & Engineering Works Limited (KS&EW Ltd.) w Karaczi, a po ich zakończeniu okręt zaczął być oficjalnie klasyfikowany jako niszczyciel.

W chwili wycofania okrętu ze służby legitymował się on wypornością pełną 3700 ton przy wymiarach 117 x 12,73 x 5,94 m. Skonfigurowany w układzie COGOG układ napędowy składał się z dwóch turbin gazowych Rolls-Royce Tyne RM1C o mocy po 3700 kW do marszu z prędkością ekonomiczną (17 węzłów) oraz dwóch Rolls-Royce Olympus TM3B o mocy po 21000 kW do uzyskiwania prędkości szczytowej wynoszącej 32 węzły. Zasięg przy prędkości 17 węzłów wynosił 4000 Mm. Uzbrojenie składało się m.in. z pojedynczej armaty Vickers Mk.8A kal. 114mm/55, systemu Mk15 Phalanx kal. 20 mm oraz sześcioprowadnicowej wyrzutni pocisków przeznaczonych do zwalczania środków napadu powietrznego typu LY-60N. Na pokładzie stacjonował śmigłowiec typu Westland Lynx HAS.3. Załoga składała się z 192 osób.

W trakcie 30 letniej służby pod banderą pakistańską okręt ten przebył ponad milion mil morskich spędzając na morzu ponad 20 tyś godzin.  Tariq wziął także udział w operacji humanitarnej na Malediwach, ratując życie 377 turystów z różnych krajów, po przejściu fali tsunami przez Ocean Indyjski w 2005 roku. Jego następcą zostanie fregata typu Babur (PN MILGEM) o numerze burtowym 283, którą zwodowano 2 sierpnia bieżącego roku  (Ostatni pakistański Babur zwodowany/ZBiAM.pl). Ciekawostką może być fakt, że o ile uroczystość wcielenia okrętu do służby w PB w 1993 swoją obecnością zaszczyciła ówczesna premier Pakistanu Benazir Bhutto, która przyjęła także zaszczytne obowiązki Matki Chrzestnej, to głównym gościem na uroczystości opuszczenia bandery był jej syn, pełniący obowiązki Ministra Spraw Zagranicznych Bilawal Bhutto Zardari.